🌺 ترجمه المیزان🌺 💎سوره ۲جزء ۱💎 ✅صفحه ۱۱ قَالُوا ادْعُ لَنَا رَبَّكَ يُبَيِّنْ لَنَا مَا هِيَ إِنَّ الْبَقَرَ تَشَابَهَ عَلَيْنَا وَإِنَّا إِنْ شَاءَ اللَّهُ لَمُهْتَدُونَ (70) گفتند: به خاطر ما پروردگارت را بخوان تا براى ما بيان کند که آن چگونه است؟ چون اين گاو بر ما مشتبه شده است و ما ـ اگر خدا بخواهد ـ حتماً هدايت خواهيم يافت. (70) قَالَ إِنَّهُ يَقُولُ إِنَّهَا بَقَرَةٌ لَا ذَلُولٌ تُثِيرُ الْأَرْضَ وَلَا تَسْقِي الْحَرْثَ مُسَلَّمَةٌ لَا شِيَةَ فِيهَا ۚ قَالُوا الْآنَ جِئْتَ بِالْحَقِّ ۚ فَذَبَحُوهَا وَمَا كَادُوا يَفْعَلُونَ (71) گفت: او مى گويد: آن گاوى است که نه رام است تا زمين را شخم زند و نه کشت را آب مى دهد بى عيب است و هيچ نشانه اى از رنگ ديگر در آن نيست گفتند: اکنون حق را آوردى. پس آن را ذبح کردند و نزديک بود اين کار را انجام ندهند. (71) وَإِذْ قَتَلْتُمْ نَفْسًا فَادَّارَأْتُمْ فِيهَا ۖ وَاللَّهُ مُخْرِجٌ مَا كُنْتُمْ تَكْتُمُونَ (72) و ]ياد کنيد[ وقتى را که شخصى را کشتيد و درباره آن به مشاجره پرداختيد و خدا آنچه را کتمان مى کرديد آشکار ساخت. (72) فَقُلْنَا اضْرِبُوهُ بِبَعْضِهَا ۚ كَذَٰلِكَ يُحْيِي اللَّهُ الْمَوْتَىٰ وَيُرِيكُمْ آيَاتِهِ لَعَلَّكُمْ تَعْقِلُونَ (73) پس گفتيم: پاره اى از گاو را به کشته بزنيد ]تا زنده شود و قاتل را معرّفى کند [اينگونه خدا مردگان را زنده مى کند و آياتش را به شما مى نماياند، باشد که عقل خود را به کار گيريد. (73) ثُمَّ قَسَتْ قُلُوبُكُمْ مِنْ بَعْدِ ذَٰلِكَ فَهِيَ كَالْحِجَارَةِ أَوْ أَشَدُّ قَسْوَةً ۚ وَإِنَّ مِنَ الْحِجَارَةِ لَمَا يَتَفَجَّرُ مِنْهُ الْأَنْهَارُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَشَّقَّقُ فَيَخْرُجُ مِنْهُ الْمَاءُ ۚ وَإِنَّ مِنْهَا لَمَا يَهْبِطُ مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (74) باز هم قلب هاى شما پس از آن سخت شد ]به گونه اى[ که آنها مانند سنگ ها يا سخت تر بودند. و همانا بعضى از سنگ ها چنانند که نهرها از آنها بيرون مى جهد، و بعضى از آنها چنانند که مى شکافند و آب از آنها بيرون مى آيد، و بعضى از آنها چنانند که از خشيت خدا سقوط مى کنند و خدا از آنچه مى کنيد هرگز غافل نيست. (74) ۞ أَفَتَطْمَعُونَ أَنْ يُؤْمِنُوا لَكُمْ وَقَدْ كَانَ فَرِيقٌ مِنْهُمْ يَسْمَعُونَ كَلَامَ اللَّهِ ثُمَّ يُحَرِّفُونَهُ مِنْ بَعْدِ مَا عَقَلُوهُ وَهُمْ يَعْلَمُونَ (75) پس آيا شما ]مسلمانان[ طمع داريد که ]يهوديان [سخن شما را باور کنند در حالى که گروهى از آنان سخن خدا را مى شنيدند سپس آن را بعد از فهميدنش تحريف مى کردند در حالى که مى دانستند ]کارشان درست نيست [ (75) وَإِذَا لَقُوا الَّذِينَ آمَنُوا قَالُوا آمَنَّا وَإِذَا خَلَا بَعْضُهُمْ إِلَىٰ بَعْضٍ قَالُوا أَتُحَدِّثُونَهُمْ بِمَا فَتَحَ اللَّهُ عَلَيْكُمْ لِيُحَاجُّوكُمْ بِهِ عِنْدَ رَبِّكُمْ ۚ أَفَلَا تَعْقِلُونَ (76) و هنگامى که با مؤمنان برخورد مى کنند مى گويند: ايمان آورده ايم و هنگامى که بعضى شان با بعضى خلوت مى کنند مى گويند: آيا آنچه را خدا بر شما گشوده است براى آنان (مسلمانان) باز مى گوييد تا به وسيله آن نزد پروردگارتان با شما محاجّه کنند؟ پس آيا عقل خود را به کار نمى گيريد؟ (76) #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

