استفاده از مشروبات الکلی برای مداوای بیمار در صورتی که تنها راه حل باشد، چه حکمی دارد؟  # مداوا کردن به وسیله هر حرامی در صورتی که علاج مریضی #منحصر به آن باشد #جایز است.(ترجمه تحریر الوسیله، ج2، ص176، م34) حضرت امام در رابطه با حرمت شرابخواری می فرمایند:  شراب به ضرورت دین حرام است به طورى که کسى که آن را حلال مى‏داند با توجه به لوازم آن که تکذیب پیغمبر صلى‏ الله‏ علیه ‏و‏آله‏ وسلم «والعیاذ باللّه‏» مى ‏باشد، در #زمره_کفّار است و تحقیقاً در اخبار، در ترک آن تشدیدى عظیم و در ارتکاب آن تهدیدى سخت، وارد شده است.  و از امام صادق علیه ‏السلام است: «شراب، #مادر_خباثت‏ها و #سرآمد هرشرّى است و ساعتى بر خورنده شراب مى‏آید که #عقلش سلب مى‏شود و در نتیجه پروردگارش را نمى‏شناسد و مرتکب معاصی مى‏شود و هتک حرمت مى‏نماید و قطع رحم مى‏کند و هیچ فحشایى نیست مگر آن‏که آن را انجام مى‏دهد».  و به تحقیق وارد شده است: «حضرت رسول صلى ‏الله‏ علیه ‏و‏آله ‏وسلم در شراب ده نفر را #لعنت نموده اند : کسی که می‌کارد آن را و نگهبان آن و گیرنده آن و خورنده آن و ساقى آن و حمل کننده آن و کسى که به سوى او حمل مى‏شود و فروشنده آن و خریدار آن و خورنده پول آن». بلکه در بعضى از اخبار تصریح شده است که آن بزرگ‏ترین کبیره‏ ها است. و در اخبار زیادى آمده است که «مدمن شراب» مانند بت‏پرست است. و بعضى از اخبار «مدمن» را تفسیر نموده که او، آن کسى نیست که هر روز شراب مى‏ خورد، بلکه کسى است که خود را آماده کرده که اگر شراب پیدا کند آن را بخورد...(ترجمه تحریر الوسیله، ج2، ص176، م 15) #مداوا_با_شراب #حکم_فقهی #اگر_تنها_راه_درمان_باشد #تجویز_شراب_برای_شرابخوار 📚آدرس کانال : https://t.me/noskheh_teb_sonnati