💠. میزان، مرامِ اولیای الهی است! 🔹﴿وَمَا مُحَمَّدٌ إِلَّا رَسُولٞ قَدۡ خَلَتۡ مِن قَبۡلِهِ ٱلرُّسُلُ أَفَإِيْن مَّاتَ أَوۡ قُتِلَ ٱنقَلَبۡتُمۡ عَلَىٰٓ أَعۡقَٰبِكُمۡ﴾ «پیغمبر اکرم، فقط پیامبری است که از طرف خداوند مبعوث شده است؛ پیغمبرانی هم قبل از او آمدند؛ حال اگر پیغمبر فوت کند یا اینکه او را شهید کنند، آیا این دلیل می‌شود که شما به دورانِ جاهلیّت برگردید و عَودَت نمایید؟!» 🔹در این آیه خداوند می‌فرماید: شما نباید به [ظاهر] پیغمبر تکیه کنید، تکیه بر پیغمبر باعث می‌شود که با از دنیا رفتنِ او، آن متّکا نیز از بین برود و شما نیز بیفتید. باید روی پای خودتان بایستید، باید از مرام و رفتار پیغمبر در طول این بیست و سه سال توشه برگیرید و معیار و میزان برای شما به‌دست آید، تا اگر هم پیغمبر از دنیا رفت شما بتوانید روی پای خود بایستید. 🔹رسیدن به حقیقت، میزان و ملاک برای عملِ انسان است، و انسان باید با تهذیب نفس و تأمّل و دقّت در گفتار و کردار و رفتاری که منشعب از عالمِ واقع است، حقیقت را بیابد و واقعیّت را لمس کند. امّا خودِ کسی که انسان به او توجّه دارد، شخصِ او ملاک نیست و باید یک میزان و معیارِ کلّی برای انسان پیدا شود؛ چون آن شخص روزی از دنیا می‌رود؛ هر کسی که می‌خواهد باشد! افرادی که فرد را در وجهۀ خود، میزان قرار می‌دهند و همیشه چهره و شخصیت را در نظر می‌آورند، در صورت و ظاهرْ گیر افتاده‌اند. 🔹به‌عنوان جملۀ معترضه [بیان کنم]: وقتی یک ولیّ از اولیای خدا از دنیا می‌رود، دیگر پرونده‌اش بسته می‌شود و دیگر انسان نباید به او توجّه کند؛ فکر کردن به او و یاد آوردن او و همیشه به‌دنبال او گشتن، انسان را از رسیدن به واقعیّت باز می‌دارد. 🔺باید مرامِ او را در نظر آورد، نه شخصِ او را. 📝. حضرت آیة اللَه سیّد محمّد محسن حسینی طهرانی قدّس الله سرّه 📚. #سیری_در_تاریخ_پیامبر_اکرم، ج 1 ص 267. #اولیا #عقلانیت #تعصب #ولایت #هدایت_باطنی #ظاهرگرائی @ghazi_ir