♨️۳نکته در اشکال به پیاده روی اربعین: این فرمایشات نه دارای منطق اقتصادی است نه مبنای فقهی و نه رویکرد اسلامی! 1⃣فاقد منطق اقتصادی است: 🔻کمترین آشنائی با اقتصاد مدرن این است که پیشران آن، مصرف بیشتر است. هرچه کالا وخدمات بیشتری مصرف شود، ثروت بیشتری تکثیر و دوباره به چرخه تولید کالا وخدمات برگشته؛ گردش اقتصادی بیشتر واقتصاد بزرگ تر را برای آن کشور منجر میشود. 🔻شهری مثل کربلا ونجف گنجایش همزمان یک میلیون گردشگر سواره را ندارد؛ اما "پیاده رویِ" تقریبا یک ماهه امکان بازاری ۲۰میلیون نفری را برای عراق می آفریند. بازاری بزرگ از کالا وخدمات؛ از اجناس خوراکی تا مصالح ساختمانی، صنعت آی تی، حمل ونقل، کیف وکفش ونساجی و... این بازار فصلی اما بزرگ، طمع کشورهایی مثل ترکیه وچین را برانگیخته وحتی زباله قابل بازیافت آن مشتری پیدا کرده است! 🔻عربستان با کمتر از ۱۰میلیون زائر در حج وعمره، طبق آمار بانک جهانی سالی ۳۰میلیارد دلار درآمد کسب می کند؛ فقط زائر اربعین اقلا دوبرابر این است. فقط زائران خارجی اربعین نیز نزدیک به نصف زائران یکسال مکه ومدینه اند. وقتی فقط موکبهای ایرانی، ۶۰میلیون ظرف یکبار مصرف، استفاده کرده اند؛حساب کنید درکل مواکب چه عددی میشود؟ وچه اثری بر رونق صنایع این بخش می نهد؟ این ناچیز ترین کالای مصرفی در بازار حاشیه این جمعیت میلیونی است. چنین ضیافت بزرگی موجب بهبود زیرساخت هایی مثل خطوط راه آهن، جاده، گمرگ ومخابرات و... هم شده است که زائران شاهد آن بوده اند. 🔻ایشان تعطیلی دوسه ماهه را هم غیر از مبالغه، درست تحلیل نکرده است. حاضران دیده اند غیر از تناوب حضور در مواکب بین افراد عشیره در کنار کارهای جاری؛ به شکل زیبائی "اقتصاد تبرعی" به "اقتصاد پولی" پیوند می خورد و رونق اقتصادی موجب می شود. مثلا "نذورات" موجب فروش بیشتر دام و موادغذایی میشود. "تحبیس" (باساخت مبیت ها)، موجب رونق صنعت ساختمان و متعلقاتش میشود. و... 🔻مرخصی رفتن درصدی از کارمندان ما نیز بعکس فرمایش ایشان، مقتضی بهبود کار در ادارات میشود! در کشوری که کار مفید ٨ساعت تمام است، جا برای مرخصی رفتن همکار نیست؛ اما جائی که به تعبیر ایشان ۲۵دقیقه کار مفید است، رفتن نصف کارمندان یک اداره هم به کارآمدی واقعی اداره ضربه ای نمی زند بلکه می تواند موجب ارتقاء کاری از نیم ساعت به یک ساعت -اقلا- شود! 2⃣مغایر مبانی فقهی است: 🔻سخت گیرانه ترین مبنا در شعائر، "توقیفیت شعائر" است؛ یعنی چیزی از شعائر است که نص شرعی برآن باشد نه هرچه عرف یا به تعبیر ایشان فرهنگ عمومی می آورد. براساس این مبنا نیز، "زیارت پیاده" امیرالمومنین واباعبدالله جزء شعائر منصوص از معصوم است. واقعا از یک فقیه بعید است این را با کثرت روایات صحیح ومعتبر وفتاوای موجود با انحاء عزاداری من در آوردی نقل شده، مقایسه وکنار هم بنشاند! 🔻فقهای شیعه وسنی از جواز و افضلیت حج پیاده بحث کرده، احدی به عدم جواز فتوا نداده، بلکه اغلب فقهای شیعه به افضلیت آن بر سواره فتوا داده اند. چون مشروع دیده اند، اجماعا نذر کردن حج پیاده را منعقد دانسته اند. تازه اندک اختلافی که در افضلیت، حج پیاده بر سواره هست؛ در زیارتِ پیاده بخصوص زیارت حضرت امیر(ع) و سید مظلومان نیست؛ واین بخاطر نصوص معتبره وصریح در این شعیره است. این کجا با قطع کردن دست خود برای تشبّه به ابالفضل(ع) قابل مقایسه است؟!! 3⃣مخالف رویکرد اسلامی به مفهوم کار است: 🔻از همه مهمتر اشکال این بیانات عرفی وسکولار کردن مفهوم متعالی کار، عمل وسعی است؛ که به تبع فرهنگ منحط جدید به "کار اقتصادی" و خلق ثروت تنزل داده می شود. کار در فرهنگ قرآن فقط فعالیتی نیست که به ثروتی بیانجامد، تولیدی کند و سودی ببرد وحتی کشور را پیشرفته کند. اینها هم کارند اما کار بسی بالاتر از اینها هم هست. بهترین واصیل ترین کار در قرآن، "سعی برای آخرت"(۱۹اسراء)و این کار تنها توشه انسان(۳۹نجم)است. چگونه "خودسازی" وتلاش برای کسب فضائل در تمحضی ده روزه با انسان کامل، کار و فعالیت مفید تلقی نشود؟! تعابیری که در آن روایات تشویق به زیارت پیاده درباره محو یک گناه با هرقدم وکسب یک حسنه با هرقدم و طی یک درجه با هرقدم وجود دارد، مفید همین معناست. معلوم است کاری بزرگ وموثر در ساخت انسان است که چنین ثوابهایی برایش شمرده شده است. 🔻نمی خواهم تراز این حرف قدسی را با میزانهای عرفی، پایین بیاورم که در همان فرهنگ هبوطی غرب نیز حضورهایی که موجب تخلیه روانی وآرامش فرد میشود برای بهینه تر شدن کار اقتصادی او لازم است لذا تعطیلات آخر هفته وماه وسال برایش جعل می کنند! #شبهه_در_پیاده_روی_اربعین 📝محسن قنبریان ۹۸/۷/۱۳ @gharar_a