🌺ترجمه المیزان🌺 💎سوره ۲جزء ۱💎 ✅صفحه ۱۲ أَوَلَا يَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا يُسِرُّونَ وَمَا يُعْلِنُونَ (77) آيا ]غافلند و[ نمى دانند که خدا آنچه را پنهان مى دارند و آنچه را آشکار مى کنند مى داند؟ (77) وَمِنْهُمْ أُمِّيُّونَ لَا يَعْلَمُونَ الْكِتَابَ إِلَّا أَمَانِيَّ وَإِنْ هُمْ إِلَّا يَظُنُّونَ (78) و بعضى از آنان درس ناخواندگانى هستند که کتاب (تورات) را جز تلاوت هائى ]تقليدى[ نمى دانند و آنان جز گمان نمى برند. (78) فَوَيْلٌ لِلَّذِينَ يَكْتُبُونَ الْكِتَابَ بِأَيْدِيهِمْ ثُمَّ يَقُولُونَ هَٰذَا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ لِيَشْتَرُوا بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا ۖ فَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا كَتَبَتْ أَيْدِيهِمْ وَوَيْلٌ لَهُمْ مِمَّا يَكْسِبُونَ (79) پس واى بر کسانى که ]به نام تورات[ کتاب مى نويسند سپس مى گويند: اين از نزد خداست، تا بدين وسيله بهائى اندک به دست آورند، پس واى بر آنان از آنچه به دست خود نوشته اند و واى بر آنان از آنچه کسب مى کنند. (79) وَقَالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّامًا مَعْدُودَةً ۚ قُلْ أَتَّخَذْتُمْ عِنْدَ اللَّهِ عَهْدًا فَلَنْ يُخْلِفَ اللَّهُ عَهْدَهُ ۖ أَمْ تَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ مَا لَا تَعْلَمُونَ (80) و ]يهوديان[ گفتند: هرگز آتش جهنم به ما نخواهد رسيد جز روزهائى معدود بگو: آيا شما نزد خدا پيمانى گرفته ايد ـ که خدا هرگز از پيمانش تخلّف نمى کند ـ يا چيزى را که نمى دانيد به خدا مى بنديد؟ (80) بَلَىٰ مَنْ كَسَبَ سَيِّئَةً وَأَحَاطَتْ بِهِ خَطِيئَتُهُ فَأُولَٰئِكَ أَصْحَابُ النَّارِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (81) ]چنين نيست[ بلکه کسانى که کار بد کنند و خطاهايشان آنان را احاطه کند اهل آتشند و در آن جاودان خواهند بود. (81) وَالَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَٰئِكَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ ۖ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ (82) و کسانى که ايمان آورده و کارهاى شايسته کرده اند آنان اهل بهشت اند و در آن جاودان خواهند بود. (82) وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَ بَنِي إِسْرَائِيلَ لَا تَعْبُدُونَ إِلَّا اللَّهَ وَبِالْوَالِدَيْنِ إِحْسَانًا وَذِي الْقُرْبَىٰ وَالْيَتَامَىٰ وَالْمَسَاكِينِ وَقُولُوا