🍃🌸ایرانِ‌زیبا🌸🍃 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🍃💐آوا و نوا💐🍃 🍃❣🍀🎧🎼آوای زیبای صبحگاهی ...

. 🍃🌸ایرانِ‌زیبا🌸🍃 🇮🇷🇮🇷🇮🇷 🍃🏔🏕☀️از ییلاق فیلبند بابل؛ تاااا دیدنیهای دیگه ای از ایران زیبا

. 🌿💚﷽ 💚🌿 🍃🌸ایرانِ‌زیبا🌸🍃

🎥 ۵خاصیت فوق العاده در صدقه دادن!!! 🎙 #استاد_فرحزاد

🎥دستور العملی از امام سجاد (ع) برای رفع گرفتاری ها

💐 #درس_اخـــلاق 🔻استاد_شجاعی 🔻 دولت‌ها نخواستند؛ مسئله‌ی #حجاب را، بموقع و ریشه‌ای حل کنند!

🎥 این سکانس از فیلم موقعیت مهدی را مسئولین باید هر روز ببینند تا بدانند برای رسیدن به میز مسئولیتشان از چه مسیری گذشته‌اند. 🌏 #تخریب‌‌چی👇 🆔 @takhribchi110

🎥 برای امام زمانت وقت بزار 🎙حجت الاسلام #عالی 🌏 #تخریب‌‌چی👇 🆔 @takhribchi110

مهدی امام مُنتظَر نوباوه‌ی‌ خیرالبشر خلق دو عالم سر به سر، بر خوان احسانش نگین

🟣 حرم مطهر امام حسین علیه السلام جمعه ۲۴ محرم _ ۲۰ مرداد ۱۴۰۲

👈 طب سنتی 👈 ضررهای آب یخ

🔅بــهــشــــت زمـــیـــنــی ♨️ مــردم را مشتـاق ظهـور کنیــم! 🔹پيامبـر اکـرم صلـی ﷲ علیـه و آلـه در تـوصیـف بهشــت دنیـای ظهـــور می‌فرمـاینــــد: امّـت مـن در زمـان مـهـدی-علیـه‌ السـلام- چــنــان غـرق در نعـمـت می‌شـونـــد کــه چنیـن نعمتــی هرگـز پیـش از آن ســابقـه نــداشتــه؛ زنـدگـی در زمــان او آنچنـــان خوشاینـدوسُـرورآفریـن اسـت که زنده‌ ها آرزو می‌کننــد کـه ای کـاش مـردگـانشـان زنــده بـودنــد و آن عـدالـت و آرامـش را مشــاهـده می‌کــردنـد؛ و مـی‌دیـدنـد کــه خــداونــــد چگــونـه برکـات خـود را بــر اهــل زمیــن نــازل کــرده اســت. 📚بحارالأنوار، ج ۵۱، ص ۸۳ احقاق الحق، ج ۱۳ص ۱۵۲ يوم الخلاص، ج ۱ ص ۳۰۶ 👌آشنــا نمـودن مـردم بـا ویـژگـی‌هـای عصــر پُـر شكـوهِ ظهـور، سبـب ایجـاد شــوق و رغبـت در آنــان بـرای مداومـت بــر دعـای فـرج و تمنــای قلبــی ظهــور اسـت کـه کلیــد نجـات خواهـد بــود! #امام_زمان ♡♡عضویّت‌دریاوران‌مهدی(عج)👇👇 @yavarne_mahdi

🎥داستان پیرمردی که سال‌ها بود زیارت نرفته بود... یا امام حسین اگر دیدی کربلا نیومدم؛ بدون من مردم و اونوقت تو بیا پیشم...🖤🥀 👤 #کلیپ زیبای " من مُردم تو بیا " از کربلایی‌امین #قدیم تقدیم نگاهتان 📌 #امام_حسین #اللهم_ارزقنا_کربلا #محرم😭🤲 #امام_حسین #امام_زمان #کربلا

