اینجا برای از تو نوشتن هوا کم است دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است! اکسیر من! نه این که مرا شعرِ تازه نیست من از تو می نویسم و این کیمیا کم است سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست در شعرِ من حقیقت یک ماجرا کم است تا این غزل شبیهِ غزل های من شود چیزی شبیه عطر حضورِ شما کم است گاهی تو را کنارِ خود احساس می کنم اما چقدر دل خوشی خواب ها کم است خونِ هر آن غزل که نگفتم به پای توست آیا هنوز آمدنت را بها کم است! محمد علی بهمنی خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

گاهی مسیر جاده به بن بست می رود گاهی تمام حادثه از دست می رود گاهی همان کسی که دم از عقل میزند در راه هوشیاری خود مست می رود گاهی غریبه ای که به سختی به دل نشست وقتی که قلب خون شده بشکست می رود اول اگرچه با سخن از عشق آمده آخر خلاف آنچه که گفته است می رود وای از غرور تازه به دوران رسیده ای وقتی میان طایفه ای پست می رود هر چند مضحک است و پر از خنده های تلخ بر ما هرآنچه لایقمان هست می رود گاهی کسی نشسته که غوغا به پا کند وقتی غبار معرکه بنشست می رود شاعر: مرحوم دکتر افشین یداللهی خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

نشود فاش کسی آنچه میان من و توست تا اشارات نظر نامه رسان من و توست گوش کن با لب خاموش سخن می گویم پاسخم گو به نگاهی که زبان من و توست روزگاری شد و کس مرد ره عشق ندید حالیا چشم جهانی نگران من و توست گر چه در خلوت راز دل ما کس نرسید همه جا زمزمه ی عشق نهان من و توست گو بهار دل و جان باش و خزان باش، ارنه ای بسا باغ و بهاران که خزان من و توست این همه قصه ی فردوس و تمنای بهشت گفت و گویی و خیالی ز جهان من و توست نقش ما گو ننگارند به دیباچه ی عقل هر کجا نامه ی عشق است نشان من و توست سایه ز آتشکده ی ماست فروغ مه و مهر وه ازین آتش روشن که به جان من و توست هوشنگ ابتهاج (سایه) خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

گفتم: «بِدَوم تا تو همه فاصله ها را» تا زودتر از واقعه گویم گِله ها را چون آینه پیشِ تو نشستم که ببینی در من اثرِ سخت ترین زلزله ها را پُر نقش تر از فرشِ دلم بافته ای نیست از بس که گره زد به گره حوصله ها را ما تلخیِ نه گفتن مان را که چشیدیم وقت است بنوشیم از این پس بله ها را بگذار ببینیم بر این جغد نشسته یک بارِ دگر پر زدن چلچله ها را یک بار هم ای عشقِ من از عقل میندیش بگذار که دل حل بکند مسئله ها را محمد علی بهمنی خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

قطار، منتظر هیچ کس نمی ماند و عمر، شیشه ی عطر است! پس نمی ماند پرنده تا به ابد در قفس نمی ماند مگو که خاطرت از حرف من مکدر شد که روی آینه جای نفس نمی ماند طلای اصل و بدل آن چنان یکی شده اند که عشق جز به هوای هوس نمی ماند مرا چه دوست چه دشمن ز دست او برهان که این طبیب به فریادرس نمی ماند من و تو در سفر عشق دیر فهمیدیم قطار، منتظر هیچ کس نمی ماند فاضل نظری خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

شیشه ها! سنگ چیز خوبی نیست خفته ها! زنگ چیز خوبی نیست کری از پیش یک سه تار گذشت گفت؛ آهنگ، چیز خوبی نیست وصله ها را به من بچسبانید به شما انگ چیز خوبی نیست های عاشق نشو نميداني كه دل تنگ چيز خوبي نيست گفته بودی؛ جنگ یعنی چه؟ پسرم! جنگ چیز خوبی نیست شعر: دکتر امير حسين الهياری خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

👇👇👇

خوانش: علیرضا حسن زاده اجرا شده در مسجد @goftarealireza

آبی تر از آنیم که بی رنگ بمیریم از شیشه نبودیم که با سنگ بمیریم! ما آمده بودیم تا مرز رسیدن همراه تو فرسنگ به فرسنگ بمیریم! یک جرات پیدا شدن و شعر چکیدن بس بود که با آن غزل آهنگ بمیریم! تقصیر کسی نیست که اینگونه غریبیم شاید که خدا خواسته دل تنگ بمیریم! فرصت بده ای روح جنون تا غزل بعد در غیرت ما نیست که از سنگ بمیریم… شاعر: شهید محمد عبدی خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

خـرم آن روز کـز ایـــن منـزل ویـران بــروم راحت جان طلبــم و از پـی جـانان بــــروم گـر چــه دانم که بــه جایی نبـرد راه غریب مـن به بوی ســـر آن زلف پریشان بـــروم دلــم از وحشت زندان سکـندر بگـــرفت رخت بربندم و تا ملک سلیمان بروم چون صبا با تن بیمار و دل بـی‌طاقت بـــه هـــــواداری آن سرو خرامان بـــروم در ره او چــــو قلـم گـــر به سرم باید رفت بـا دل زخـــم کـــش و دیـده گـریان بــروم نـذر کـردم گـر از این غـــم به درآیــم روزی تا در میکده شادان و غـزل خــــوان بـــــروم حافظ خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza

راهیست راه عشق که هیچش کناره نیست آنجا جز آن که جان بسپارند چاره نیست هر گه که دل به عشق دهی خوش دمی بود در کار خیر حاجت هیچ استخاره نیست حافظ خوانش: علیرضا حسن زاده @goftarealireza