ملحدان و اصحاب مانى حكمت سختيها و بلاهايى را كه بر مردم وارد مى‏شود انكار مى‏كنند. آنان مى‏گويند: اگر جهان هستى آفرينشگر با رأفت و مهربانى داشت، چرا اين بلاها و مصيبتها در آن پديد مى‏آيد؟ آنان چنين مى‏خواهند كه انسان در اين دنيا نبايد هيچ دشوارى و بلايى بچشد. او بايد همواره خوش باشد. در حالى كه اگر انسان اين گونه باشد، #استكبار، #سرمستى و #راحتى، او را به #فساد در دين و دنيا مى‏كشانند. چنان كه بسيارى از رفاه‏طلبان و كسانى كه در امن و آسايش رشد مى‏كنند در اين فسادها سقوط مى‏كنند. اينان گاه حتى فراموش مى‏كنند كه انسان هستند، پروردگار و سرپرستى دارند، زيانى به آنان خواهد رسيد، ناخواسته‏اى برايشان واقع مى‏شود، بايد ضعيفان را يارى كنند، #فقيران را كمك رسانند، بر #مبتلايان و #گرفتار آمدگان رحم كنند و براى ناتوانان و #بيچارگان دل بسوزانند. امّا هنگامى كه انسان در سختي هايى گرفتار آمد و طعم تلخ آنها را چشيد، موعظه مى‏شود و چشم خود را در برابر آنچه بيش از اين نمى‏دانست و از آنها در غفلت بود مى‏گشايد و به بسيارى از وظايف خود آگاه مى‏شود و به آنها مى‏پردازد. #حکمت_بلاها #توحيد_مفضل_شگفتي_هاى_آفرينش،150 https://eitaa.com/ghanoonfeteb