🌺جوانی گفت ✨زن عقل ندارد ✨شیخ درجواب گفت ✨بی عقلی زن در این بود ✨که جاهلی مثل تو را ✨9 ماه در شکمش پرورش داد ✨2 سال شیر داد ✨20 سال منتظر شد تا ✨احمقی مثل تو را بزرگ کند 🌺 تا به او توهین كنـد 🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊 ‎‌‌‎‎‌‎ 🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹🕊🌹

🌥 #اول_هر_سپیده ✋ #سلام_امام_زمانم مولای_مهـــــربانم          نذر کردم تا بیایی هر چه دارم مال تو چشم های خسته پر انتظارم مال تو یک دل دیوانه دارم با هزاران آرزو آرزویم هیچ ، قلب بی قرارم مال تو 『اللّٰھُمَ‌عجلْ‌لِّوَلیڪَ‌الفࢪَج🌱』 تعجیل درفرج صلوات ❄️ أللَّھُـمَ ؏َـجِّـلْ لِوَلیِڪْ ألْـفَـرَج ❄️ #امام_زمان

You have a place in my heart no one could ever have تو در قلب من جایی داری که هیچ کس هرگز نمی تواند داشته باشد🌱

🗓 ۱۴۰۲/۵/۲۰ ☀️ سلام صبح جمعه‌تون بخیر 🌼 خدایا امروز خوشحالم 🌼 چون توقعی از کسی ندارم 🌸 میدانم پر توقعی آغاز زودرنجی‌ست 🌸 قدرت بی نظیر تو 🌼 ثانیه‌های امروزم را برکت میدهد 🌼 تا هم اکنون و همین جا 🌸 به عالی‌ترین ثمرات نیکو برسم. 🌸 سپاسگزارم‌‌‌‌‌🙏

🗓 ۱۴۰۲/۵/۲۰ 🌼درود بر شما یاران باوفا روز بخیر 🌺من مناجات درختان را هنگام سحر، 🌼رقص عطر گل یخ را با باد، 🌺نفس پاک شقایق را در سینه کوه 🌼صحبت چلچله‌ها را با صبح 🌺بغض پاینده هستی را در گندم‌زار 🌼گردش رنگ و طراوت را در گونه گل 🌺همه را می‌شنوم ، می‌بینم 🌼من به این جمله نمی‌اندیشم 🌺به تو می‌اندیشم. 🌼فریدون_مشیری ‌‌‌‌‌‌

📝 خیلی هایمان یک کسی در زندگیمان داریم که مشتمان پیشش باز است. یک کسی که تمام زیر و بممان را می داند. پدرسوختگی ها، توجیه کردن ها و زیرآبی رفتن هایمان را می شناسد. می داند و می فهمد و بلد است کجا ضعیفیم، کجا عین بچه هاییم، کجا از پس یک ماجرا بر می آییم و کجا نه! می داند دقیقا در این لحظه کم آوردیم و یا تا آخر این ماجرا را می رویم. یک کسی که همه دروغ هایمان را می شناسد و نمی توانیم باهاش هیچ وقت مافیا بازی کنیم. همه ما یک کسی داریم که می داند فلان جمله، فلان نوشته ما خیلی صادقانه نیست، جای صداقت توش هوش و ذکاوت دوست نداشتنی ریختیم. جای خون و روح، با تکنیک و فرم ماجرا را پیش بردیم. یک کسی که بی اندازه ما را بلد است. می داند کی مستیم و کی داریم ادای مستی را در می آوریم، می داند کی قبل از آنکه چیزی بگوییم شیفته کسی یا چیزی شدیم و کی از کسی بیزار شدیم. یکی که ذره ذره ما را بلد است و... همان اندازه که پناهگاهمان است ازش گریزانیم. همان اندازه که شیفته اش هستیم یا عاشقش یک وقت هایی هم دلمان می خواهد برای مدت طولانی نبینیمش. یک نفر که جدا از هر جایگاهی که در زندگیمان دارد، رفیقمان است. خود کلمه رفیق... همه ی ما یک کسی داریم در زندگیمان که این شکلی است یک کسی که زیاد از حد بلدمان است و هیچ راز ناگفته ای میانمان نیست جز همین بلدیت او از ذره ذره بودن ما... 👤 امید بلاغتی

