#خاطره_ای_از 🌹شهید محمدعلی خادمی🌹 من میرنجم وقتی عدهای بدون درک میگویند که افغانستانیها برای پول به سوریه میروند. همسر من با اینکه ایرانی بود ولی با نام افغانستانی به سوریه رفت چراکه هدف او فقط دفاع از حرم بود. وقتی تنهایی و بی کسی حرم حضرت زینب(س) را دید خیلی دلش گرفت و عازم سوریه شد. محمدعلی خیلی شاد و شوخ طبع بود. یک بار در تماس تلفنی گفت که بعد از سه ماه برمیگردد اما 4 ماه شد و نیامد. گفتم پس چرا نمیآیی؟ گفت: بچهها نمیگذارند، میگویند تو همینجا و با خندهها و شوخطبعیهایت به ما روحیه بده. محمدعلی گاهی وقتها از وضعیت آنجا برای من میگفت. او میگفت: تروریستها کودکان را گول میزنند تا در بین نیروهای مقاومت عملیات انتحاری انجام دهند. آنان به زنهای حامله هم رحم نمیکنند و به عنوان نیروی انتحاری از آنان استفاده میکنند. میگفت باید قدر آرامشی را که در ایران داریم را بدانیم. پس از بازگشت از اولین سفر، آماده رفتن مجدد به سوریه شد. بعد از یک ماه ساکش را بست. یک پشه بند برای خودش خرید چون میگفت پشههای آنجا خیلی اذیت میکنند. برای اینکه این بار هم مانعش نشوم ساکش را پیش دوستش گذاشته بود. ملافه بزرگ سفید رنگی هم خریده بود و میگفت میخواهم وقت خواب پهن کنم که جایم تمیز باشد. محمدعلی به تمیزی محیط در بدترین شرایط هم اهمیت میداد. روزهای آخر از من خواست موهایش را کوتاه کنم با اینکه تازه اصلاح کرده بود ولی گفت بیا کمی موهایم را مرتب کن چون آنجا آرایشگاهی نیست و معلوم هم نیست که کی برگردم. همان روزها دخترم مریضی سختی گرفت. صبح قرار بود برود و من هم میخواستم دخترم را بیمارستان ببرم. هنوز خواب بود که آرام بچهها را بلند کردم و حاضر شدیم تا به بیمارستان برویم. میخواستم بیدار نشود تا خواب بماند و نرود اما وقتی از بیمارستان برگشتم دیدم نیست. 🌹شادی روح #شهید_محمد_علی_خادمی فاتحه و صلواتی هدیه کنیم تا ان شاءالله شفیع ما باشند. 🌹قرارگاه جهاد فرهنگی شهدا 👇 @gjf_shohada