راه میان بر حجاب 🔶🔶🔶 احمد احمد از مبارزین قبل از انقلاب و از فعالان انجمن حجتیه، سال ۴۲ و در بحبوحه مبارزات علیه لایحه انجمنهای ایالتی و ولایتی خدمت امام رسیده و مشغول توجیه فعالیتهای مبارزاتی گروه و مجموعه خود می شود. 🌀 مجموعه ای که قصد دارد در مقابل فعالیت بهایی ها و مسیحی ها، جلوی بی دین شدن جوانان را بگیرد. یک گونی هم جزوه و کتاب همراه خود آورده بود که امام بدون استثناء‌ گفته بودند :‌«همه اینها را خواندم» و دو کتاب جدید هم که احمد نخوانده بود را معرفی کرده بود که فک ایشان می افتد. 🌀امام می فرمایند که همه این ها را دیده ام، این ها مبارزه نیست و خودتان را به این کارها مشغول نکنید. وقتی کار از سرچشمه خراب است خودتان را به این ها مشغول نکنید. منشا همه فسادهایی که در کشور رقم میخورد، حکومت طاغوت است. اگر این سرچشمه درست شود، اصلاح جوانان ساده تر می شود. 🌀ده سال بعد از این سید علی خامنه ای در جلسات طرح کلی اندیشه اسلامی، این سبک کار مبارزاتی امام را توضیح میدهد. سبک انبیاء برای اصلاح افراد جامعه، تاسیس کارخانه انسان سازی است. پیغمبر صرف استاد اخلاق و موعظه گر و اصلاح گر فردی نیست. او محیط و جامعه اسلامی را ایجاد می کند و از این طریق انسانها را رشد می دهد. 🌀تجربه هم همین مساله را تایید می کند، از زمان شروع نهضت امام خمینی سال ۴۰ تا به الان، محیط مبارزه و جهاد که در هر مقطعی صورت جدیدی داشت، بزرگ ترین عامل سلوک و رشد آحاد مردم بود. بسیاری از جوانان فعال در دفاع مقدس، لاابالی های قبل از انقلاب بودند که با ضرب دست انقلاب، شدند رزمنده و برادر بسیجی. 🌀اما بحث داغ این روزها طرح ما برای حجاب چیست؟ مدتهاست مساله حجاب به خصوص در برخی از فصول سال، مساله شماره یک کشور می شود. گشت ارشاد؟ کار فرهنگی؟ هنر و ادبیات؟ وضع قانون؟‌ برخورد با باندهای مروج بی حجابی؟‌ .... 🌀همه این ها هست و اما هیچ کدام از این ها هم راه حل اصلی نیست. به نظرم باید از همان منطق کتاب طرح کلی رهبری، ایده بگیریم تلاش برای برداشتن گام بعدی انقلاب اسلامی، راهبردی ترین کار ممکن است. کوشش برای تحقق دولت اسلامی. حرکتی که برای تحقق اغراض عالیه دینی و انسانی شروع شده است و الان در مرحله سوم خود به سر می برد. 🌀 بسیاری از این مفاسد فرهنگی و اجتماعی، دلیل سیاسی دارد. ناکارآمدی حکومت و دولتی که به نام اسلام تشکیل شده است. سر گرایش به غرب هم که هنوز ام الامراض کشور است، ریشه در همین مساله دارد. این راهبردی است که خود رهبر و فرمانده میدان برای حرکت کلان کشور مشخص کرده اند، که انقلاب دو مرحله ابتدایی انقلاب و نظام اسلامی را پشت سر گذاشته است و در حال گذار به شکل گیری دولت اسلامی است. نقش من و شما در جهت تحقق این مرحله چیست؟