🎥 نوع پوشش در دانشگاه‌های مختلف جهان چگونه است؟

🎙 مناجات و وداع با ماه رمضان 🔰 #حجت‌الاسلام_پناهیان

🔻 مهمان در چه صورت نان‌خور محسوب می‌شود؟ ▫️امام خمینی: لازم است مهمان قصد داشته باشد مدتی نزد میزبان باقی بماند تا به او نان‌خور گفته شود. ▫️مقام معظّم رهبری: فطره مهمان یک شبه بر عهده خود اوست. ▫️آیةالله سیستانی: بنابر فتوی، اگر قبل از غروب وارد شود و شب را بماند و بنابر احتیاط واجب، اگر بعد از غروب وارد شود و شب را بماند. ▫️آیات عظام صافی، نوری: صدق انفاق فعلی کافی است. ▫️آیةالله مکارم: اگر چهار، پنج روز بماند. ▫️آیةالله زنجانی: اگر قبل از غروب آفتاب وارد شود و تصمیم دارد مدتی طولانی نزد میزبان بماند. ▫️آیات عظام خوئی، وحید: مهمان بودن برای مدت کوتاهی کافی است، مثل مهمانی که شب عید را نزد میزبان می‌ماند. ▫️آیةالله بهجت: ملاک وجوب فطره مهمان بر میزبان، صدق مهمان در وقت مخصوص است؛ یعنی فطره‌ی کسی که پیش از برآمدن هلال ماه شوال مهمان شخص دیگری شده، بر میزبان واجب است؛ به شرط آنکه برای خوردن غذا به منزل او آمده باشد، هر چند بعداً مانعی پیش آید که نتواند غذا صرف کند. 💢 نکته: به طور کلی برای صدق نان‌خور بودن مهمان و وجوب زکات فطره بر میزبان: ▫️آیات عظام بهجت، صافی، نوری: صدق انفاق فعلی کافی است. ▫️آیات عظام سیستانی، وحید، خوئی، تبریزی: ماندن یک شب برای نان خورشدن کافی است. ▫️آیات عظام خامنه ای، مکارم، زنجانی: ماندن یک شب برای نان خورشدن کافی نیست. #احکام #ماه_رمضان #رمضان 📚 نقل از: ahkam_din

تلاوت جزء سی ام

✅حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: ⬇️⬇️ ✨ خدا می‌داند قرآن برای اهل ایمان مخصوصاً اگر اهل علم باشند چه معجزه‌ها و کراماتی دارد و چه چیزهایی از آن خواهند دید! 👈 برنامه‌ی قرآن آخرین برنامه‌ی انسان‌سازی است که در اختیار ما گذاشته شده است، ولی ما از آن قدردانی نمی‌کنیم. 📚 در محضر بهجت، ج١، ص۵۵ ✅ @ن:bahjat_ir

💠دعای روز سی ام ماه مبارک رمضان بسم الله الرحمن الرحیم اللَّهُمَّ اجْعَلْ صِيَامِي فِيهِ بِالشُّكْرِ وَ الْقَبُولِ، عَلَى مَا تَرْضَاهُ وَ يَرْضَاهُ الرَّسُولُ، مُحْكَمَةً فُرُوعُهُ بِالْأُصُولِ، بِحَقِّ سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّاهِرِينَ، وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ. خدایا روزه ام را در این ماه، بر پایه آنچه تو و پیامبر، آن را می پسندد مورد سپاس و پذیرش قرار ده، درحالی که فروعش بر اصولش استوار باشد، به حق سرورمان محمّد و اهل بیت پاکش، و سپاس خدای را پروردگار جهانیان. #متن_نوشت 🔷🔸💠🔸🔷

