❌ بازتاب گسترده اقدام بانوی تبریزی در رسانه های عبری ⏪رسانه های عبری نوشتند یک زن تبریزی طلاهای خود به ارزش ۳۵ هزار دلار را به جبهه مقاومت لبنان اهدا کرده است، البته در این مدت تعداد زیادی از زنان ایرانی طلاهای خود را به جبهه مقاومت اهدا کرده اند. ‌

احسنت به وجودش 😍 اینه بازتاب جهاد یک زن ایرانی ولایی شیعه 👏👏👏 یکی نوشته بود؛ یک تیر بود ولی خیلــــــی نشانه ها رو زد....!! ‌

🔴یک تیر بود اما خیلی نشانه‌ها را زد ▪️زمانیکه دشمن سعی می کرد القا کند که ایرانیان حامی حزب‌الله نیستند، زمانیکه رسانه‌های خارجی در تلاش بودند زنان ایرانی را عقب مانده و امل و قابل ترحم نشان دهند. زمانیکه با فتنه‌ی زن زندگی آزادی بزرگترین جنگ رسانه‌‌ای دنیا بر علیه زنان مومن ایرانی انجام شد و آنها را زنانی فاقد حیات عاطفی و عقلانی معرفی میکرد. ‌زمانیکه دشمن تلاش می‌کرد اقتصاد زن موفق را وابسته به اشتغال تمام وقت در بیرون از خانه گره بزند و زن خانه‌دار را یک زن ضعیف و کم ارج معرفی کند؛ بانوی متدین تبریزی به میدان آمد و تمام جهان را تحت تاثیر درایت اقتصادی؛ عزت خانه‌داری؛ ایمان به مقاومت و حیات عاطفی و ولایتمداری خویش قرار داد و بعد از سالها مجاهدت در زندگی با یک رزمنده‌ی جانباز اینبار هم به نوعی دیگر با ایثار خود باعث انگیزه مضاعف مقاومت شد. 🔹منتظر باشید این طلا بخشی چه انگیزه‌ای به بانوان عرب منطقه بدهد . ◀️روی عکس با افتخار نوشته شده است شاغل در امر مقدس خانه‌داری ✍عالیه سادات ‌

🔉 #حال_خوب ۴ 📅 جلسه چهارم | ‌۱۴۰۰/۰۱/۲۷ 🕌 مسجد امام صادق(ع) 🌺 استاد پناهیان

#دختر_شینا #رمان #قسمت_سیزدهم خدیجه دلداری اش داده بود و گفته بود: «ناراحت نباش. این مسائل طبیعی ست. کمی بگذرد، به تو علاقه مند می شود. باید صبر داشته باشی و تحمل کنی.» صمد بعد از اینکه چایش را خورد، رفت. به خدیجه گفتم: «از او خوشم نمی آید. کچل است.» خدیجه خندید و گفت: «فقط مشکلت همین است. دیوانه؟! مثل اینکه سرباز است. چند ماه دیگر که سربازی اش تمام شود، کاکلش درمی آید.» بعد پرسید: «مشکل دوم؟!» گفتم: «خیلی حرف می زند.» خدیجه باز خندید و گفت: «این هم چاره دارد. صبر کن تو که از لاکت درآیی و رودربایستی را کنار بگذاری، بیچاره اش می کنی؛ دیگر اجازه حرف زدن ندارد.» از حرف خدیجه خنده ام گرفت و این خنده سر حرف و شوخی را باز کرد و تا دیروقت بیدار ماندیم و گفتیم و خندیدیم. چند روز بعد، مادر صمد خبر داد می خواهد به خانه ی ما بیاید. عصر بود که آمد؛ خودش تنها، با یک بقچه لباس. مادرم تشکر کرد. بقچه را گرفت و گذاشت وسط اتاق و به من اشاره کرد بروم و بقچه را باز کنم. با اکراه رفتم نشستم وسط اتاق و گره بقچه را باز کردم. چندتایی بلوز و دامن و پارچه لباسی بود، که از هیچ کدامشان خوشم نیامد. بدون اینکه تشکر کنم، همان طور که بقچه را باز کرده بودم، لباس ها را تا کردم و توی بقچه گذاشتم و آن را گره زدم. مادر صمد فهمید؛ اما به روی خودش نیاورد. مادرم هی لب گزید و ابرو بالا انداخت و اشاره کرد تشکر کنم، بخندم و بگویم که قشنگ است و خوشم آمده، اما من چیزی نگفتم. بُق کردم و گوشه اتاق نشستم. مادر صمد رفته بود و همه چیز را برای او تعریف کرده بود. چند روز بعد، صمد آمد. کلاه سرش گذاشته بود تا بی موی اش پیدا نباشد. یک ساک هم دستش بود. تا من را دید، مثل همیشه لبخند زد و ساک را داد دستم و گفت: «قابلی ندارد.» #ادامه_دارد 📚 #رمان_خوب ‌

