...🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀... بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ دوستان سوره شعرا آیه۲۲۶ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا 🌿:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: آیه۲۲۶) وَأَنَّهُمْ يَقُولُونَ مَا لَا يَفْعَلُونَ ::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::: آیه۲۲۶) و سخنانی می‌گویند كه (به آنها) عمل نمی‌كنند؟! :::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::🌿 تفسیر آیه۲۲۶) به علاوه شاعران، معمولاً مردان بزمند نه جنگاوران رزم، اهل سخنند نه عمل، لذا در آیه بعد اضافه مى کند: آیا نمى بینى که آنها سخنانى مى گویند که عمل نمى کنند (وَ أَنَّهُمْ یَقُولُونَ ما لا یَفْعَلُونَ). اما پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) سر تا پا عمل است، و حتى دشمنان او وى را به عزم راسخ، استقامت شگفت انگیز و اهمیت دادن به جنبه هاى عملى مسائل مى ستایند، شاعر کجا و پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) کجا؟ از جمع بندى بیانات فوق چنین استفاده مى شود که: قرآن سه نشانه براى این گروه از شعراء بیان کرده است: ✨نخست این که: پیروان آنها گروه گمراهانند، و با الگوهاى پندارى و خیالى از واقعیت ها مى گریزند. ✨دیگر آن که: آنها مردمى بى هدفند و خط فکرى آنها به زودى دگرگون مى شود، و تحت تأثیر هیجان ها به آسانى تغییر مى پذیرند. ✨سوم این که: آنها سخنانى مى گویند که به آن عمل نمى کنند، حتى در آنجا که واقعیتى را بیان مى دارند خود مرد عمل نیستند. اما هیچ یک از این اوصاف سه گانه، بر پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) تطبیق نمى کند، او درست نقطه مقابل این حرف ها است. تفسیر نمونه) 🌿:::::::::::::::::::🌿:::::::::::::::::🌿 @ghorun

🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀. ☀ شعر و شاعرى در اسلام بدون شک ذوق شعر، و هنر شاعرى مانند همه سرمایه هاى وجودى انسان، در صورتى ارزشمند است که در یک مسیر صحیح به کار افتد و از آن بهره گیرى مثبت و سازنده شود، اما اگر به عنوان یک وسیله مخرب، براى ویران کردن بنیان اعتقاد و اخلاق جامعه و تشویق به فساد و بى بند و بارى، مورد استفاده واقع شود، یا انسان ها را به پوچى و بیهودگى و خیال پرورى سوق دهد، و یا تنها یک سرگرمى بى محتوا تلقى گردد، بى ارزش و حتى زیانبار است. و با این جمله، پاسخ این سؤال روشن مى شود که: بالاخره از آیات فوق چه مى فهمیم; شاعر بودن خوبست یا بد؟ زشت است یا زیبا؟ و اسلام با شعر موافق است یا مخالف؟. پاسخ این سخن آن است که: ارزیابى اسلام در این زمینه روى هدف ها ، جهت گیرى ها و نتیجه ها است، به گفته امیرمؤمنان على(علیه السلام) هنگامى که گروهى از یارانش در یکى از شب هاى ماه مبارک رمضان به هنگام افطار، سخن به شعر و شاعران کشیدند، آنها را مخاطب ساخته فرمود: اِعْلَمُوا أَنَّ مِلاکَ أَمْرِکُمْ الدِّیْنُ، وَ عِصْمَتَکُمْ التَّقْوى، وَ زِیْنَتَکُمْ الأَدَبُ، وَ حُصُونَ أَعْراضِکُمْ الحِلْمُ: بدانید ملاک کار شما دین است، و مایه حفظ شما تقوا