‌ 🌀این را در طرح راهبردی رهبری باید پی گیری کنیم با کلیدواژه حلقه های میانی. حلقه های میانی، فن آوری و نرم افزار حضور اراده های مردم در اداره کشور است. فراگیر شدن حلقه های میانی در میان مردم، هم به تولید دانش مردمی و انقلابی برای اداره کشور کمک می کند و هم مدیران تراز دولت اسلامی را به تدریج در این چرخه تربیت می کند. 🌀از دل این اراده عمومی که شکل بگیرد، دولت اسلامی هم ایجاد می شود و شما آن روز خواهید دید که بسیاری از بیماریهای فرهنگی ما به سادگی دوا خواهد شد. @tamardom

✍️آیا حوزه های علمیه، مزاحم رفاه و راحتی مردم هستند؟ نگاهی راهبردی به فلسفه و کارکرد حوزه های علمیه. 💠 مطابق آیه شریفه " فَلَوْلَا نَفَرَ مِنْ كُلِّ فِرْقَةٍ مِنْهُمْ طَائِفَةٌ لِيَتَفَقَّهُوا فِي الدِّينِ وَلِيُنْذِرُوا قَوْمَهُمْ" مقصود و مقصد اصلی تشکیل نهادی چون حوزه های علمیه، تفقه و شناخت دین، برای انذار مردم معرفی شده است. 💠انذار از چه و برای چه؟ 💠 همانگونه که می دانیم، و مطابق آموزه های دینی، اصولا ماهیت دنیا، بر خلاف ماهیت آخرت (بهشت) هست. نادانی ناتوانی ناداری غم و غصه حسادت کینه حرص و ولع خشونت ناامیدی و یاس و هزاران مقوله منفی که در این دنیا باید آنها را تجربه کرد که در موطن اصلی ما (بهشت) نیست. 🔹دنیا نه تنها لذت هایش بسیار اندک است؛ بلکه همان اندک هم در تزاحم با لذت های دیگران هست. 💠از جمله دلایل و فلسفه های مهم زندگی و سیر انسان در این دنیا، در کنار فلسفه های دیگر، چشیدن این الام (ضد بهشت) است؛ تا بهشت در مرتبه اعلا درک شود. (تعرف الاشیا باضدادها) 🔹فلسفه و کارکرد پیامبران و حوزه های علمیه جز این نیست که به انسانها متذکر شوند که در این آلام و ناهنجاری های دنیوی مستقر نشوند (عبور کنند) و در تزاحمات لذایذش گیر نکند. 💠این فلسفه از حوزه های علمیه و پیامبران چنین شخصیتی (ظاهرا مزاحم) از آن ها می سازد. اصولا دعوای مردم عصر انبیا با انبیا همین نکته بود که می گفتند: "شما نحس و مزاحم" هستید. 💠مشکل اصلی این است که ما خوب ماهیت و فلسفه دنیا را تبیین نکردیم و نتوانستیم فلسفه مادیگرایی غرب را که تمام اهدافش را توسعه حیات مادی و دنیوی قرار داره را به چالش بکشیم، و کارکردش را در عمل زیر سوال بببریم؛ 🔹کار برای حوزه های علمیه از این جهت سخت تر نیز می شود که در عصر حاضر به جهت عدم تسلط کفار بر سرزمین های اسلامی باید به لحاظ توسعه مادی از رقیب عقب نیافتد. 💠باید همگان این را بفهمند که معصوم هم که باشی این دنیا دار ابتلا و سختی است. "اصل بر این است". حتی در استفاده از خوشی های دنیا باید مواظب باشی که در تزاحماتش گرفتار نشوی. 🔹دنیا فرج و گشایش و یسرش نیز در‌ گذراندن عسر و سختی است.

