✅اكنون بدان‏كه سدّه را چند علامت است : 1️⃣يكى، آنكه در موضع جگر #گرانى محسوس شود؛ خاصه اگر سدّه در #محدّب بود. و وقوع سدّه در محدب جگر نسبت به مقعر وى كمتر است؛ زيرا كه هرچه به محدب مى‏رسد صافى است و با وجود آن رگ‏هاى محدب وسيع و فراخ است. 2️⃣ دوم، آنكه #تب نباشد و اين، در ابتدا است؛ 🔹زيرا كه هرگاه سدّه مزمن شود و بسيار گردد، #عفونت مى‏پذيرد و تب احداث مى‏نمايد. و كذلك آنجا كه آماس سبب باشد. 3️⃣سوّم، آنكه #درد نباشد. و اين نيز عند قلت سدّه و نابودن(نبودن) ورم است. 4️⃣چهارم، آنكه #اسهال_غسالى بود. 5️⃣پنجم، آنكه #براز بسيار و #كثير الرطوبت برآيد و اين، وقتى است كه سده در مقعر بود؛ زيرا كه چون سدّه در مقعر باشد، كيلوس به سوى جگر نتواند رفت و [مدفوع‏]، همچنان برآيد كشكاب شده [و جذب نشده‏]. و گاه باشد كه در سدّه حدبه هم براز نرم آيد. 6️⃣ششم، آنكه بول رقيق و قليل المقدار باشد و اين، آن‏گاه است كه سدّه در محدب بود و شدت رقت و قلت بول به حسب كثرت سدّه است . 🔹بدان‏كه از لوازم سدّه كبد آن است كه #خون در بدن صاحبش كم بود و #رنگ او مايل به‏ زردى باشد، مثل يرقانى. و بسيار باشد كه #ضيق نفس پديد آيد از جهت مشاركت جگر با اعضاى نفس. و آنجا كه سبب سدّه، ضيق خلقت رگ‏هاى جگر بود، #كثرت وقوع سدّه به اندك مخالفت [يعنى ناپرهيزى از امور سدّه‏آور] از [همان‏] صغر سن، بدان گواهى دهد. https://eitaa.com/ghanoonfeteb 🔹#طب أكبرى، ج‏2، ص: 703