می توان به قرآن مجید قسم خورد، ولی رضاخان شد. درسال 1304 وقتی رضا پهلوی برای ادای سوگند به مجلس رفت، در هیبت دینمداران ظاهر شد و قرآن را بر چشمان خود نهاد و سپس چنین قسم یاد کرد: من خداوند قادر متعال را گواه گرفته، به کلام الله مجید و به آنچه نزد خدا محترم است قسم یاد می کنم که تمام همّ خود را مصروف حفظ استقلال ایران نموده، حدود مملکت و حقوق ملت را محفوظ و محروس بدارم. قانون اساسی و مشروطیت ایران را نگهبان و بر طبق آن و قوانین مقرره سلطنت نمایم و در ترویج مذهب جعفری اثنی عشری سعی و کوشش نمایم، و در تمام اعمال و افعال خداوند عزّ شانه را حاضر و ناظر دانسته و منظوری جز سعادت و عظمت دولت و ملت ایران نداشته باشم. و از خداوند مستعان در خدمت به ترقی ایران توفیق می طلبم و از ارواح طیبه اولیای اسلام استمداد می‌کنم. (علما و رژیم شاه، ص116.) @abdollahi_morteza تاریخ نشان داده است که: می توان به قرآن مجید و هر آنچه نزد خداوند، محترم است قسم خورد، ولی رضاخان شد. می توان گفت که از ارواح طیبه اولیای اسلام استمداد می طلبم، ولی جز هدم اسلام نتیجه نگرفت. می توان در حفظ قانون اساسی و حقوق ملت قسم خورد، ولی همه را به ثمن بخس فروخت. می توان به لبخند بیگانگان دل بست، ولی قهر خدا و ملت را به جان خرید. می توان فرزند نوح کشتی بان بود، ولی در دریا غرق شد. می توان عتاب الهی را به جان خرید، و مایه عبرت تاریخ شد. پ.ن: کسی که این روزها، به شکلی محکم و با اشاره مستقیم، گفتم گفتم به راه می اندازد و حرف از کمبود حدود اختیارات رئیس جمهور در قانون اساسی می زند؛ یعنی به اصطلاح دارد می زند «زیرِ بازی». حرف از کمی اختیارات، یعنی آشنا نبودن با قانون اساسی؛ یعنی عدم اطلاع از وظایف ریاست جمهوری؛ یعنی حرکت به سمت قدرت مطلقه و استبداد؛ یعنی نمک نشناسی. این خود نقض قانون اساسی است که برای پاسداشتش قسم خورده است و همین یک دلیل برای عدم کفایت سیاسی رئیس جمهور کفایت می کند؛ ولی اگرچه باید بماند و پاسخگوی عملکردش باشد. او نشان داد که با «جِر زنی» دنبال فرصت است تا بازی را تحت تاثیر خود قرار دهد و یا طلبکارانه از قواعد بازی خارج شود. باید منتظر حوادث جدی بود. وظیفه سنگین است. #مرتضی_عبداللهی #عبرت_از_تاریخ @abdollahi_morteza 🔻 @Gilan_Press http://eitaa.com/joinchat/2987655186C2a0252726a