✍️بدحجابی و خطر دق مرگ اجتماعی. 💠معروف هست که در دوره "کشف حجاب رضا خانی" بسیاری بر اثر این پدیده دق کردند. 🔹از جمله آنها، خود حاج شیخ عبدالکریم حائری، موسس حوزه علمیه قم بود. با اینکه وی سیاست مدارا و تعامل با رضا خان را در پیش گرفته بود، اما مسئله مبارزه رضاخان با حجاب بسیار برایش گران آمد و با او به درگیری پرداخت و در اثر همین مسئله بود که در مدت کوتاهی دق کرد. 🔹از جمله افراد دیگری که گزارش شده، همسر «سیدمحسن صدرالاشرف»، وزیر عدلیه رضاشاه است که در خاطره ای گفته، همسرش در ماجرای کشف حجاب به ناچار و خلاف میل خود در یک محفل عمومی، بدون حجاب همراهش بوده است و دق کرده است. 🔹و بسیاری از زنانی که پا را از خانه بیرون نگذاشتند تا بمیرند و مردانی که با دیدن بی عفتی های جامعه دق کردند و مردند. 💠آنچه اکنون تحت عنوان "نه به حجاب اجباری" مطرح می شود، یک روی دیگر این سکه است، و چیزی جز مبارزه با حجاب نبوده و تا بدحجابی اجباری به پیش می رود. 🔹چه بسیار خانواده هایی که هم اکنون تحت تاثیر فشارهای اجتماعی (تمسخر، توهین، تهدید و ... ) مجبور و محکوم به کم حجابی و بدحجابی اند. 🔹چه بسیاری خانواده های مومنی که با دیدن صحنه های بی عفتی جامعه به لحاظ روانی دچار فشارها و ناراحتی های عصبی شدند، و نه تنها مدت زیادی است که نتوانستند از ته دل بخندند و یک تفریح سالم را تجربه کنند، بلکه هر روز آرزوی مرگ می کنند. ✔️مواظب دق مرگی های گسترده اجتماعی باشیم. 🔹🔹🔹🔹🔹 @Gofteman_f_h

✍نگاه راهبردی به مسئله حجاب: در نگاه راهبردی، وظیفه اصلی انقلاب اسلامی، پرداختن به یک مسئله فرعی مثل حجاب نیست؛ بلکه راهبرد اصلی، تمرکز بر مسئله اصلی تر؛ یعنی تغییر ساختارها و الگوها مطابق عدالت و آموزه های اسلامی است. 💠در واقع بجای پرداختن به مسئله فرعی حجاب باید به فکر برهم زدن سلطه رسانه ای و تبلیغی غرب و ایجاد ساختاری قدرتمند در حوزه رسانه ای و تبلیغی و نیز ایجاد زمینه ها و بسترهای مناسب ازدواج و زندگی مومنانه بود. 🔹 امروزه ساختارهای تبلیغی در خدمت اهداف و آموزه های غربی است و ما تحت سلطه رسانه ای بیگانه هستیم. در مقابل نظامی هماهنگ و منسجم در تمامی ابعاد فرهنگی، اقتصادی و سیاسی اجتماعی برای تحقق اهداف اسلامی وجود ندارد. نتیجه آن چیزی جز بدحجابی و بی بندباری نخواهد بود. از آن طرف زمینه ها و بسترهای جایگزین برای زندگی مومنانه وجود ندارد یا سخت است. 💠در این شرایط هرچقدر زور بزنید نتیجه ندارد؛ آنگاه نتیجه دارد که ساختارها را عوض کنید. یعنی یک جبهه قدرتمند رسانه ای با ابزارهای قوی و مسلط ایجاد کنید و ساختارها و بسترهای زندگی مومنانه را ایجاد کنید. 💠مضاف بر اینکه جنگ نرم، یک جنگ نامتقارن است. هریک از حریفان در جبهه ای می جنگند که نقطه قوت اوست. 🔹اگر شما بخواهی مستقیما در مقابل نقطه قوت حریف بجنگی، هرچه دست و پا بزنی بیشتر غرق می شوی. 💠نقطه قوت ما اعتقاد به اهل بیت و محبت اهل بیت بین مردم است و نقطه قوت آنها تولید جاذبه های شیطانی است. 💢اگر آنها مستقیما در جبهه ای که نقطه قوت ما است بجنگند، می بازند. آنها خیلی دوست دارند به اهل بیت توهین کند، قبور اهل بیت را نابود کنند و کلا چیزی از اهل بیت باقی نماند؛ اما می دانند که این ظرفیت وجود ندارد و اگر در این مهلکه بیافتند با دست مردم نابود می شوند. و همینطور برعکس، اگر شما با دستان خالی به تقابل مستقیم با نقطه حاکمیتی آنها بپردازید، شکست خواهید خورد. بلکه تقابل در این ناحیه باید بسیار هوشمندانه و نرم باشد. 💢فعلا اولویت راهبردی انقلاب اسلامی، ایجاد دولت اسلامی با هدف ایجاد ساختارهای عدالت محور و اسلامی در تمامی ابعاد اقتصادی، فرهنگی، رسانه ای و اجتماعی و سیاسی است تا در سایه آن بتوان به تحقق احکام فرعی اسلامی پرداخت.