لِلنَّاسِ حُسْنًا وَأَقِيمُوا الصَّلَاةَ وَآتُوا الزَّكَاةَ ثُمَّ تَوَلَّيْتُمْ إِلَّا قَلِيلًا مِنْكُمْ وَأَنْتُمْ مُعْرِضُونَ (83) و ]ياد کنيد[ وقتى را که از بنى اسرائيل پيمان استوار گرفتيم که جز خدا را نپرستيد و به پدر و مادر نيکى کنيد و نيز به خويشان و يتيمان و مسکينان، و با مردم نيکو سخن بگوئيد و نماز را بپا داريد و زکات بدهيد; سپس جز اندکى از شما همگى اعراض کنان پشت کرديد. (83) #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

🌺#نکته_تفسیری صفحه ۱۲:🌺 پیمان حیات­ بخش: خوشبختی و سعادت، آرزوی همه​ ی انسان­ ها در همه​ ی زمان­ ها بوده و هست. بدون شک تمام تلاش ما در زندگی، برای رسیدن به آرامش و خوشبختی​ است. با کمی تأمّل، به این واقعیت می­ رسیم که برای رسیدن به این آرمان بزرگ، داشتن دو رابطه لازم است: رابطه با آفریدگار و رابطه با آفریدگان. ما هنگامی به سعادت می­ رسیم که آفریدگارمان را بشناسیم و بدانیم که چرا ما را آفریده است و از ما چه انتظاری دارد و ما چگونه می­ توانیم او را خشنود کنیم. پس از این ارتباط باید رابطه​ ی خود را با مخلوقات دیگر به­ ویژه هم­نوعان خود اصلاح کنیم؛ باید به آنان نیکی کنیم و از آنان نیکی ببینیم. خدای مهربان به​ وسیله​ ی پیامبرانش به ما آموخته است که چگونه این دو رابطه را برقرار کنیم. یک­ بار دیگر در این آیه دقت ­کنیم. خدای مهربان به وسیله​ ی حضرت موسی علیه السلام و با کتاب تورات از بنی­ اسرائیل پیمان گرفت که تنها او را بپرستند و در برابر هیچ مخلوق ضعیفی سر فرود نیاورند؛ با پدر و مادر خود که وجودشان را از آن­ها دارند، خوب رفتار کنند و احترام آنان را نگه دارند؛ به خویشاوندان نیکی کنند و به مشکلاتشان رسیدگی نمایند؛ بر سر یتیمان که از داشتن تکیه­ گاهی همچون پدر محروم​اند، دست محبّت بکشند و از بینوایان دلجویی کنند؛ با مردم به­ خوبی صحبت کنند و ادب را نگه دارند؛ در برابر خدایی که آنان را آفریده و به آنان این­ همه نعمت بخشیده، تواضع کنند و نماز بخوانند و از مال و ثروتی که خدا به آنان بخشیده، به نیازمندان ببخشند. آری، به راستی اگر به این دستورها در جامعه­ ای عمل شود، آیا خبری از کینه و دشمنی، و اثری از فقر و تنگ­دستی می­ ماند؟ آیا افسـردگی و بی­ه دفی و اضطراب و پشیمانی در آن جامعه مجالی برای عرض اندام پیدا می​ کند؟ آیا شیطان فرصتی برای کاشتن نهال دروغ و خلاف​­کاری در دل­های مردم پیدا می­ کند؟ در میان دستورهای حیات­ بخش این آیه، یکی از آن­ها در حفظ رابطه​ ی دوستی و محبّت بسیار مؤثّر است. خداوند می­ فرماید: «و قولوا للناس حسنا»؛ یعنی با مردم به­ خوبی سخن بگویید. امام پنجم ما شیعیان در توضیح این آیه فرموده است: «بهتر از آن­طوری که دوست دارید با شما صحبت شود، با مردم صحبت کنید.» [1]اگر ما به همین یک دستور عمل کنیم، بسیاری از مشکلاتمان در زندگی حل می­ شود. اگر ما همیشه پیش از صحبت کردن با دیگران فکر کنیم که دوست داریم چگونه با ما صحبت کنند و آنگاه با دیگران بهتر از آن صحبت کنیم، رابطه­ ای دوستانه و در عین حال محترمانه با مردم خواهیم داشت. فرض کنید پدران و فرزندان، برادران و خواهران، هم­کلاسی­ ها و هم­کاران ما همگی به این توصیه عمل می­ کردند؛ در این حال آیا باز هم بر سر مطالب بیهوده و بی­ ارزش، اختلاف پیش می­ آمد؟ آیا کسی حاضر می­ شد به برادر دینی­ اش ناسزا گوید و به او دشنام دهد؟ آیا دیگر زن و شوهری بر سر شوری یا بی­ نمک بودن غذا به هم پرخاش می­ کردند؟ آیا کسی برای کثیف شدن کفشش به سبب برخورد کف کفش دیگری به آن، به او تندی می­ کرد؟ و آیا ... ؟ در حقیقت، این دستورها، مانند نقشه​ ی گنج است که عمل به آن­ها، ما را به گنج خوشبختی و سعادت می­رساند، و بی­ توجّهی به آن­ها باعث می­ شود که عمری را در جست​ وجوی سعادت سپری کنیم و دست آخر، دست خالی بمانیم. [1] . المیزان فی تفسیر القران ، ج 1 ، ص 220 #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

🌺 ترجمه المیزان🌺 💎سوره ۲جزء ۱💎 ✅صفحه ۱۳ وَإِذْ أَخَذْنَا مِيثَاقَكُمْ لَا تَسْفِكُونَ دِمَاءَكُمْ وَلَا تُخْرِجُونَ أَنْفُسَكُمْ مِنْ دِيَارِكُمْ ثُمَّ أَقْرَرْتُمْ وَأَنْتُمْ تَشْهَدُونَ (84) و ]ياد کنيد[ وقتى را که از شما پيمان استوار گرفتيم که خون يکديگر را نريزيد و يکديگر را از ديارتان بيرون نکنيد، آنگاه شما اقرار کرديد در حالى که به آن شهادت مى داديد. (84) ثُمَّ أَنْتُمْ هَٰؤُلَاءِ تَقْتُلُونَ أَنْفُسَكُمْ وَتُخْرِجُونَ فَرِيقًا مِنْكُمْ مِنْ دِيَارِهِمْ تَظَاهَرُونَ عَلَيْهِمْ بِالْإِثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَإِنْ يَأْتُوكُمْ أُسَارَىٰ تُفَادُوهُمْ وَهُوَ مُحَرَّمٌ عَلَيْكُمْ إِخْرَاجُهُمْ ۚ أَفَتُؤْمِنُونَ بِبَعْضِ الْكِتَابِ وَتَكْفُرُونَ بِبَعْضٍ ۚ فَمَا جَزَاءُ مَنْ يَفْعَلُ ذَٰلِكَ مِنْكُمْ إِلَّا خِزْيٌ فِي الْحَيَاةِ الدُّنْيَا ۖ وَيَوْمَ الْقِيَامَةِ يُرَدُّونَ إِلَىٰ أَشَدِّ الْعَذَابِ ۗ وَمَا اللَّهُ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ (85) سپس اين شمائيد که يکديگر را مى کشيد و گروهى از خودتان را از ديارشان بيرون مى رانيد در حالى که با گناه و تجاوز بر ضدّ آنان همپشتى مى کنيد و اگر به اسارت نزد شما آيند با فديه آزادشان مى کنيد در حالى بيرون راندن آنها بر شما حرام شده است. پس آيا به بعضى از کتاب (تورات) ايمان مى آوريد و به بعضى از آن کفر مىورزيد؟ پس جزاى کسانى از شما که اين کار را مى کنند در زندگى دنيا جز ذلّتى ]بزرگ[ نيست. و روز قيامت ]نيز[ به سوى سخت ترين عذاب باز گردانده مى شوند; و خدا از آنچه مى کنيد هرگز غافل نيست. (85) أُولَٰئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الْحَيَاةَ الدُّنْيَا بِالْآخِرَةِ ۖ فَلَا يُخَفَّفُ عَنْهُمُ الْعَذَابُ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (86) اينانند کسانى که زندگى دنيا را به بهاى آخرت خريده اند از اين