گزیده‌ای از مثلهای فارسی ۱ - چو آب آمد، تیمم نیست در کار چو روز آمد، چراغ از پیش بردار ۲ - چوب به دست خرس دادن، آسان؛ اما پس گرفتنش، مشکل است. ۳ - چوپان به بُز گفت: گوشَت را می‌گیرم و دورِ این میدان می‌چرخانم. بز گفت: خودت هم با من می‌چرخی. ۴ - چو گِل بسیار شد، پیلان بلغزند. ۵ - چو مُحرِم شدی، ایمن از خود مباش که مُحرِم به یک نقطه مُجرِم شود ۶ - چو میوه سیر خوردی، شاخ مشکن. ۷ - چون خشم زند شعله، تر و خشک بسوزد. ۸ - چون دُزدان به هم افتند، کالا ظاهر شود. ۹ - چون صدقه دهی، باید که دست چپ تو، از آن چه دست راستت می‌کند، مطلع نشود. ۱۰ - چون قافیه تنگ آید، شاعر به جَفَنگ آید. دوازده هزار مثل فارسی، دکتر شکورزاده، ص ۳۸۷، ۳۸۸، ۳۹۰، ۳۹۳، ۳۹۴، ۳۹۶- ۳۹۸. #مثلهای_فارسی