‏

✍️اهمیت عاشورا و کربلا: چرا هر روز باید عاشورا را پاس داشت و به یاد آن گریست؟ چرا زیارت امام حسین علیه السلام از زیارت کعبه و حج و ... ارزش آن بالاتر است؟ چرا خاک کربلا با ارزش ترین نقطه جغرافیایی عالم است. چرا آسان ترین راه سعادت، راه امام حسین است؟ چرا حسین علیه السلام کشتی نجات، باب نجات الامّه و رحمت واسعه حضرت حق است؟ ✔️پاسخ: 📌1. حادثه کربلا برای همه عالم هستی (حتی کافران و منکران) فرصت حیات ایجاد کرده است؛ چراکه دین را از خطر نابودی نجات داد و حجت را استوار ساخت. از این رو ادامه و بقای عالم هستی فلسفه یافت؛ و الا عالم باید منتظر عذاب الهی و در معرض نابود شدن قرار می گرفت. 📌2. کربلا برای غافلان و گناه کاران نیز وسیله و محملی آسان (و میانبر) برای بازگشت و پاک شدن ایجاد کرده است؛ چرا که یادکرد آن، موجب ریزش گناهان و اتصال دوباره انسان منقطع از آسمان معنویت به آسمان معنویت می شود. 📌3. کربلا برای جویندگان حق و حقیقت بزرگترین حجت و چراغ راه است؛ چرا که بزرگترین معجزه تاریخ را بجای گذاشت است. خداوند در تربت سید الشهدا معجزه مستمر، دائمی و عینی قرار داد تا هر که به دنبال معجزه عینی و بروز می گردد بیابد. 📌4. کربلا برای رهپویان راه حقیقت و کمال نیز محفل و بستر آسان صعود و رشد و تعالی ایجاد کرده است. به طوری که پرداختن به آن موجب پاره کردن تمامی حجابهای ظلمانی و نورانی نفس و عقل می گردد. 🔹🔹🔹🔹🔹 @Gofteman_f_h

قدرت و حاکمیت، مهم ترین عامل تعیین کننده زمان.

تفاوت یاران امام زمان و یاران امام حسین.

