📚 خوردنی‌های حرام 1️⃣. خوردن غذایی که نجس است حرام است اما اگر شک دارد که نجس شده یا نه، خوردن آن اشکال ندارد. (1) 2️⃣. خوردن گوشت حیوانات حرام گوشت مانند خرگوش، خرچنگ، حیوان داخل صدف و ماهی که جزو ماهیان پولکدار نباشد و همچنین خوردن بعضی از قسمتهای حیوانات حلال گوشت نیز مانند دنبلان و نخاع حرام است. (2) 3️⃣. خوردن هر مایعی که مست کننده می باشد حرام است، و در آن فرقی بین این نیست که کم باشد یا زیاد و فرقی ندارد مست بشود یا نه. (3) 4️⃣. خوردن مال غصبی و مالی که از راه حرام بدست آمده مثل مال دزدی یا مالی که از راه قمار و مانند آن بدست آمده است؛ در این مورد انسان نیز مدیون است و باید مالی را که استفاده کرده جبران کند و به صاحبش برگرداند. (4) 🏷 پی‌نوشت: (1) رساله مراجع تقلید، م 145 (2) تحریرالوسیله، کتاب الاطعمه و الاشربه، م 1 و م 2 و م 5 و م 27 (3) تحریرالوسیله، کتاب الاطعمه و الاشربه، خوراکی های غیر حیوان، م 15 و م 16 ؛ (4) رساله مراجع تقلید، م ٢٥٤٨ #احکام #احکام_خوردنی_ها #خوردنی_حرام ✾•┈┈••✦❀✦••┈┈•✾ گلچین مهدوی 👇👇 @golchinmahdavi

🌹🌹بسم‌الله الرحمن الرحیم 🌹🌹 🔴پرسش: میهمانی که فقط شب عید فطر به خانه انسان بیاید، تکلیف فطره‌ اش چه می‌ شود؟ 🔵پاسخ مراجع تقلید: ♦️امام خامنه‌ای: فطره او بر عهده صاحب خانه نیست. ♦️آیت الله مکارم: اگر [میهمان] فقط برای شب عید دعوت شده؛ [فطره اش بر میزبان] واجب نیست. ♦️آیت الله نوری همدانی:‌ اگر میزبان شب عید فطر - در خانه،‌ مسجد، سالن‌های پذیرایی یا هرجای دیگر- طعام دهد، فطره هم بر عهده‌ی او است. ♦️آیت الله بهجت: اگر مهمان پیش از برآمدن هلال ماه شوال برای خوردن غذا آمده باشد - ولو بعداً نتواند غذا صرف کند – فطره‌اش بر میزبان واجب است. ♦️آیت الله سیستانی: اگر مهمان شب نزد میزبان‌ بماند و نان‌خور - هرچند موقتاً - حساب شود؛ فطره‌اش بر میزبان واجب است. ♦️آیت الله سبحانی: فطره‌ی مهمانی که پیش از غروب شب عید فطر با رضایت صاحب‌خانه وارد شده و عرفًا نان‌خور میزبان‌ حساب می‌شود بر میزبان واجب است. ♦️آیت الله وحید خراسانی: فطره‌ی میهمانی که پیش از غروب شب عید فطر با رضایت صاحب‌خانه وارد شده و در وقت وجوب زکات فطره نان‌خور او حساب می‌شود،‌ بر میزبان واجب است. 🇮🇷 #احکام📚 ┄┅══✼☘﷽☘✼══┅┄ 👇👇 🕋یا امیرالمؤمنین علی علیه السلام🕋 #نشرخوبیها #یاامیرالمومنین_علی_علیه_السلام https://eitaa.com/DARRAHREFIGH

از عبرت های عاشورا «ما امروز یک جامعه‌ی اسلامی هستیم. باید ببینیم آن جامعه‌ی اسلامی [پنجاه سال بعد از درگذشت پیغمبر صلوات‌اللَّه و سلامه علیه]، چه آفتی پیدا کرد که کارش به یزید رسید؟ چه شد که بیست سال بعد از شهادت #امیرالمؤمنین علیه‌الصّلاةوالسّلام، در همان شهری که او حکومت می‌کرد، سرهای پسرانش را بر نیزه کردند و در آن شهر گرداندند؟! کوفه یک نقطه‌ی بیگانه از دین نبود! کوفه همان جایی بود که #امیرالمؤمنین علیه‌السّلام در بازارهای آن راه می‌رفت؛ تازیانه بر دوش می‌انداخت؛ مردم را امر به معروف و نهی از منکر می‌کرد؛ فریاد تلاوت قرآن در «آناء اللیل و اطراف النهار»(سوره طه، ۱۳۰) از آن مسجد و آن تشکیلات بلند بود. این، همان شهر بود که پس از گذشت سالهایی نه چندان طولانی در بازارش دختران و حرم #امیرالمؤمنین علیه‌السّلام را با اسارت می‌گرداندند. در ظرف بیست سال چه شد که به آن‌جا رسیدند؟ اگر بیماری‌ای وجود دارد که می‌تواند جامعه‌ای را که در رأسش کسانی مثل پیغمبر اسلام و #امیرالمؤمنین علیهما السّلام بوده‌اند، در ظرف چند ده سال به آن وضعیت برساند، این بیماری، بیماری خطرناکی است و ما هم باید از آن بترسیم. امام بزرگوار ما، اگر خود را شاگردی از شاگردان پیغمبر اکرم صلوات اللَّه و سلامه علیه محسوب می‌کرد، سر فخر به آسمان می‌سود. امام، افتخارش به این بود که بتواند #احکام پیغمبر را درک، عمل و #تبلیغ کند. امام ما کجا، پیغمبر کجا؟! آن جامعه را پیغمبر ساخته بود و بعد از چند سال به آن وضع دچار شد. این جامعه‌ی ما خیلی باید مواظب باشد که به آن بیماری دچار نشود. #عبرت این‌جاست! ما باید آن بیماری را بشناسیم؛ آن را یک خطر بزرگ بدانیم و از آن اجتناب کنیم.۱۳۷۱/۰۴/۲۲ بیانات در دیدار فرماندهان گردان‌های عاشورا @toubaefaf