#نکته در کانالی نوشته شده است: یکی از توفیقات ابن‌سیْنا، بهره‌مندی از شاگردی همچون: ابوعبید جوزجانی بود. وی از سال ۴۰۰ تا پایان عمر ابن‌سینا، همواره ملازم و همراه و مشوّق او بود. بسیاری از تولیدات علمی ابن‌سینا، مرهون تشویق‌ها و حمایت‌ها و خدمات ابوعبید جوزجانی بود. فی‌المثل: وقتی که همدان ناامن شد و ابن‌سینا تحت تعقیب تاج‌الملک قرار گرفت، مدّتی در خانۀ یکی از شیعیان، به نام ابوغالب عطّار پنهان شد. ابوعبید جوزجانی از همین فرصت استفاده کرد و از ابن‌سینا خواست تا کتاب «شفاء» را تکمیل کند. خود جوزجانی در این باره می‌گوید: و در سرای ابوغالب عطّار، پنهان می‌زیست و من از وی به‌پایان‌رساندن کتاب «شفاء» را خواستم. وی ابوغالب را بخواند و از او کاغذ و دوات خواست و وی آن‌ها را آورد و شیخ در نزدیک به ۲۰ جزء، به مقدار هشت‌یک رؤوس مسائل را نوشت و ۲ روز ماند تا این که رؤوس مسائل را نوشت و کتابی نزد او نبود و اصلی نداشت که بِدان رجوع کند؛ بلکه همه را از یاد خود و از دل خود می‌نوشت؛ سپس این جزوه‌ها را روبه‌رو گذاشت و کاغذ برداشت و بر مسأله می‌نگریست و شرح آن را می‌نوشت و در هر روز ۵۰ ورقه می‌نوشت تا آن که به همۀ طبیعیّات و الاهیّات رسید؛ به جز کتاب حیوان و به منطق آغاز کرد و ۲ جزو از آن نوشت. 🌷 آری؛ شاگرد داریم تا شاگرد! یکی از عنایات ویژۀ الاهی به بنده، داشتن شاگردان و پامِنبری‌های خیلی‌خوب است. خدا حفظشان کند و آنان را کمک‌کار بنده در راه خدمت بیش‌تر به خودش فرماید. #تشویق، #شاگرد 🌷