🔴سخنانی کمتر شنیده شده از شهید مطهری درباره حجاب وتفکیک جنسیتی ♦️"بنكدار به جاى اينكه بكوشد جنس بهتر و مرغوبتر براى مشتريان خود تهيه كند، يك مانكن را به عنوان فروشنده می‏آورد، نيروى زنانگى و سرمايه عصمت و عفاف او را استخدام مى‏كند و وسيله پول درآوردن و خالى كردن جيبها قرار می دهد... يك دختر خوشگل فروشنده با ادا و اطوار و ژستهاى زنانه و در معرض قراردادن جاذبه جنسى خود مشترى را جلب می ‏كند. بسيارى از افراد كه اصلًا مشترى نيستند براى اينكه چند دقيقه با او حرف بزنند يك چيزى هم میخرند.آيا اين فعاليت اجتماعى است؟ آيا اين تجارت است يا كلاهبردارى و رذالت؟" . ♦️"مى ‏گويند زن را توى كيسه سياه نپيچيد.ما نمى‏ گوييم زن خود را در كيسه سياه بپيچيد ولى آيا بايد طورى لباس بپوشد و در اجتماع عمومى ظاهر شود كه برجستگى بدنش را هم به مردان شهوتران و چشم چران نشان بدهد و از آن‏طور كه هست بهتر و جاذبتر براى آنها جلوه دهد؟ از وسائل مصنوعى در زير لباس استفاده كند تا چاقى و زيبايى مصنوعى را هم براى فريفتن و دل ربودن مردان بيگانه به مدد بگيرد؟... اين كفشهاى پاشنه بلند براى چيست؟ آيا لباسهايى كه نازك كاریها و برجستگيهاى بدن را نشان می‏دهد جز براى تهييج مردان و براى صيادى است؟ عملًا غالب خانمهايى كه از اين نوع كفشها و لباسها و آرايشها استفاده مى‏كنند تنها مردى را كه در نظر نمى‏ گيرند شوهران خودشان است... ♦️غريزه خودآرايى و شكارچى‏گرى در زن غريزه عجيبى است.اگر دختران در اجتماعات عمومى لباس ساده بپوشند، كفش ساده به پا كنند، با چادر يا با پالتو و روسرى كامل به مدرسه و دانشگاه بروند، آيا در چنين شرايطى بهتر درس مى ‏خوانند يا با وضعى كه مشاهده مى‏كنيم؟ اصولًا اگر التذاذهاى جنسى و منظورهاى شهوانى در كار نيست چه اصرارى است كه بيرون رفتن زن به اين شكل باشد؟ چرا اصرار مى ‏ورزند كه دبيرستانهاى مختلط به وجود آورند؟ ♦️من شنيده ‏ام در پاكستان معمول بوده است كه در كلاسهاى دانشگاه بخش پسران و دختران به وسيله پرده ‏اى از يكديگر جدا باشد و فقط استادى كه پشت تريبون قرار مى‏ گيرد مشرف بر هر دو باشد. آيا بدين طريق درس خواندن چه اشكالى دارد؟" 📚استاد مطهری. مجموعه آثار. جلد 19 ص 453

