بسم الله الرّحمن الرّحیم یا ایّها الذین امنوا استجیبوا لله و للرّسول اذا دعاکم لما یحییکم. نامه نوشته بودید برای حبیب که بیاید؛ آن پیر سرخ روی یمنی؛ #حبیب_بن_مظاهر_اسدی. درنگ نکرده بود؛ نامه تان را بوسیده بود، بر چشم گذاشته بود، قلبش تند زده بود و شوق کربلایی شدن آرامشش را ربوده بود. اسبش را تا کاروان شما تازانده بود. از دور که خبر آمدن حبیب را دادند، لبخند زدید. خواهرتان هم، سرش را از کجاوه بیرون آورد و گفت: سلام من را به حبیب برسانید! حبیب، روزهای کودکی اش، شما را روی شانه های پیامبر دیده بود، با همین چشم ها بوسه های پیامبر را بر لبهای شما دیده بود،حالا که فقیهی شده بود برای خودش، می دانست وعده گاه رفتنش کربلاست، وگرنه خیلی از جنگ ها را در رکاب پدرتان شمشیر زده بود و روزهای سخت برادرتان را دیده بود. بر زمین که افتاد، خودتان را به بالینش رساندید، سرش را روی پاهایتان گذاشتید و با دستهایتان چشم هاش را برای همیشه از این دنیا بستید تا با آن چشم های حقیقی در آن دنیا، جدتان را، پدرتان را و برادرتان را زیارت کند. سلام بر تو حبیب با همان عبارتی که در ناحیه مقدسه بر تو سلام نموده اند؛  السلام علی حبیب بن مظاهر الاسدی. جوانی کردن را تو به ما یاد بده پیر هفتاد و پنج ساله عاشورایی! پ.ن: سرها رسید از پی هم مثل سیب سرخ/ اول سری که رفت به کوفه حبیب بود #مریم_روستا