است، زینت شما ادب و دژهاى محکم آبروى شما، حلم و بردبارى است. اشاره به این که شعر، وسیله اى است و معیار ارزیابى آن هدفى است که شعر در راه آن به کار گرفته مى شود. اما متأسفانه در طول تاریخ ادبیات اقوام و ملل جهان، از شعر سوء استفاده فراوان شده است، و این ذوق لطیف الهى در محیط هاى آلوده آنچنان به ننگ کشیده شده است که گاه از مؤثرترین عوامل فساد و تخریب بوده است. مخصوصاً در عصر جاهلیت که دوران انحطاط فکرى و اخلاقى قوم عرب بود، شعر ، شراب و غارت همواره در کنار هم قرار داشتند!. ولى چه کسى مى تواند این حقیقت را انکار کند که اشعار سازنده و هدفدار در طول تاریخ، حماسه هاى فراوان آفریده است، و گاه قوم و ملتى را در برابر دشمنان خونخوار و ستمگر آنچنان بسیج کرده که بى پروا از همه چیز، بر صف دشمن زده و قلب او را شکافته اند. در دورانى که شاهد و ناظر بارور شدن انقلاب اسلامى بودیم، با چشم خود دیدیم که: اشعار موزون و شعارهائى که در قالب شعر ریخته مى شد، چه شور و هیجان و جنبشى مى آفرید، و چگونه خون ها را در رگ ها به جوش مى آورد، و صفوف انسان ها را به خروش وامى داشت؟ و چگونه این اشعار کوتاه و ساده، اما حماسى و هیجان انگیز لرزه بر اندام دشمن مى انداخت، و پایه هاى کاخشان را متزلزل مى ساخت. و نیز چه کسى مى تواند انکار کند که گاه یک شعر اخلاقى آنچنان در اعماق جان انسان نفوذ مى کند که یک کتاب بزرگ و پر محتوا کار آن را انجام نمى دهد. آرى، همان گونه که در حدیث معروف از پیامبر گرامى اسلام(صلى الله علیه وآله) نقل شده: إِنَّ مِنَ الشِّعْرِ لَحِکْمَةً، وَ إِنَّ مِنَ الْبَیَانِ لَسِحْراً: بعضى از اشعار، حکمت است، و پاره اى از سخنان، سحر ! گاهى اشعار غوغا به پا مى کند. گاه، کلمات موزون شاعرانه، برندگى شمشیر، و نفوذ تیر را در قلب دشمن دارد، چنان که در حدیثى از پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) مى خوانیم که در مورد چنین اشعارى فرمود: وَ الَّذِى نَفْسُ مُحَمَّد بِیَدِهِ فَکَأَنَّما تَنْضَهُونَهُمْ بِالْنَّبْلِ!: به آن کسى که جان محمّد(صلى الله علیه وآله) در دست قدرت او است، با این اشعار، گوئى تیرهائى به سوى آنها پرتاب مى کنید !. این سخن را آنجا فرمود: که دشمن با اشعار هجو آمیزش، براى تضعیف روحیه مسلمانان تلاش مى کرد، پیامبر(صلى الله علیه وآله) دستور داد: در مذمت آنان و تقویت روحیه مؤمنین، شعر بسرایند. و در مورد یکى از شعراى مدافع اسلام فرمود: أُهْجُهُمْ فَاِنَّ جَبْرَئِیْلَ مَعَکَ!: آنها را هجو کن که جبرئیل با تو است. مخصوصاً هنگامى که کعب بن مالک شاعر با ایمانى که در تقویت اسلام شعر مى سرود، از پیامبر(صلى الله علیه وآله) پرسید: یا رسول اللّه درباره شعر، این آیات مذمت آمیز نازل شده، چه کنم؟ فرمود: اِنَّ الْمُؤْمِنَ یُجاهِدَ بِنَفْسِهِ وَ سَیْفِهِ وَ لِسانِهِ: مؤمن با جان، شمشیر و زبانش در راه خدا جهاد مى کند . از ائمه اهلبیت(علیهم السلام) نیز توصیف فراوانى درباره اشعار و شعراى با هدف، و دعا در حق آنان، و جایزه فراوان به آنها، رسیده است که اگر بخواهیم به نقل آنها بپردازیم سخن به درازا مى کشد. ولى افسوس که در طول تاریخ، گروهى این هنر بزرگ و ذوق لطیف ملکوتى را که از زیباترین مظاهر آفرینش است آلوده کرده اند، و از اوج آسمان به حضیض مادیگرى سقوطش دادند، آن قدر دروغ گفتند که ضرب المثل معروف: أَحْسَنُهُ أَکْذَبُهُ: بهترین شعر دروغ ترین آن است به وجود آمد. ادامه تفسیر:👇 🍀 @ghorun

...🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀.🌿.🍀... ادامه تفسیر:👇 گاه آن را در خدمت ظالمان و جباران درآوردند و به خاطر صله ناچیزى آنچنان تملق و چاپلوسى کردند که نُه کرسى فلک را اندیشه آنان به زیر پاى نهاد، تا بوسه بر رکاب قزل ارسلان زند !. و گاه در وصف عیش، شراب، رسوائى و ننگ آن قدر پیش رفتند که قلم از ذکر آن شرم دارد. گاه آتش جنگ هائى با اشعار خود برافروختند، و انسان ها را براى غارت و کشتار به جان هم انداختند و صفحه زمین را از خون بى گناهان رنگین ساختند. ولى در مقابل، شعراى با ایمان و پر همتى بودند که باج به فلک نمى دادند، و این قریحه ملکوتى را در طریق آزادگى انسان ها، پاکى و تقوا، و مبارزه با دزدان و غارتگران و جباران به کار گرفتند و به اوج افتخار رسیدند. گاهى در دفاع از حق، اشعارى گفتند که: با هر بیتى، بیتى در جنّت براى خود خریدند. و گاه در دوران هاى خفقان بارى که حکام بیدادگر همچون بنى امیه و بنى عباس ، نفس ها را در سینه ها حبس کرده بودند با گفتن قصیده اى همچون قصیده مدارس آیات قلب ها را جلا دادند، و پرده هاى دروغ و تزویر را کنار زدند، گوئى روح القدس این اشعار را بر زبان آنها جارى مى ساخت. و گاه براى ایجاد حرکت در توده هاى رنجدیده که احساس حقارت مى کردند اشعارى مى سرودند و شور و حماسه و هیجان مى آفریدند. و قرآن درباره اینها مى گوید: إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ ذَکَرُوا اللّهَ کَثِیراً وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا . جالب این که: این گروه از شاعران، گاهى چنان آثار جاودانه اى از خود به یادگار گذاشتند که پیشوایان بزرگ اسلام، طبق بعضى از روایات، مردم را به حفظ اشعار آنها توصیه مى فرمودند، چنان که درباره اشعار عبدى از امام صادق (علیه السلام) نقل شده که فرمود: یا مَعْشَرَ الشِّیْعَةِ عَلِّمُوا أَوْلادَکُمْ شِعْرَ الْعَبْدِى، فَاِنَّهُ عَلى دِیْنِ اللّهِ: اى شیعیان! به فرزندان خود، اشعار عبدى را بیاموزید که او بر دین خدا است. این بحث را با یکى از اشعار معروف عبدى که در زمینه خلافت و جانشینى پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) سروده پایان مى دهیم: وَ قالُوا رَسُولُ اللّهُ مَا اخْتارَ بَعْدَهُ *** اِماماً وَ لْکِنّا لاِ َنْفُسِنَا اخْتَرْنا! أَقَمْنا اِماماً اِنْ أَقامَ عَلَى الْهُدى *** أَطَعْنا، وَ اِنْ ضَلَّ الْهِدایَةَ قَوَّمْنا! فَقُلْنا اِذاً أَنْتُمْ اِمامُ اِمامِکُمْ *** بِحَمْد مِنَ الرَّحْمنِ تَهْتُمْ وَ لا تُهْنا وَ لْکِنَّنَا اخْتَرْنَا الَّذِى اخْتارَ رَبُّنا *** لَنا یَوْمُ خُمٍّ مَا اعْتَدَیْنا وَ لا حُلْنا! وَ نَحْنُ عَلى نُور مِنَ اللّهِ واضِحٌ *** فَیا رَبِّ زِدْنا مِنْکَ نُوراً وَ ثَبِّتْنا! : آنها گفتند: رسول خدا(صلى الله علیه وآله) براى بعد از خود