✍️نفوذ حکم حاکم در امور فردی: ▪️▪️▪️▪️▪️ 🔻طبق عقیده امامیه، حاکم می تواند شهروندان را به اجرای احکام شرعی - حتی فردی- الزام کند؛ این الزام با توجه به وظیفه فریضه امر به معروف و نهی از منکر و نیز مسئولیت ولایت مشروعیت پیدا می کند. طبق روایات شیعه، حکومت می تواند تارک الصلاه، تارک الصوم، بی مبالات به طهارت و نجاست و غیره را تعزیر کند. 🔻ممکن است برخی برآن باشند که الزامات قهرآمیز حکومت در نهی از منکر، قلمرو محدودی دارد و به موارد خاصی اختصاص یافته است؛ اما «اطلاق ادله تعزیرات، جواز دخالت حکومت اسلامی حتی در امور فردی نظیر ترک نماز را نیز شامل می گردد. به بیان تکمیلی، حکومت اسلامی به اقتضای عمومیت ادله ولایت، می تواند در همه شؤون جامعه اسلامی، با هدف هدایت و تدبیر امور در مجاری درست آن و با رعایت مصالح جمعی مداخله کند... .» (سید حسین شرف الدین (مصاحبه)، «فقه اجتماعی»، به اهتمام محمدباقر ربانی، ص104.) @Gofteman_f_h ▪️▪️▪️▪️▪️

. ♻️ ریشۀ اصلیِ قیامِ امام حسین 🖋 حضرت آیت‌الله سیّدعلی خامنه‌ای [۱]. نه می‌توانیم بگوییم که حضرت برای «تشکیلِ حکومت» قیام کرد، و نه می‌توانیم بگوییم حضرت برای «شهید شدن» قیام کرد. امام حسین - علیه‌السّلام - هدفِ دیگری داشت که رسیدنِ به آن «هدف»، حرکتی را می‌طلبید که این حرکت، یکی از این دو «نتیجه» را داشت. پس حکومت یا شهادت، هیچ‌کدام «هدف» نبودند، بلکه دو «نتیجه» بودند. [۲]. هدف آن حضرت عبارت بود از انجام‌دادنِ یک «واجبِ عظیم» از واجباتِ دین که آن را هیچ‌کس قبل از امام حسین انجام نداده بود؛ نه رسولِ اکرم این واجب را انجام داده بود، نه امیرالمؤمنین، نه امام حسن؛ چون زمینۀ انجامِ این واجب، در زمانِ امام حسین پیش آمد. [۳]. دو نوع انحراف وجود دارد: گاهی مردم، فاسد می‌شوند، امّا احکامِ اسلامی از بین نمی‌رود، امّا گاهی هم مردم، فاسد می‌شوند، هم حکومت‌ها، هم علمای دین، به‌طوری‌که حقایقِ اسلام، تحریف و منکر را معروف و معروف را منکر، و خطّ اسلام را «صدوهشتاد درجه» عوض می‌کنند. آن حکم، حکمِ «تغییرِ وضع» و «تجدیدِ حیات»، یا به‌تعبیرِ امروز، «انقلاب» است که مربوط به «برگرداندنِ جامعۀ منحرف به خطّ اصلی» و «تضمین‌کنندۀ زنده‌شدنِ اسلام» است، بعد از آن‌که مُشرف به مردن است، یا مرده و ازبین‌رفته است. مسأله این است که اگر جامعۀ اسلامی «منحرف» شد و این انحراف، به‌جایی رسید که «خوفِ انحرافِ کلّ اسلام» بود، تکلیف چیست؟! [۴]. افزون‌بر‌این‌که باید انحرافِ اساسی در دین رخ داده باشد، شرطِ دیگرِ انجامِ این حکم، آن است که «زمینه» و «موقعیّت» برای انجامِ آن، مساعد باشد؛ چون خدای‌متعال، به چیزی که «فایده» ندارد و «اثر» نمی‌بخشد، تکلیف نکرده است. البتّه مراد از فراهم‌بودنِ موقعیّت، این نیست که «خطر»ی در پی نباشد، بلکه غرض این است که «پیامِ» قیام، به مردم منتقل خواهد شد و مردم خواهند فهمید و در اشتباه، نخواهند