رو نه عذابشان تخفيف مى يابد و نه يارى مى شوند. (86) وَلَقَدْ آتَيْنَا مُوسَى الْكِتَابَ وَقَفَّيْنَا مِنْ بَعْدِهِ بِالرُّسُلِ ۖ وَآتَيْنَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ الْبَيِّنَاتِ وَأَيَّدْنَاهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ ۗ أَفَكُلَّمَا جَاءَكُمْ رَسُولٌ بِمَا لَا تَهْوَىٰ أَنْفُسُكُمُ اسْتَكْبَرْتُمْ فَفَرِيقًا كَذَّبْتُمْ وَفَرِيقًا تَقْتُلُونَ (87) و همانا ما به موسى کتاب داديم و از پى او پيامبران فرستاديم و به عيسى بن مريم دليل هاى روشن داديم و او را به وسيله روح القدس تأييد کرديم، پس آيا هرگاه پيامبرى براى شما چيزى آورد که دلخواهتان نبود تکبّر ورزيديد و گروهى را تکذيب کرديد و گروهى را کشتيد؟ (87) وَقَالُوا قُلُوبُنَا غُلْفٌ ۚ بَلْ لَعَنَهُمُ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ فَقَلِيلًا مَا يُؤْمِنُونَ (88) و گفتند: قلب هاى ما در پرده است ]و قرآن را نمى فهميم. چنين نيست[ بلکه خدا به سبب کفرشان آنان را طرد کرده است، پس اندکى ايمان مى آورند. (88) #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

🌺#نکته_تفسیری صفحه ۱۳🌺 یا رومیِ روم؛ یا زنگیِ زنگ: شاید تا به حال با افرادی برخورد کرده­ اید که در هنگام رانندگی به هیچ قانونی عمل نمی­ کنند: از چراغ قرمز رد می­ شوند، بر خلاف جهت خیابان حرکت می­ کنند، در جای ممنوع سبقت می­ گیرند و به­ راحت حق دیگران را زیر پا می­ گذارند؛ ولی اگر در جایی که حق با آن ها باشد، شخص دیگری خلاف کند و بخواهد حق آنان را ضایع کند، فریادشان بلند می­ شود که مگر از قانون رانندگی خبر نداری؛ طبق قانون، اینجا حق با من است و تو خلاف­کاری، و به این ترتیب، یکی از مدافعان قانون می­ شوند؟ آیا این افراد، انسان­های قانونمندی هستند؟ آیا این­ها برای قوانین رانندگی احترام قایل­ اند؟ یا این که قوانین را فقط ابزاری برای تأمین منافع خود می­ دانند؛ که هرگاه با منافعشان سازگار نبود، به­راحت آن را کنار می­ گذارند؟ فرموده​ ی خداوند در این آیه: «اَفَتُؤمِنونَ بِبَعضِ الکِتابِ و تَکفُرونَ بِبَعض»، به یکی از خصلت­ های زشت یهودیان اشاره می­ کند؛ قبول داشتن برخی از دستورهای خدا و نپذیرفتن برخی دیگر. آن­ها بر خلاف دستور کتاب آسمانی­ شان، با یکدیگر جنگ می­ کردند و همدیگر را از سرزمین خود بیرون می­ راندند. پس هنگامی­ که جنگ تمام می­ شد، در ازای آزادی اسیران هم­ کیش خود، از قبیله​ ی آنان غرامت می­ گرفتند و می­ گفتند: گرفتن غرامت برای آزادی اسیر، دستور کتاب مقدس ماست! در حالی­ که کتاب مقدس آن­ها، از ابتدا جنگ و خون­ریزی و بیرون کردن دیگران از سرزمین­شان را ممنوع دانسته بود. خدای بزرگ این خصلت را به شدت محکوم و تهدید کرده که سزای آن در دنیا، خفت و خواری، و در آخرت، مجازات با سخت­ ترین عذاب است. ما مسلمانان نیز از مبتلا شدن به این بیماری خطرناک مصونیت نداریم. در میان ما هم کسانی