کسى را به عنوان امام انتخاب نکرده است و ما خود انتخاب مى کنیم. ما امامى برمى گزینیم اگر بر طریق هدایت بود اطاعتش مى کنیم، و اگر از طریق گمراهى رفت او را صاف مى کنیم! (و یا کنار مى گذاریم). ما به آنها گفتیم: در این صورت شما امام امام خود هستید، شما سرگردان شدید و ما سرگردان نیستیم. ولى ما همان را برگزیدیم که پروردگار ما براى ما روز غدیر خم برگزیده و از آن کمترین انحراف و عدولى نخواهیم داشت. ما بر نور واضح الهى هستیم، پروردگارا بر نورانیت ما بیفزا و ما را ثابت قدم بدار . تفسیر نمونه) 🌿:::::::::::::::::🌿 ::::::::::::::::: 🌿 @ghorun

سوره شعرا:۲۲۶ شهریار پرهیزگار 🌿 @ghorun

============✨🌾✨============ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ دوستان سوره شعرا آیه۲۲۷ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا ------------------------------------------------------------ آیه۲۲۷) إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَكَرُوا اللَّهَ كَثِيرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَيَعْلَمُ الَّذِينَ ظَلَمُوٓا أَيَّ مُنْقَلَبٍ يَنْقَلِبُونَ ============✨🌾✨============ آیه۲۲۷) مگر كسانی كه ایمان آورده و كارهای شایسته انجام می‌دهند و خدا را بسیار یاد می كنند، و به هنگامی كه مورد ستم واقع می‌شوند به دفاع از خویشتن (و مؤمنان) برمی‌خیزند (و از شعر در این راه كمك می‌گیرند)؛ آنها كه ستم كردند به زودی می‌دانند كه بازگشتشان به كجاست! ------------------------------------------------------------ تفسیر آیه۲۲۷) ولى از آنجا که در میان شاعران، افراد پاک و هدفدارى پیدا مى شوند که اهل عمل و حقیقتند، و دعوت کننده به راستى و پاکى (هر چند از این قماش شاعران در آن محیط کمتر یافت مى شد) قرآن، براى این که حق این هنرمندان با ایمان و تلاشگران صادق، ضایع نگردد، با یک استثناء صف آنها را از دیگران جدا کرده، مى گوید: مگر کسانى که ایمان آورده و عمل صالح انجام داده اند (إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ). شاعرانى که هدف آنها تنها شعر نیست، بلکه در شعر، هدف هاى الهى انسانى مى جویند. شاعرانى که غرق در اشعار نمى شوند و غافل از خدا، بلکه خدا را بسیار یاد مى کنند و اشعارشان مردم را به یاد خدا وا مى دارد (وَ ذَکَرُوا اللّهَ کَثِیراً). و به هنگامى که مورد ستم قرار مى گیرند، از این ذوق خویش، براى دفاع از خویشتن و مؤمنان به پا مى خیزند (وَ انْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ ما ظُلِمُوا). و اگر به هجو و ذم گروهى با اشعارشان مى پردازند، به خاطر آن است که از حق در برابر حمله و هجوم شعرى آنان، دفاع مى کنند. و به این ترتیب، چهار صفت براى این شاعران با هدف بیان کرده: ایمان ، عمل صالح ، بسیار به یاد خدا بودن و در برابر ستم ها به پا خواستن و از نیروى شعر براى دفع آن کمک گرفتن . و از آنجا که بیشتر آیات این سوره، دلدارى به پیامبر(صلى الله علیه وآله) و مؤمنان اندک آن روز در برابر انبوه دشمنان است. و نیز از آنجا که بسیارى از آیات این سوره در مقام دفاع از پیامبر(صلى الله