ماند. وجودِ «خطر»، این «تکلیف» را ساقط نمی‌کند، بلکه این انجامِ این تکلیف، همیشه توأم با خطر است. در زمانِ ما، امام خمینی نیز از خطر نهراسید و هدف و تکلیفِ خود را قیام دانست. ازاین‎‌رو، انقلابِ اسلامی، پرتوی از قیامِ عاشورا است، با این تفاوت که آن قیام به نتیجۀ شهادت انجامید و این انقلاب، به نتیجۀ برپاییِ حکومتِ اسلامی. [۵]. در زمانِ امام حسین - علیه‌السّلام - هم «انحرافِ اساسی در اسلام» به‌وجود آمد و هم «فرصتِ مساعد برای اثرگذاری» پیدا شد. اوّلاً، بعد از معاویه، کسی به حکومت رسید که حتّی «ظواهرِ اسلام» را هم رعایت نمی‌کرد، چنان‌که اهلِ شُرب خَمر و فسادهای جنسیِ واضح و شعرسرایی بر رّد دین و مخالفتِ علنی با اسلام بود، ولی چون به‌عنوانِ ریاست بر جامعۀ اسلامی در قدرت قرار گرفته بود، نمی‌خواست اسمِ اسلام را براندازد. حاکمِ فاسد، جامعه را نیز فاسد می‌کند؛ چون بر جامعه و مردم، اثر می‌گذارد. ثانیاً، «زمینه» هم آماده است؛ یعنی فضای جامعۀ اسلامی، طوری است که ممکن است «پیامِ» امام حسین به گوشِ انسان‌ها در همان زمان و در طولِ تاریخ برسد، درحالی‌که اگر در زمانِ معاویه، امام حسین می‌خواست قیام کند، پیامِ او دفن می‌شد؛ زیرا سیاست‌ها به‌گونه‌ای بود که مردم نمی‌توانستند حقّانیتِ سخن را دریابند. ازاین‌رو، ایشان ده سال در زمانِ خلافتِ معاویه، امام بود، ولی قیام نکرد. [۶]. امام حسین قیام کرد تا آن واجبِ بزرگی را که عبارت از «تجدیدِ بنای نظام و جامعۀ اسلامی»، یا «قیام در مقابلِ انحرافاتِ بزرگ در جامعۀ اسلامی» است، انجام دهد، که این خودش، یک «مصداقِ بزرگِ امربه‌معروف و نهی‌ازمنکر» است. [۷]. آن حضرت در مناسبت‌های مختلف، به همین معنا اشاره کرده است: وَعَلَی الاْسْلامِ الْسَّلامُ اِذ قَدْ بُلِيَتِ الاْمَّةُ بِراعٍ مِثْلَ يَزيدَ دیگر باید با اسلام، خداحافظی کرد، آن وقتی‌که اسلام به حاکمی مثلِ یزید، مبتلا گردد. وَ أَنِّی لَمْ أَخْرُجْ أَشِراً وَ لَا بَطِراً وَ لَا مُفْسِداً وَ لَا ظَالِماً وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَرِ وَ أَسِيرَ بِسِيرَةِ جَدِّی وَ أَبِي‏ عَلِيِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ و همانا من براى سركشى و خودنمایی و فساد و ظلم‌، قیام نكردم، به‌یقین كه من برای اصلاح در میانِ امّتِ جدّم، قیام كردم و می‌خواهم به نیكی، سفارش و از بدی، نهی كنم، و مطابقِ سيرۀ جدّم، و پدرم على‌بن‌ابى‌طالب رفتار می‌نمایم. وَ أَنَا أَدْعُوکُمْ إِلى کِتابِ اللّهِ وَ سُنَّةِ نَبِیِّهِ، فَاِنَّ السُنَّةَ قَدْ أُمیتَتْ، وَ إِنَّ الْبِدْعَةَ قَدْ أُحْیِیَتْ و من شما را به کتابِ خدا و سنّتِ پیامبرش فرا مى‌خوانم؛ چراکه سنّتِ او را میرانده و بدعت را زنده کردند. (در خطبه‌های نمازِ جمعه، ۱۹ خرداد ۱۳۷۴). 🔺صفحات مجازی حمید رسایی🔻 eitaa.com/rasaee T.me/www_rasaee_ir instagram.com/rasaee.ir