دل می‌بریّ و روی نهان می‌کنی چرا؟ خود می‌کُشی مرا و فغان می‌کنی چرا؟ بر تیر غمزه‌ات، دل و جان هر دو راست میل تیری دریغ از این دل و جان می‌کنی چرا؟ گر در خیال مرهم دل‌های خسته‌ای پس تارِ طُرّه مشک‌فشان می‌کنی چرا؟ تا چند روی خویش نشان می‌دهی به خلق؟ راز مرا ز پرده روان می‌کنی چرا؟ چون چشمِ التفات تو بر حال دیگری‌ست اشک مرا ز دیده روان می‌کنی چرا...؟ #ناصرالدین‌شاه_قاجار ‌ ‌