علیه وآله) در برابر تهمت هاى ناروا نازل شده، سوره را با یک جمله پر معنى تهدید آمیز به این دشمنان لجوج پایان داده، مى گوید: به زودى آنها که ستم کردند خواهند دانست که بازگشتشان به کجا است و سرنوشتشان چگونه است ؟! (وَ سَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَب یَنْقَلِبُونَ). گرچه بعضى از مفسران، خواسته اند این بازگشت و سرنوشت را منحصراً همان آتش دوزخ، معرفى کنند، ولى هیچگونه دلیلى براى محدود ساختن آن نداریم، بلکه، ممکن است شکست هاى پى در پى که در جنگ هاى بدر و مانند آن دامن آنها را گرفت و ضعف و ذلتى که سرانجام در این دنیا نصیبشان شد، علاوه بر شکست آخرت، در مفهوم این تهدید جمع باشد. تفسیر نمونه) ====================✨ @ghorun

سوره شعرا:۲۲۷ شهریار پرهیزگار ✨ @ghorun

🌻•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°🌻 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ دوستان سوره فصلت آیه۵۱ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا ...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...• آیه۵۱} «وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الْإِنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَىٰ بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِيضٍ» ... ... ... ... ... ... ... .🌱🌻🌱 ... ... ... ... ... ... آیه۵۱} و چون انسان را نعمت بخشيم، روى برتابد و خود را كنار كشد، و چون آسيبى بدو رسد دست به دعاى فراوان بردارد. ...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...•...°...• تفسیر آیه۵۱} مى فرماید: هر گاه به انسان نعمتى دهیم روى مى گرداند، و با تکبر از حق دور مى شود (وَ إِذا أَنْعَمْنا عَلَى الْإِنْسانِ أَعْرَضَ وَ نَأى بِجانِبِهِ). اما هر گاه مختصر ناراحتى به او برسد، تقاضاى فراوان و زیادى براى برطرف شدن آن دارد و دعاى مستمر مى کند (وَ إِذا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعاء عَرِیض). نا از ماده نأى (بر وزن رأى) به معنى دور شدن، مى باشد و هنگامى که جانب (پهلو) پشت سر آن قرار گیرد، کنایه از تکبر و غرور است، چون آدم هاى متکبر صورت خود را بر مى گردانند و با بى اعتنائى دور مى شوند. عَرِیْض به معنى پهن، در مقابل طویل است، و عرب این دو تعبیر را در مورد کثرت و زیادى به کار مى برد. شبیه همین معنى در سوره یونس آمده است: وَ إِذا مَسَّ الْإِنْسانَ الضُّرُّ دَعانا لِجَنْبِهِ أَوْ قاِعدًا أَوْ قائِماً فَلَمّا کَشَفْنا عَنْهُ ضُرَّهُ مَرَّ کَأَنَ لَمْ یَدعُنا إِلى ضُرٍّ مَسَّهُ کَذلِکَ زُیِّنَ لِلْمُسْرِفِیْنَ ما کانُوا یَعْمَلُونَ: هنگامى که به انسان، مختصر زیانى برسد ما را در همه حال مى خواند، در حالى که به پهلو خوابیده، یا نشسته، یا ایستاده است، اما هنگامى که ناراحتى او را بر طرف سازیم، چنان مى رود که گوئى هرگز ما را براى حل مشکلى نخوانده! این گونه براى اسراف کاران اعمالشان زینت داده شده است !. آرى، چنین است انسان فاقد ایمان و تقوا، که دائماً به این حالات گرفتار است، به هنگام روى آوردن نعمت ها حریص و مغرور و فراموشکار و به هنگام پشت