بوده و هستند که دین برایشان فقط وسیله­ ای برای رسیدن به اهدافشان است و قرآن و دستورهای دین را تا زمانی قبول دارند که خواسته­ هایشان تأمین شود؛ ولی هنگامی که دین در مقابل خواسته­ هایشان قرار می­ گیرد، به­ راحت آن را کنار می­ گذارند. تاریخ اسلام، داستان­ هایی بس عبرت­ آموز در این­ باره دارد. ماجرای سپاه اسامة بن زید، متهم کردن پیامبر به هذیان­ گویی، کنار گذاشن خلیفه​ ی راستین پیامبر صلوات الله علیه و به آتش کشیدن درِ خانه­ ی یگانه دختر عزیز او، شمشیر کشیدن بر امیر مؤمنان علی­ بن ابی­طالب علیه السلام و بریدن سر نوه​ ی پیامبر، همه و همه از کسانی سر زده است که خود را مسلمان می­ نامیدند؛ مسلمانانی که اسلام نیاورده بودند تا به فرمان خدا گردن نهند؛ بلکه اسلام آورده بودند تا به قدرت و ثروت برسند، آسوده بخورند و بنوشند و از دنیا لذّت برند؛ و این اسلام به پشیزی نمی­ ارزد. چه عبرت­ آموز است این فرمایش پیامبر ما که «در روز قیامت، افرادی حاضر می­ شوند که همچون کوه­ هایی کار خوب دارند؛ ولی خدا همه­ی کارهای خوبشان را نیست و نابود می­ کند و فرمان می­دهد که آنان را به آتش افکنند. آنان روزه می­گرفتند و نماز می­ خواندند و حتّی شب زنده­ داری می­ کردند؛ ولی هنگامی که با چیز حرامی مواجه می­ شدند، با سرعت به آن حمله­ ور می­ شدند.»![1] [1] . تفسیرالبرهان ، ج 2 ، ص 841 #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

🔸ترتیل صفحه ۱۴ قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : نهاوند #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

نکته تفسیری مهم: اعمال ما به تنهایی، مانند مجسمه­ ای­ست که ظاهری آراسته دارد؛ ولی اثری از روح و جان در آن دیده نمی­ شود، و این نیّت ماست که به کارهایمان روح می­ بخشد. حضرت ابراهیم علیه السلام ، و فرزندش حضرت اسماعیل علیه السلام، خانه­ خدا را برای عبادت مردم بازسازی کردند؛ ولی هرگز به کار خود مغرور نشدند و با فروتنی به درگاه خدا عرضه داشتند: پروردگارا، این عمل را از ما بپذیر. در روایتی از پیامبر اسلام صلوات الله علیه آمده است: «روزی ابلیس نزد حضرت موسی علیه السلام آمد و سخنانی بین آن دو رد و بدل شد. در آن میان، حضرت موسی علیه السلام فرمود: بگو ببینم کدام گناه است که اگر انسان­ها مرتکب آن شوند، تو بر آن​ها مسلّط می­ شوی. او گفت: هنگامی که به خودشان مغرور شوند و کارهای خوبشان را زیاد بشمارند و گناهانشان در نظرشان کوچک به حساب آید، من بر آن​ها مسلّط می­ شوم.»[1] پس لازم است که همه­ ی ما پس از هر کار خوبی که برای خشنودی خدا انجام می­دهیم، با فروتنی به خدا بگوییم: پروردگارا، از ما بپذیر. ربنا تقبل منا انک انت السمیع العلیم [1] . الکافی ، ج 2 ، ص 314 #اَللّهُمَّ_عَجِّل_لِوَلیِّکَ_الفَرَج🤲

ناامید نشو، بگو مهدی میاد فرمانده ابو مهدی میاد با‌ علی و ذوالفقارش طرفه هرکسی که روبرو مهدی میاد #جمعه_های_دلتنگی💔 #اللهم_عجل_لولیک_الفرج