🔶✅ به دوستانی که در دوره های طبی ما شرکت کردن گفتیم که نتایج و تجربه هاشون رو برامون بفرستن هم استفاده کنید و هم برای بقیه بفرستید 👇🏼👇🏼 https://eitaa.com/joinchat/1953170230Ca03c27ccdc انصافا تجربه های جالب و عجیبی هست😊👆

لطفا این بنر رو برای همه بفرستید تا زندگی های میلیون ها نفر رو با کمک همدیگه شیرین و لذت بخش کنیم. از فردا صبح هم دوره ها با تخفیف هست و همه میتونن راحت ثبت نام کنن 🌷🌷

اولین برف پاییزی ارتفاعات گیلان 😍 ییلاق اسب وونی تالش ‌

📝 روایت فرزند شهیده کرباسی از آنچه که در روز ترور گذشت 🔻بعد از ویدئوی تعقیب خودرو خانم کرباسی و همسرش توسط پهپاد، اولین سؤالی که در ذهنم نشست این بود که شهید و شهیده کجا می‌رفتند؟! مسیرشان به کجا ختم می‌شد که ناتمام ماند؟! 🔹سؤالم را از مهتدی پسر ۱۴ ساله این خانواده می‌پرسم و او با کلمات فارسی‌ شمرده شمرده که با لهجه لبنانی عجین شده است جوابم را می‌دهد: « ۲۰ روزی می‌شد که ما خانه‌مان را در بیروت ترک کرده بودیم و در یکی از هتل‌های جونیه زندگی می‌کردیم. یک اتاق دو خوابه که خانواده ۷ نفرهٔ ما و خانواده پدری‌ام در آن می‌ماندیم. پدرم طبق معمول آن روز نماز صبحش را خواند، قهوه‌اش را با مادر خورد و برای رفتن به سرکار آماده شد، مادرم هم همراهشان رفت تا سری به خانه بزند و لباس‌های ما را بشوید. تقریباً ۱ ساعت بعد از آن که از خانه رفتند شهید شدند.» 🔺ادامه گفت و گو با پسر شهیده کرباسی را اینجا بخوانید #طوفان_تبیین #یحیی_سنوار ‌