کردن نعمت ها مأیوس و نومید و پر جزع . ولى در مقابل، مردان حق و پیروان راستین مکتب انبیاء، آنچنان پرظرفیت و پرمایه اند که نه روى آوردن نعمت ها آنها را دگرگون مى سازد، و نه ادبار دنیا ضعیف و ناتوان و مأیوس، آنها به مصداق رِجالٌ لاتُلْهِیْهِمْ تِجارَةٌ وَ لابَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللّهِ ، سودمندترین تجارت ها، و پرفایده ترین درآمدها، آنها را از یاد خدا غافل نمى سازد، آنها فلسفه تلخى ها و شیرینى هاى زندگى را به خوبى مى دانند، آنها مى دانند که گاه تلخى ها زنگ بیدارباش است، و شیرینى ها آزمایش و امتحان الهى . گاه تلخى ها، مجازات غفلت ها است، و نعمت ها، براى برانگیختن حسّ شکرگزارى بندگان. قابل توجه این که: در آیات فوق تعبیر به أَذَقْنا و مَسَّهُ شده، که مفهومش این است با مختصر رو آوردن دنیا، یا زوال نعمت ها وضع این افراد کم مایه دگرگون مى شود، و راه غرور، یا نومیدى و یأس را پیش مى گیرند، آنها چنان کوتاه فکر و ضعیف اند که طبق ضرب المثل معروف: با غوره اى ترش مى شوند و با مویزى شیرین . 🌿آرى، یکى از مهم ترین آثار ایمان به خدا، همان وسعت روح، و بلندى افق فکر، و شرح صدر، و آمادگى مقابله با مشکلات و مصائب و مبارزه با هیجانات نامطلوب نعمت ها است. ✨امیرمؤمنان على(علیه السلام) ضمن دعاهائى که در آن، سرمشق به یاران خود مى دهد عرض مى کند: نَسْئَلُ اللّهَ سُبْحانَهُ أَنْ یَجْعَلَنا وَ إِیّاکُمْ مِمَّنْ لاتُبْطِرُهُ نِعْمَةٌ، وَ لاتُقَصِّرُ بِهِ عَنْ طاعَةِ رَبِّهِ غایَةٌ، وَ لاتَحُلُّ بِهِ بَعْدَ الْمَوْتِ نَدامَةٌ وَ کَئابَةٌ: از خدا مى خواهیم: ما و شما را از کسانى قرار دهد که هیچ نعمتى آنها را مست و مغرور نمى سازد، و هیچ هدفى آنها را از طاعت پروردگار باز نمى دارد، و پس از فرا رسیدن مرگ پشیمانى و اندوه دامانشان را نمى گیرد . تفسیر نمونه) ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... .📝 📝 @ghorun

سوره فصلت:۵۱ شهریار پرهیزگار 📝 @ghorun

🔵🍃:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:🍃🔵 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ دوستان سوره سبا آیه۱۰ به همراه ترجمه،تفسیر و صوت لطفا پس از خواندن نشر دهید. التماس دعا ................................................................... آیه۱۰) وَلَقَدْ آتَيْنَا دَاوُودَ مِنَّا فَضْلًا يَا جِبَالُ أَوِّبِي مَعَهُ وَالطَّيْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِيدَ 🔵.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:.:🔵 آیه۱۰) و ما به داوود از سوی خود فضیلتی بزرگ بخشیدیم؛ (ما به كوه‌ها و پرندگان گفتیم:) ای كوه‌ها و ای پرندگان! با او هم‌آواز شوید و همراه او تسبیح خدا گویید! و آهن را برای او نرم كردیم. ................................................................... تفسیر آیه۱۰) مواهب بزرگ خدا بر داود(علیه السلام) در اینجا گوشه اى از حال داوودپیامبر،این پیامبر بزرگ و فرزندش سلیمان (علیه السلام) به عنوان الگو بازگو مى شود. ضمناً، هشدارى است براى همه کسانى که نعمتهاى خدا را به دست فراموشى مى سپرند، و به