سلام به همه عزيزان می‌خواستم تبریک بگویم آغاز سالی تازه را. ولی دیدم سال ۹۹ انگار انتظاری جز تبریک گفتن از ما دارد. سالی که اول صبح #جمعه تحویل می‌شود. صبحی که سالروز #شهادت امامی‌است که همواره «باب‌الحوائج» خوانده‌ایمش. و شاید از معدود سال‌هایی است که در آغازین روزش، بتوان گفت «همه» از دردی مشترک رنج می‌بریم و آرزویی مشترک و دعایی مشترک در ذهن و بر لب داریم. این روزهای تلخ کرونایی، روزهای قرنطینه‌نشینی و انتظار، روزهای سختی که حتی «حرم» نداریم که برویم سر بر ضریحش بگذاریم و عقده‌ی دل بگشاییم،😭 سال تحویلی که نه #مشهدالرضا پناهمان می‌شود، نه کرامتخانه‌ی #بانوی_کرامت 😭 جمع کثیر خانواده‌های #عزاداری که نه تنها عزیز از دست دادند، بلکه نتوانستند برای عزیز سفرکرده‌شان مراسمی بگیرند و در جمع دوستان خود تسلّی یابند، 😞 امسال، خود #نوروز هم دل و دماغ تبریک شنیدن ندارد. 😔 امسال، سالی است که باید ضجّه‌زنان، شهادتش را بهانه کنیم و به دامان پرلطف #باب‌الحوائج پناه ببریم و جمعه‌ی اول سال را با ناله‌ی مضطرّانه‌ی دعا برای #تعجیل_فرج آغاز کنیم. بهانه‌ها جمع‌اند. خدا هم که همیشه همان خدای مهربان بخشنده بوده و هست. گر گدا کاهل بود، تقصیر صاحبخانه چیست؟ #سال_نو_سال_ظهور ان شاء الله