#اللهم_عجل_لولیک_الفرج #بیست_و_سوم_رجب_حمله_خوارج_به_امام_حسن علیه السلام . بیست و سوم رجب سال ۴۱هجری قمری مطابق با سوم آذر سال ۴۰هجری شمسی جراح بن سنان اسدی ملعون در تاریکی شب با خنجری مسموم به امام حسن مجتبی علیه السلام حمله ور شد و ران مبارک حضرت را تا استخوان شکافت. امام حسن مجتبی علیه السلام در ماه رجب با لشکری از مسلمانان به قصد شام از کوفه خارج شدند و به شهر #ساباط_مدائن وارد گشتند. در این شهر امام حسن علیه السلام برای لشکر خطبه ای خواندند، اما عده ای از خوارج خطبه آن حضرت را نیمه تمام گذاشتند و #نستجیربالله فریاد زدند به خدا حسن مثل پدرش کافر شده است #العیاذبالله ، سپس عده ای از آن ملعون ها به امام حسن علیه السلام حمله ور شدند و سجاده از زیر پای امام مجتبی علیه السلام کشیدند. #امام_حسن_علیه_السلام قصد سوار شدن مرکب فرمودند که در این هنگام #جراح_بن_سنان اسدی حرامزاده ملعون که از #خوارج بود، به آن حضرت حمله ور شد و با خنجری مسموم به ران مبارک حضرت ضربه ای وارد کرد که تا #استخوان مبارک امام مجتبی علیه السلام را شکافت. آن حضرت از شدت درد، دست مبارکشان را در گردن نحس آن ملعون انداخته و هر دو به زمين افتادند. دوستان و شیعیان حضرت به سرعت جلو آمده و با آن ملعون درگیر شدند و همانجا آن شقیِ خبیث را کشته و به درک واصل کردند. امام حسن عليه السلام را نیز به خانه جناب سعد بن مسعود ثقفی علیه الرحمه عموى بزرگوار جناب مختار علیه السلام بردند که ایشان #والی_مدائن بودند. جناب #سعد_بن_مسعود نیز ایامی را از امام مجتبی علیه السلام #مراقبت کردند. جراحى آوردند و #جراحت آن حضرت و اثر سم در بدن مبارک را #مداوا نمودند. مرحوم علامه مجلسی رحمه الله علیه میفرمایند: با یاد غربت آن حضرت در این روز زیارت امام حسن مجتبی علیه السلام مناسب است. مصباح المتهجد ص ۷۴۹ فيض العلام ص ۳۱۷ زاد المعاد ص ۳۵ ... همچنین در بیست و سوم رجب سال ۱۸۳هجری قمری مطابق با دهم شهریور سال ۱۷۸ هجری شمسی #امام_کاظم حضرت موسى بن جعفر عليهماالسلام به دستور هارون عباسی ملعون در زندان بغداد #مسموم شدند. بحار الانوار ج۴۸ ص۱ و ج۹۷ ص۲۰۲ ... بیست ودوم رجب و بیست وسوم رجب سال ۷هجری قمری مطابق با ششم و هفتم آذر سال ۷هجری شمسی نیز سالروز فرار #عمرملعون و #ابوبکرخبیث لعنت الله علیهما از جنگ خيبر بوده است، که با ديدن دشمن از جنگ گريختند و لشکر را نيز به #فرار تشويق كردند. وقايع الايام ج۱ ص۲۱۱ مصباح المتهجد ص۷۴۹