متغیر های ثابت نوشته امیرحسین باقرنژاد #یادداشت_وارده امیرحسین ثابتی منفرد، نفر منتخب تهران برای مجلس بعدی، در جواب به صحبت های رئیس شانا که لیست شانا را چنار خواند و مابقی را پاجوش؛ حرمت آقایان حداد و قالیباف را نگه نداشت و حرف هایی زد که نباید می زد. همچنان که آقای حداد آنچه گفت را، نباید می گفت. اصلا لیست ائتلاف اینطور که بسته شد، نباید می شد. یا کار زشتی که متصدی شورای ائتلاف ری در معرفی کذایی‌ و مزورانه داماد خود از ری به تهران کرد، که‌ نباید می کرد. هیات مدیره شانا نیز در تهران آقایان یزدیخواه، شاکری، پیرهادی و چند نفر دیگر را از لیست کنار گذاشت، که نباید کنار می گذاشت‌و آن جوانی که به‌ عنوان نامزد ری به تهران معرفی شد، که نباید می شد را در برابر چشمان و نگاه های نگران بروبچه های همیشه حافظ انقلاب ری در لیست قرارش دادند، که نباید می دادند. و ما به ازای چنین ظلم و توهینی آشکار که توسط شورای ائتلاف ری صورت گرفت، ائتلاف تهران کوتاه آمد، که نباید می‌آمد. اصلا!، مشکل صرفا این فرازهای فوق نیست، که هست. ولیکن که، مشکل زیربنایی، از بین رفتن جایگاه و پایگاه اجتماعی و شیخوخیت عمومی چهره هایی است که هنوز فکر می کنند‌ می توان‌ جامعه و مردم را با همان‌ روش‌هایی که در دهه های ۵۰ تا ۸۰ مورد استفاده قرار گرفت، اداره کرد و با ابلاغ دستور از بالا به پایین افکار عمومی را مدیریت و امور را رتق و فتق کنند، که نمی توانند و دیگر نمی شود(تجربه مزخرف و تلخ‌ ری). مشکل اساسی آنجا نیست‌ که آقای ثابتی اینگونه به شخصیتی که فقط یک سال خدمتش‌ در دوران دفاع مقدس، به اندازه تمام خدمت‌ احتمالی امثال ثابتی به نظام و کشور وزن دارد، هجمه کرده است. نه. مشکل طرز نگاه و رفتار و کردار امیرحسین ثابتی منفرد نیست. او داغ است و حتی هنوز در ابتدای راهی پر فراز و نشیب قرار نگرفته است که اسلاف وی در مقاطع مختلف عمر انقلاب و در صحنه های گوناگون با روش کاسبکارانه: "به بزرگان بتاز! تا ناز!! شوی" آمدند و خودی نشان دادند؛ اما وقتی در گرداب دنیای ‌کثیف امر سیاسی واقع شدند، آگاهانه یا نا‌آگاهانه و یا برحسب الزامات جوراجور، همرنگ جماعت شدند، استحاله و اِلینه گردیدند و نتیجه تاختن شان، باختن شان شد. بی شک، بدون تردید و تحقیقا مردم‌ و بخصوص کسانی که به امیرحسین ثابتی منفرد رای دادند، وی را در پایان سال ۱۴۰۶ با امیرحسین ثابتی منفرد پایان سال ۱۴۰۲ حتما وزن و مقایسه خواهند کرد و تغییرات او را لیست خواهند. گرچه متغیرهای قابل پیش بینی در کنش ها و واکنش های آقای ثابتی نیازمند رسیدن به انتهای دوره دوازدهم مجلس نیست، که فرمود: "شب دراز است و قلندر بیدار". اما، باز هم می گویم مشکل نوع نگاه و نوع کردار ثابتی منفرد نیست. بلکه مشکل در این دو مقطع است: در مقطع اول مشکل در اصرار بیش از ظرفیت پذیرش عمومی برای ماندن بر جایگاه های قدرت توسط اشخاصی چون دکتر حداد هست. به راستی حَدِ یَقِفِ حضور در صحنه های اداری، سیاسی، اجتماعی و غیره کجاست؟. گاهی نفسِ حضور و یا حضور بیش از نیاز در هر پروژه ای خود مانع پیشرفت و تکامل و دستیابی به اهداف می شود. گاهی بودن یا ماندن مانع رفتن است. به قول کاسب های قدیم: "توقف بیجا مانع کسب است". و یا به قول حضرت حافظ: "تو خود حجاب خودی حافظ،ازمیان‌برخیز". و در مقطع دوم مشکل، تهی شدن صحنه از حضور چهره ها و مرجع هایی قابل اتکا برای توده هاست. خب؛ وقتی یک کفه ترازو وزن کمتری می یابد، آن طرف خود به خود وزن پیدا می کند. به راستی مقصر ایجاد چنین شرایطی چه کسانی هستند؟. پیدا کردن این پرتقال فروش ها کار سختی نیست./والسلام. نشریه سیاسی و اجتماعی قاصدِ امروز نشریه مستقل و مردمی با مجوز رسمی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی پیوستن به کانال 👇👇 🆔https://eitaa.com/joinchat/1231159788C99317db2c6