روز معلم زلال وحی اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ، خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ، اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ، الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ، عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ. (علق: 1 ـ 6) بخوان به نام پروردگارت، پروردگاری که آفرینش را پدید آورد، انسان را از خون بسته آفرید. بخوان به نام پروردگار کریمت که به وسیله قلم تعلیم داد و به انسان آموخت آنچه را که نمی دانست. در نخستین آیات قرآن که بر قلب مبارک پیامبر نازل شده، خداوند به معلمی به عنوان جلوه ای از قدرت لایزال الهی اشاره کرده است. در این آیات خداوند، خود را معلم می خواند و جالب این که معلم بودن خود را پس از آفریدن پیچیده ترین و بهترین شاهکار خلقت، یعنی انسان آورده است. مقام معلم بودن خدا، بعد از آفرینش قرار دارد. انسان را که هیچ نمی دانست، به وسیله قلم آموزش داد که این، از اوج خلاقیت و هنر شگفت خداوند در امر آفرینش حکایت دارد. خدای تعالی، بیان خلقت را از عَلَق (خون بسته) که پست ترین چیز است شروع کرده، و به تعلیم که بالاترین مراتب است ختم کرده است. کرامت الهی در این آیات با تعبیر «الاکرم» بیان شده است. چنین تعبیری می فهماند که عالی ترین نوع کرامت پروردگار نسبت به انسان با والاترین مقام و جایگاه او، یعنی علم و دانش هم طراز است. خداوند، معلم حقیقی الرَّحْمَنُ، عَلَّمَ الْقُرْآنَ. (الرحمن: 1 و 2) خداوند بخشنده، قرآن را آموزاند، تعلیم داد. از نظر قرآن، تعلیم نیازمند مهربانی و بخشندگی است و ضرورت دارد که معلم در امر تعلیم و تربیت، دلسوز و مهربان باشد. همچنین از آیه شریفه فهمیده می شود که هر چند معلمان بکوشند و استادان تلقین کنند و آموزش دهند، همه این کارها وسیله و اسبابی بیش نیست و در واقع معلم و آموزگار حقیقی، خداوند است، که در این آیات نیز بدان اشاره شده است: 1. حضرت آدم(ع) را علم اسامی آموخت: «وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء کُلَّهَا» (بقره: 31) 2. حضرت داوود(ع) را صنعت ساختن زره یاد داد: «وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَّکُمْ» (انبیا:80) 3. حضرت عیسی(ع) را کتاب و حکمت تعلیم داد: «وَیُعَلِّمُهُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَهَ» (آل عمران: 48) 4. حضرت خضر(ع) را علم و معرفت آموخت: «وَعَلَّمْنَاهُ مِن لَّدُنَّا عِلْمًا» (کهف: 65) 5. حضرت محمد(ص) را اسرار نظام جهان آموخت: «وَعَلَّمَکَ مَا لَمْ تَکُنْ تَعْلَمُ» (نسا: 113) 6. انسان ها را بیان آموخت: «خَلَقَ الْإِنسَانَ، عَلَّمَهُ الْبَیَانَ» (الرحمن: 3 و 4) یک جرعه آ فتاب حضرت محمد(ص): «إِنَّما بُعِثتُ مُعَلِّماً؛ من معلم برانگیخته شدم». حضرت محمد(ص): «أَجْوَدُکُمْ مِنْ بَعدی رَجُلٌ عَلِمَ عِلْماً فَنَشر عِلمه؛ بخشنده ترین شما پس از من، کسی است که دانشی بیاموزد، آن گاه دانش خود را بپراکند». حضرت محمد(ص): «مَنْ تَعَلَّمْتَ منهُ حَرفاً صِرتَ لَهُ عَبداً؛ از هر کس که حرفی آموختی، بنده او شدی». حضرت محمد(ص): «اللهمَّ اغْفِر لِلْمَعَلِّمینَ وَ أطِلْ اَعْمارَهُمَ وَ بارِکْ لَهُمْ فِی کَسْبِهِمْ؛ خدایا! آموزگاران را بیامرز، عمرشان را دراز و کسبشان را با برکت کن». امام علی(ع): «قُمْ عَنْ مَجْلِسِکَ لِأَبیکَ وَ مُعَلِّمِکَ وَ إِنْ کُنْتَ أَمْرِاً؛ به احترام پدر و معلمت از جای برخیز، گرچه فرمان روا باشی». امام سجاد(ع): «حَقُّ سائِسِکَ بِالْعِلْمِ، اَلتَّعْظِیمُ لَهُ وَ التَّوقیهُ لِمَجلِسِه وَ حُسْنُ الْإِسْتِماعِ إلَیْهِ وَالْإِقْبالَ عَلَیْهِ وَأَنْ لاتَرْفَعْ عَلَیْهِ صَوْتَکْ؛ حق استاد تو این است که بزرگش داری و محضرش را محترم شماری و با دقت به سخنانش گوش بسپاری و روی خود را به او کنی و با او بلند سخن نگویی». امام باقر(ع): «زَکاهُ الْعِلْمِ أَنْ تُعَلِّمَهُ عِبادَ اللهِ؛ زکات دانش، یاد دادن آن به بندگان خداست». امام صادق(ع): «تَواضَعوا لِمَنْ طَلَبْتُم مِنْهُ الْعِلْمِ؛ در پیشگاه کسی که از او دانش می آموزید، فروتن باشید». رسول اکرم(ص): «عَلِّمُوا وَلا تُعَنِفُو فَاِنَّ المْعَلِّمَ خَیْرٌ مِنَ الْمُعَنِّفْ؛ بیاموزید و در آموزش خود سخت گیر نباشید، زیرا معلم (با حلم و بردبار) از انسان سخت گیر و مستبد با ارزش تر است».

✍️حق معلم یکی از آثار امام سجاد علیه السلام رساله حقوق است. امام سجاد علیه السلام در این کتاب حقوق بسیاری از افراد را بیان فرموده اند. مثلا حق معلم و متعلم، حق پدر و مادر، حق دست، پا، چشم، گوش، حق مسجد و … به عنوان مثال: حق معلم این است اگر او را در خیابان دیدیم بی اعتنا رد نشویم؛ بلکه جلو برویم و دستش را ببوسیم. خصوصا زمانی که کنار فرزندمان هستیم تا او هم یاد بگیرد و بعدها به استادش احترام بگذارد. استاد مطهری، علاوه بر آن که خود همیشه با وضو بودند، به دوستان و شاگردان خود نیز توصیه می کردند سعی کنید همیشه با وضو باشید. ایشان بارها به دانشجویان می گفتند: «دانشگاه، به منزله مسجد است. سعی کنید بدون وضو وارد دانشگاه نشوید». خود ایشان به یکی از دانشجویان گفته بودند: «من هیچ وقت بدون وضو وارد کلاس نمی شوم». مثلا شما بزرگوران که به مغازه می آیید صبح با وضو وارد شوید. اینجا برای شما حکم مسجد را دارد. شما جهاد اجتماعی، خانوادگی و اقتصادی انجام می دهید. مثلا شما در مغازه کارگری دارید که نانی سر سفره اش می برد، این یک جهاد است. یا اینکه کالای ایرانی می فروشید. با وجود اینکه ممکن است سود کالای خارجی برای شما بیشتر باشد. شما با این کار جهاد می کنید. پس مغازه شما حکم مسجد را دارد همانطور که شهید مطهری فرمودند دانشگاه و کلاس به منزله مسجد است.