💢 تبعیض در سراشیبی 👈چند روزی است شیوه انتخاب کابینه سروصدای زیادی را در محافل عمومی و خصوصی، رسانه‌ها و افکار عمومی به راه انداخته به‌گونه‌ای که در برخی موارد کار به فحاشی کشیده شده است. بیشتر هیاهوها حول شاخص‌های اقلیت‌های مذهبی، جنسیت، سن و سابقه می‌چرخد و این موضوع سبب گردید تا جناب آقای ظریف در مقام توجیه این شاخص‌ها و به نیابت از رئیس جمهور منتخب پای به صدا و سیما گذارده و درصدد تبیین و توجیه چگونگی انتخاب اعضای کابینه و دست‌اندرکاران برآید. 👈دال مرکزی سخن وزیر خارجه دولت آقای روحانی مسئله تبعیضِ مثبت است. ایشان علت قرار دادن شاخص‌های پیش گفته را تبعیض مثبت دانسته و می‌کوشند تا در پرتو این نوع از تبعیض، عقب ماندگی‌ها و عدم حضور برخی افراد را در حاکمیت جبران نموده و وحدت ملی را رقم بزنند. به مدد الهی در این نوشته می‌خواهم برخی مشکلات این دیدگاه را بیان نموده و در آخر نیز راه‌حلی ارائه دهم. 👈تبعیض هم می تواند مثبت و هم منفی باشد. تبعیض منفی به معنای جلوگیری و طرد یک فرد به دلیل ویژگی‌هایی است که خود در آنها نقش نداشته یا سبب اختلال در برقراری روابط فردی یا اجتماعی است. همانند جنسیت، نژاد، رنگ پوست، قومیت و... . در مقابل تبعیض مثبت به معنای برتری دادن یک فرد بر فرد شایسته‌تر تنها به دلیل ویژگی‌هایی است که خودش علت آن ویژگی‌ها نیست. مهمترین دلیل تبعیض مثبت ایجاد تنوع و حس مشارکت همۀ بخش‌ها و در نهایت داشتن حس بهتر این بخش‌های فراموش شده است. 👈اما آیا تبعیض مثبت عملی اخلاقی است؟ بنده معتقدم تبعیض مثبت نه تنها توجیه اخلاقی ندارد؛ بلکه می‌تواند در مواردی غیراخلاقی نیز باشد. در زیر تنها به چند مورد آن هم به صورت تیتروار اشاره گردد. 1. تبعیض مثبت نتیجه‌گرا است و نقدهای نتیجه‌گرایی بر آن بار می‌شود. 2. تبعیض مثبت ناعادلانه است چون فرد غیرشایسته را بر شایسته ترجیح می‌دهد و این خلاف عدالت است. 3. احتمال سوء استفاده از اقشار کمتر برخوردار تحت عنوان بها دادن به این اقشار وجود دارد. 4. تبعیض مثبت می‌تواند مهارت‌ها و تجربه‌های جمعی کابینه را کاهش دهد و تیم شما را در عملیات دچار مشکل سازد 5. تبعیض مثبت سبب سرخوردگی اشخاص شایسته و دور شدن از شایسته سالاری می‌شود و این ظلم است. همچنین ممکن است افراد شایسته‌ای که از قضا زن یا عضو اقلیت دینی هستند نیز در نظر مردم رانت خوار و غیرشایسته به نظر برسند. 6. برخلاف ادعای کاهش نابرابری، چنانچه شاخص‌های قومیتی، مذهبی و جنسیتی اهمیت یابند و شایستگان کنار گذارده شوند، احساس ناامیدی در میان نخبگان و شایستگان و عدم اعتماد مردمی و در نتیجه اضطراب جامعه خواهد گردید. 7. تبعیض مثبت، ممکن است منجر به وقوع جنگ‌ها شود همانگونه که در سریلانکا این اتفاق روی داد. 8. ملاک‌های انتخاب شاخص‌ها نامفهوم است. رئیس جمهور منتخب باید بتواند توضیح دهد مبنای انتخاب این شاخص‌ها چیست و کدام مطالعه بیطرف حاکی از آن است که نقش بیشتر به زنان، اقلیت‌ها و اقوام و نقش کمتر به افراد دارای سابقه می‌تواند وضع بهتری را رقم بزند. اساساً چرا افرادی همانند افراد در دهک‌های پایین، یا استان‌هایی که کمترین میزان وزیر را در طول ادوار بعد از انقلاب داشته‌اند، یا معلولین و... در شاخص‌های انتخابی قرار نگرفته‌اند. اگر ملاک شاخص‌های فعلی وجود مطالبه است آیا به هر مطالبه‌ای –با فرض اینکه خطای هاله‌ای نباشد_ باید پاسخ مثبت داد. اگر همجنس‌بازان یا اتئیست‌ها در کابینه سهم خواهی کنند آیا چنین امری روا خواهد بود!؟ 👈اما من فکر می کنم راه بهتر برای آقای پزشکیان که دغدغه این‌گونه مسائل را دارد این است که به جای تبعیض مثبت، بدنبال #اقدام_مثبت باشد و میان این دو فرق ظریفی وجود دارد. تبعیض مثبت ابتدا بنا را بر اولویت به جنسیت، نژاد، رنگ پوست، اقلیت مذهبی و... می‌گذارد و سپس به گزینش دست می‌زند یعنی اگر فردی دارای این ویژگی‌ها بود راسا نمره می‌گیرد اما در اقدام مثبت شایستگی‌ها مورد بررسی قرار می‌گیرد و چنانچه دو نفر به صورت یکسان شایسته پستی بودند آن فردی که واجد ویژگی‌های محدود شده است در اولویت خواهد بود. هرچند که نسبت به اقدام مثبت نیز نقدهایی وجود دارد اما در مجموع اقدام مثبت نسخه اصلاح شده بهتری است. #نظری #ققنوس_آتشین 🌐 @ghoghnuos13 ─┅═ঊঈ☘️🌼☘️ঊঈ═┅─