‍ شماره شبهه:2647 🔆متن شبهه: برخی شبهه می کنند که چرا امام حسین در روز عاشوراء افراد نابالغی را چون حضرت قاسم به میدان نبرد فرستاد در حالی که آنها تکلیفی نداشتند و نیاز به مراقبت داشتند .اصولا افراد نابالغ ، بدلیل عدم رشد جسمانی و عقلانی ، قادر به اداره کردن امورات شخصی و حقوقی خود نیستند و شارع سعی نموده است برای محافظت از این اشخاص ، برای آنها با تعیین ولی ، وصی و قیم نقش محافظتی ایجاد نماید تا زمان بلوغ آنها. نکته ای که مےبایست لحاظ شود این است که بررسی نمایم اقدام حسین بن علی در جهت به میدان فرستادن « قاسم بن حسن» تا چه اندازه مورد نهی قرآن ، سنت پیامبر اسلام و عقل و اخلاق قرار گرفته است 🔆 پاسخ شبهه: 1⃣درست است که تمام تکالیف شرعی متوجه کسانی است که به حد بلوغ رسیده باشند و افرادی نابالغ اعم از خردسالان و یا دیوانگان، مکلف به هیچ تکلیفی از جانب شرع مقدس اسلام نیستند و این #منتی است که قانون گذار مقدس اسلام بر آن ها نهاده و سختگیری و الزام را از آنان برداشته است. 2⃣و این مطلب علاوه بر آن که مورد اتفاق جمیع علماء اسلام است، طبق حدیث معروفی است که از پیامبر اسلام نقل شده است که فرمود ؛ « رُفع القلم عن الصَّبی حتی #یحتلم و عن المجنون حتی یَفیقَ» « قلم تکلیف از نابالغ برداشته شده تا وقتی که بالغ شود و همچنین از دیوانه تا وقتی که بیماری جنون وی برطرف و عاقل شود.» 📚الخصال ج 1 ص 175 3⃣اما در عین حال که الزام و تکلیفی بر افراد نابالغ نیست، اعم از آن که تکلیف، دستور جهاد باشد یا دستور دفاع ولی نوجوانانی که به حد تمیز رسیده اند و خوب و بد و مفاهیم اسلامی را #تشخیص می دهند حق دارند که در صحنه جهاد و دفاع شرکت کنند و از این فیض عظیم الهی بهره برند. 4⃣مخصوصا وقتی که صحنه، صحنه دفاع باشد، و هر #موجودی فطرتا برای خود حق دفاع قائل است و شارع مقدس اسلام نیز از این حکم عقل فطری جلوگیری نکرده است. @GhararGahShayeat 5⃣علاوه بر این که روش عمل اباعبدالله الحسین علیه السلام در نبرد کربلا روشنگر #جواز این مطلب است . بنابراین، اطفال را نمی توان اجبار کرد که در میدان جهاد شرکت کنند، اما اگر خود آنان داوطلب باشند و نبرد نیز دفاعی باشد ، دلیلی برای ممانعت از آنان وجود ندارد. 6⃣البته در صورتی که پدر در قید #حیات باشد باید از او اجازه گرفت . 📚وسائل الشیعه ج 15 ص 20 بر این اساس امام حسین علیه السلام نیز ابتدا اجازه حضور قاسم بن حسن در میدان نبرد را نداد ، اما پس از اصرار های #فراوان او و این که دفاع کردن از ارزش ها اختصاص به افراد بالغ ندارد و کسانی هم که به سن رشد و تمییز خوب و بد رسیده اند می توانند در این #معرکه حاضر شوند ، امام علیه السلام به او اجازه حضور در میدان نبرد را داد . خوارزمی می نویسد ؛ « قاسم بن حسن كه نوجوان و نابالغ بود، به ميدان آمد. هنگامى كه حسين عليه السلام به او نگريست، او را در آغوش گرفت و آن قدر با هم گريستند كه هر دو از حال رفتند. سپس جوان، اجازه پيكار خواست و عمويش حسين عليه السلام، از اجازه دادن، خوددارى كرد. جوان، پيوسته دست و پاى #حسين عليه السلام را مى‏بوسيد و از او اجازه مى‏ خواست تا به او اجازه داد. او به ميدان آمد و در حالى كه اشك‏هايش بر گونه ‏هايش روان بود، چنين مى‏ خواند؛ اگر مرا نمى‏شناسيد، من شاخه حسنم‏ ، نواده پيامبرِ برگزيده و امين. اين، حسين است، به سان اسيرى در بند ،ميان مردمى كه خدا كُند از آب باران ننوشند! سپس حمله بُرد و صورتش به پاره ماه مى ‏مانْد. #جنگيد و با وجود كمىِ سنّش، 35 مرد را كُشت. عمرو بن سعد ازْدى گفت: به خدا سوگند، بر او حمله مى‏ برم! آن گاه، بر او حمله بُرد، و باز نگشت تا با شمشير، بر سرش زد و آن #جوان، به صورت [بر زمين‏] افتاد و فرياد برآورد: اى عمو جان! حسين عليه السلام ....» 📚مقتل الحسین ج 2 ص 27_ المناقب ج 4 ص 106 7⃣البته مولف لباب الانساب حضرت قاسم بن حسن را در میدان کربلا شانزده ساله و #بالغ می داند . 📚دانش نامه امام حسین علیه السلام ، ج 7 ص 121 👈قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات👉 در تلگرام 👇 https://telegram.me/joinchat/A9RIwjvuaKGX3QS979_J_w در سروش 👇 http://sapp.ir/gharargahshayat در ایتا 👇 http://eitaa.com/joinchat/2775384064Ccbdd7dd634

🙇 با #روشنفکران چه کنیم؟ اصل روشنفکری #مفهومی مقدس و قابل دفاع است. نقد بی امان، فریادِ دردهای جامعه، دوری از قدرت، آگاهی دادن و #ساختن جامعه، آرمان روشنفکریست. اما از مشروطه تا به امروز در تاریخ ایران #روشنفکری وَلد ناقص الخلقه و بی هویتی است که هیچ گاه نتوانسته #جامعه را به سمت صلاح خویش پیش ببرد الا معدود افرادی که انگشت شمارند. آنچه امروزه در فضای مجازی ایران با عنوان روشنفکری یاد میشود، چیزی نیست جز لُمپنیسم مدرن که هیچ سنخیتی با #روشنفکری ندارد. با همه چیز #مخالفند حتی با عقاید خود، مدام سنت را #نقد میکنند، بیگانه را می ستایند و #دین را به تمسخر میگیرند. این لُمپنیسم در فضای مجازی و دانشگاهی ایران، راه حلی برای معضلات ندارند، عموما بعد از رخ دادن وقایع لب به انتقاد و اعتراض می گشایند و بلدم بلدم میکنند. آنها نه تنها هیچ نسخه ای برای حل #معضلات ندارند بلکه خود به بخشی از #معضل تبدیل میشوند. این لمپنیسم اختصاص به ایران ندارد، کتاب #باغ_آلبالو اثر آنتوان را بخوانید آن بخشی که می نویسد: اكثريت عظيم روشنفكرانى كه مى‌شناسم در جست‌وجوى چيزى نيستند و هيچ كارى نمى‌كنند و به #درد كارى نمى‌خورند. همه‌شان بد تحصيل كرده‌اند، به طور جدى مطالعه نمى‌كنند، درباره علوم فقط پرحرفى مى‌كنند، از هنر هم كم سر در مى‌آورند. همه‌شان خودشان را مى‌گيرند و با قيافه‌ جدى، گنده‌گويى و فلسفه‌بافى مى‌كنند؛ حال آن كه، پيش چشمشان كارگرها غذا ندارند و چهل نفرى در يك اتاق نامناسب مى‌خوابند، توى ساس و تعفن و گند و رطوبت و ناپاكى اخلاقى مى‌لولند... پر واضح است كه همه حرف‌هاى قشنگ‌مان فقط براى آن است كه سر خودمان و ديگران شيره بماليم. چقدر زیبا #چخوف رفتار روشنفکرنماها را ترسیم میکند. اما سوال باقیست: با روشنفکران چه کنیم؟ بهترین پاسخ این است: آنها را در عالم خودشان #رها کنید. آنها نه اهل مبارزه و دفاعند و نه قدر صلح را میدانند، آنها به وقت خطر جرات آمدن به #معرکه را ندارند. آنها را با ژست روشنفکری کافه نشینی، سیگار بر لب، با افکار فُکلی، اعمال پر از عشوه، انتقادات بی سر و ته، دعواهای کودکانه، فهم پر از فحش #رها کنید. همین. #علیرضا_زادبر 📡 قرارگاه پاسخ به شبهات و شایعات @GhararGahShayeat