بیتهایی از محمدرضا طهماسبی ای بی‌خبر از لذت این درد، کجایی؟ تا چند به دنبال دوایی و شفایی؟ جان، طایر قدس است که در بند زمین نیست ای خاک، چه می‌خواهی از این مرغِ هوایی؟ فواره‌صفت، در سفر از خویش به خویشی ترسم نرسی عاقبت ای دوست، به جایی... چون پنجره، بی‌پرده به خورشید نظر کن وقتش شده تا باز سوی خویش بیایی گزاره‌ها، طهماسبی، ص ۸۳ و ۸۴. #طایر_قدس #مرغ_هوایی