#دختر_شینا #رمان #قسمت_چهاردهم بدون اینکه حرفی بزنم، ساک را گرفتم و دویدم طرف یکی از اتاق های زیرزمین. دنبالم آمد و صدایم کرد. ایستادم. دم در اتاق کاغذی از جیبش درآورد و گفت: «قدم! تو را به خدا از من فرار نکن. ببین این برگة مرخصی ام است. به خاطر تو از پایگاه مرخصی گرفتم. آمده ام فقط تو را ببینم.» به کاغذ نگاه کردم؛ اما چون سواد خواندن و نوشتن نداشتم، چیزی از آن سر درنیاوردم. انگار صمد هم فهمیده بود، گفت: «مرخصی ام است. یک روز بود، ببین یک را کرده ام دو. تا یک روز بیشتر بمانم و تو را ببینم. خدا کند کسی نفهمد. اگر بفهمند برگة مرخصی ام را دست کاری کرده ام، پدرم را درمی آورند.» می ترسیدم در این فاصله کسی بیاید و ببیند ما داریم با هم حرف می زنیم. چیزی نگفتم و رفتم توی اتاق. نمی دانم چرا نیامد تو. از همان جلوی در گفت: «پس لااقل تکلیف مرا مشخص کن. اگر دوستم نداری، بگو یک فکری به حال خودم بکنم.» هم جوابی برای گفتن نداشتم. آن اتاق دری داشت که به اتاقی دیگر باز می شد. رفتم آن یکی اتاق. صمد هم بدون خداحافظی رفت. ساک دستم بود. رفتم و گوشه ای نشستم و آن را باز کردم. چند تا بلوز و دامن و روسری برایم خریده بود. از سلیقه اش خوشم آمد. نمی دانم چطور شد که یک دفعه دلم گرفت. لباس ها را جمع کردم و ریختم توی ساک و زیپش را بستم و دویدم توی حیاط. صمد نبود، رفته بود. فردایش نیامد. پس فردا و روزهای بعد هم نیامد. کم کم داشتم نگرانش می شدم. به هیچ کس نمی توانستم راز دلم را بگویم. خجالت می کشیدم از مادرم بپرسم خبری از صمد دارد یا نه. یک روز که سرِ چشمه رفته بودم، از زن ها شنیدم پایگاه آماده باش است و به هیچ سربازی مرخصی نمی دهند. پدرم در خانه از تظاهرات ضد شاه حرف می زد و اینکه در اغلب شهرها حکومت نظامی شده و مردم شعارهای ضد حکومت و ضد شاه سر می دهند؛ اما روستای ما امن و امان بود و مردم به زندگی آرام خود مشغول بودند. یک ماه از آخرین باری که صمد را دیده بودم، می گذشت. آن روز خدیجه و برادرم خانة ما بودند، نشسته بودیم روی ایوان. مثل تمام خانه های روستایی، درِ حیاط ما هم جز شب ها، همیشه باز بود. شنیدم یک نفر از پشت در صدا می زند: «یاالله... یاالله...» صمد بود. برای اولین بار از شنیدن صدایش حال دیگری بهم دست داد. قلبم به تپش افتاد. برادرم، ایمان، دوید جلوی در و بعد از سلام و احوال پرسی تعارفش کرد بیاید تو. صمد تا من را دید، مثل همیشه لبخند زد و سلام داد. حس کردم صورتم دارد آتش می گیرد. انگار دو تا کفگیر داغ گذاشته بودند روی گونه هایم. سرم را پایین انداختم و رفتم توی اتاق. خدیجه تعارف کرد صمد بیاید تو . #ادامه_دارد 📚 #رمان_خوب ‌

👇 امام زمان علیه‌السلام دنبال این تیپ آدم هاست. 🔵 حاج عزت الله مومنی(ره): 🔹می خواهید رمز کار را به شما بگویم؟ برای خدا و در راه خدا کار "نسنجیده و بی توقع" انجام بده. دست کسی رو بگیر پول رهن کسی رو بده به کسی محبتی بکن خودت رو بشکن غرور خود را زیر پا بگذار اتاقی به کسی ، عروس و دامادی، خانواده نیازمندی، بده و پول نگیر یا نصف بگیر غذایی بده 🔻ننشین زیر و روی کار را در بیار نمی خواهد همه جوانب کار را بررسی کنی و نفع و ضررت را بسنجی عمل کن آره بابا جان، این رمز کار است. 🌕 اگر این طور آدمی باشی، خودشان به سراغ شما خواهند آمد. امام زمان علیه السلام دنبال این تیپ آدم هاست. #امام_زمان #سه‌شنبه‌های‌مهدوی #نسل_ما_نسل_ظهور_است_اگر_برخیزیم ‌شبتون خوش عزیزان ‌