تعریف یوم الشک یَومُ الشَّک روزی از ماه قمری که به‌علت عدم رؤیت هلال معلوم نیست آخرین روز ماه قبلی است یا آغازین روز ماه بعدی. یوم‌الشک غالباً برای روز مشکوک میان آخر ماه شعبان و اول ماه رمضان به‌کار می‌رود. از آنجا که تعداد روزهای ماه‌های قمری بین ۲۹ روز یا ۳۰ روز متغیر است، اگر در غروب روز بیست‌ونهمِ یک ماه قمری، هلال ماه به‌علت ابری‌بودن هوا رؤیت نشود، یا در خصوص رؤیت ماه اختلاف ایجاد شود، آن روز یوم‌الشک نامیده می‌شود.یوم الشک یا شک در شروع ماه رمضان اصطلاحی فقهی است و این اصطلاح بیشتر در مورد روز آخر ماه شعبان و روز اول ماه رمضان به کار می‌رود. نظرات مراجع درباره یوم الشک ۱.نظر مقام معظم رهبری: روزی که معلوم نیست آخر شعبان است یا اول ماه رمضان (که به آن یوم الشّک* گفته می شود) روزه‌اش واجب نیست و اگر کسی بخواهد در آن روز روزه بگیرد، نمی‌تواند نیت روزة رمضان کند، بلکه می‌تواند روزة مستحبی آخر شعبان یا روزة قضا و مانند آن را قصد کند و اگر بعداً معلوم شود که رمضان بوده، به عنوان روزة رمضان حساب می‌شود و قضای آن روز لازم نیست و اگر در بین روز بفهمد که ماه رمضان است، باید از همان لحظه، نیت روزة رمضان کند. ۲.نظر آیت الله سیستانی اگر روزی را که شک دارد آخر ماه شعبان است یا اول ماه رمضان به نیت روزه قضا یا مستحبی روزه بگیرد و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است باید نیت روزه ماه رمضان بکند.(البته اگر تا آن لحظه مبطلی از مبطلات روزه را انجام نداده باشد) #‌‌ما‌ه‌‌‌ر‌مضا‌ن https://eitaa.com/mohazahra

تعریف یوم الشک یَومُ الشَّک روزی از ماه قمری که به‌علت عدم رؤیت هلال معلوم نیست آخرین روز ماه قبلی است یا آغازین روز ماه بعدی. یوم‌الشک غالباً برای روز مشکوک میان آخر ماه شعبان و اول ماه رمضان به‌کار می‌رود. از آنجا که تعداد روزهای ماه‌های قمری بین ۲۹ روز یا ۳۰ روز متغیر است، اگر در غروب روز بیست‌ونهمِ یک ماه قمری، هلال ماه به‌علت ابری‌بودن هوا رؤیت نشود، یا در خصوص رؤیت ماه اختلاف ایجاد شود، آن روز یوم‌الشک نامیده می‌شود.یوم الشک یا شک در شروع ماه رمضان اصطلاحی فقهی است و این اصطلاح بیشتر در مورد روز آخر ماه شعبان و روز اول ماه رمضان به کار می‌رود. نظرات مراجع درباره یوم الشک ۱.نظر مقام معظم رهبری: روزی که معلوم نیست آخر شعبان است یا اول ماه رمضان (که به آن یوم الشّک* گفته می شود) روزه‌اش واجب نیست و اگر کسی بخواهد در آن روز روزه بگیرد، نمی‌تواند نیت روزة رمضان کند، بلکه می‌تواند روزة مستحبی آخر شعبان یا روزة قضا و مانند آن را قصد کند و اگر بعداً معلوم شود که رمضان بوده، به عنوان روزة رمضان حساب می‌شود و قضای آن روز لازم نیست و اگر در بین روز بفهمد که ماه رمضان است، باید از همان لحظه، نیت روزة رمضان کند. ۲.نظر آیت الله سیستانی اگر روزی را که شک دارد آخر ماه شعبان است یا اول ماه رمضان به نیت روزه قضا یا مستحبی روزه بگیرد و در بین روز بفهمد که ماه رمضان است باید نیت روزه ماه رمضان بکند.(البته اگر تا آن لحظه مبطلی از مبطلات روزه را انجام نداده باشد) #‌‌ما‌ه‌‌‌ر‌مضا‌ن https://eitaa.com/mohazahra