هنگامى که بر اریکه قدرت مى نشینند خدا را بنده نیستند. در نخستین آیه، مى گوید: ما به داود از فضل خود نعمتى بزرگ بخشیدیم (وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ مِنّا فَضْلاً). واژه فضل مفهوم وسیعى دارد، و تمام مواهبى را که خدا به داود ارزانى داشته، شامل مى شود، و ذکر آن به صورت نکره دلیل بر عظمت آن است. داود پیامبر(علیه السلام) مشمول مواهب بسیارى، ـ چه در جنبه معنوى و چه در جنبه مادى ـ از سوى پروردگار شده بود، که آیات قرآن گویاى آن است: 🌼در یک جا مى گوید: ما به او و فرزندش علم وافرى دادیم، و آنها گفتند: خدا را سپاس، که ما را بر بسیارى از بندگان مؤمنش فضل و برترى بخشیده است (وَ لَقَدْ آتَیْنا داوُدَ وَ سُلَیْمانَ عِلْماً وَ قالاَ الْحَمْدُ لِلّهِ الَّذِی فَضَّلَنا عَلى کَثِیر مِنْ عِبادِهِ الْمُؤْمِنِینَ). 🌸در جائى دیگر، مخصوصاً روى آگاهى از سخن گفتن حیوانات تکیه شده، و به عنوان یک فضیلت بزرگ، مطرح گردیده: یا أَیُّهَا النّاسُ عُلِّمْنا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَ أُوتِینا مِنْ کُلِّ شَیْء إِنَّ هذا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِینُ: اى مردم سخن گفتن پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از همه چیز به ما بهره داده، این فضیلت آشکارى (از سوى پروردگار) است. معجزات مختلفى که در ذیل آیه مورد بحث، از آن سخن به میان خواهد آمد، بخشى از آن فضائل است، و نیز صوت و آهنگ بسیار زیبا، و قدرت بر قضاوت عادلانه که در سوره ص به آن اشاره شده، بخشى دیگر از این فضل الهى محسوب مى شود، و از همه مهمتر فضیلت نبوت و رسالت بود که خدا در اختیار داود گذاشت. به هر حال، بعد از این اشاره سر بسته، به شرح آن مى پردازد، و قسمتى از فضائل معنوى، و بخشى از فضیلتهاى مادى داود را بدین گونه شرح مى دهد: ما به کوهها گفتیم: با داود همصدا شوید، و همچنین شما اى پرندگان با او هم آواز گردید و هر گاه او ذکر و تسبیح خدا مى گوید زمزمه را سر دهید (یا جِبالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَ الطَّیْرَ). کلمه أَوِّبى در اصل از تأویب به معنى ترجیع و گرداندن صدا در گلو است، این ماده گاهى به معنى توبه نیز استعمال مى شود، به خاطر این که حقیقت آن بازگشت به سوى خداست. گر چه، همه ذرات جهان ذکر، تسبیح و حمد خدا مى گویند، خواه داودى با آنها همصدا بشود، یا نشود، ولى امتیاز داود این بود که: به هنگام بلند کردن صدا و سردادن نغمه تسبیح، آنچه در کمون و درون این موجودات بود، آشکار مى گشت، و زمزمه درونى، به نغمه برونى تبدیل مى شد، همان گونه که در مورد تسبیح سنگریزه در دست پیامبر اسلام(صلى الله علیه وآله) نیز در روایات آمده است. 🍃در روایتى از امام صادق(علیه السلام) مى خوانیم: إِنَّهُ خَرَجَ یَقْرَأُ الزَّبُورَ وَ کانَ إِذا قَرَأَ الزَّبُورَ لایَبْقى جَبَلٌ وَ لا حَجَرٌ وَ لا طائِرٌ إِلاّ أَجابَهُ!: داود، به سوى دشت و بیابان خارج گردید، در حالى که زبور قرائت مى کرد و هنگامى که زبور را تلاوت مى کرد، هیچ کوه و سنگ و پرنده اى نبود، مگر این که با او همصدا مى شد. ادامه تفسیر:👇 👉 @ghorun