✳️ نگاه دینی به ابتلائات 🔻 به ما سفارش کرده‌اند که #سختی‌ها را برای دیگران #کمال و بالارفتن درجات و برای خود، #حطّ_سیئات ببینید. یعنی احساس کنید که خداوند تبارک و تعالی با این سختی می‌خواهد ما را #طاهر کند. فلذا باید #شاکر باشیم و بگوییم خدایا اگر آن کار بدی را که من کردم پیدا کنم که چه گناهی بوده، حتماً و به‌طور ویژه از آن #توبه می‌کنم و جبران هم می‌کنم. پس باید #ابتلائات را برای خود، ریختن سیئات ببینیم و برای دیگران، ارتقای درجه. این نگاهی است که دین به ما یاد می‌دهد. 👤 #استاد_محمدرضا_عابدینی 📚 از کتاب #تا_ابد_زندگی | ج ۱ 📖 ص ۱۱۹

✳️ گریهٔ عزم‌آفرین و حرکت‌دهنده 🔻 گریه بر امام حسین علیه‌السلام، و همین‌طور گریه بر فراق امام زمان (عج) باید «عزم‌آفرین» و «حرکت‌دهنده» باشد، نه گریه از سر ناامیدی و عجز و ناتوانی. «منتظر ظهور» نباید ساکت و خموده فقط بر فراق امام زمان گریه کند، بلکه گریه باید در او ایجاد سوز و عطش و درنتیجه، ایجاد تحرک کند. چنین اشک و آهی است که مایهٔ تداوم نهضت امام حسین علیه‌السلام و حیات نهضت عاشورا خواهد بود؛ همان‌گونه که امام سجاد و سایر ائمه علیهم السلام بعد از ایشان با گریه بر مظلومیت امام حسین علیه‌السلام، نهضت عاشورا را زنده نگه داشتند. 🔺 احیای امر اهل‌بیت علیهم‌السلام از طریق مجالس و ذکر مصیبت و گریه بر ایشان میسر است. به تعبیر امام خمینی(ره): گریه کردن بر شهید، زنده نگه داشتن نهضت است. این که در روایات هست که کسی که گریه کند یا بگریاند یا تباکی کند، برای این است که... این نهضت امام حسین علیه‌السلام را دارد حفظ می‌کند. 👤 #استاد_محمدرضا_عابدینی 📚 برگرفته از کتاب #ادب_عاشقی 📖 ص ۹۲