📝 خدایا از تو ممنونم برای همه چیز؛ برای نفسی که می‌کشم و احساسات زلالی که در رگ‌های من می‌جوشد و به واسطه‌ی همان‌هاست که احساس زنده بودن می‌کنم. به واسطه‌ی همان‌هاست که دیگران را دوست دارم، که زیبایی‌های جهانت را می‌بینم و حتی با کوچکترین جزئیات روشنِ حوالی‌ام عمیقا خوشحال می‌شوم و قدردانم برای هر اتفاق و پیشامد خوشایندی که می‌دانم تو برایم خواسته‌ای، که تا تو نخواهی، هیچ احتمالی به مرحله‌ی یقین نخواهد رسید و هیچ اشتیاقی حریم هیچ قلبی را لبریز نخواهد کرد. خدایا از تو ممنونم که هستم و می‌بینم و عزیزانی را دارم که با شادی‌ِ من شادند و با اندوه من، اندوهگین! که موهبتی بالاتر از داشتن همراهانی نیست که برای تو عمیقا ارزش قائلند و تو را تحت هر شرایطی که باشی، دوست دارند، واقعا دوست دارند... خدایا از تو ممنونم که حواست به من هست و میان اینهمه انسان که جای‌جای این جهان خاکی و افلاکی، آغوش و مهربانیِ تو را طلب می‌کنند، مرا هم از یاد نمی‌بری... تو بخواه خدای عزیزم؛ برای همه‌مان تو بخواه و برای همه‌ی آنان که غمگینند و دیوار طاقتشان فرو ریخته و نیازمند دستان سازنده و حمایتگر تواند؛ که اگر تو بخواهی، همه چیز درست می‌شود، همه چیز... 👤#نرگس_صرافیان_طوفان

📝 شانـس خودِ مقالات علمی برای موفقیت «شانس» رو از عوامل مهم میدونن تمام تحقیقات نشون میده که عمده مردم هوش نرمالی دارن اما ۸۰ درصد ثروت جامعه دست ۲۰ درصد از مردم هست این نشون میده خیلی‌ها توی این مسیر بیشتر از اینکه گرگ وال‌استریت باشن، شانس خوبی داشتن در واقع برای موفقیت، هوش نه کافی هست و نه ضروری اما میتونه کمک کننده باشه. در کنار اینها میگن خانواده‌هایی که وضع مالی خوبی دارن بچه‌هاشون معمولا به آموزش باکیفیت‌تر دسترسی دارن و احتمالا بچه‌هاشون موفق‌تر میشن اینکه در خانواده مرفه به دنیا اومده باشید هم خودش یه شانس هست اما استفاده کردن از شانس هم اهمیت داره، مثلا خیلی‌ها ممکنه در خانواده مرفه به دنیا اومده باشن و شانس به این خوبی رو تبدیل به کار نکردن یا اعتیاد و تکیه تا آخر زندگی به جیب خانواده بکنن به‌خاطر همین شاید بتونیم این جمله رو بگیم که موفقیت یعنی «از شانس‌هات به خوبی استفاده کن».

📝 کاش یا با آدم‌ها صمیمی نشوید، یا اگر شدید، مسئولیت پذیر باشید! مسئولیت پذیر یعنی: اگر حالم خوب بود، هستم و اگر حالم خوب نبود هم هستم و به رابطه به شکل یک تفریح یا معاشرت موقتی و قابل تعویض نگاه نمی‌کنم که این من باشم که انتخاب کنم چه زمانی، وقت و حوصله‌ی صمیمیت هست و چه زمانی نیست. که رابطه یعنی اشتراک در خوب و بد، شادی و غم، و خوشی و ناخوشی... مسئولیت پذیر یعنی: اگر ناگهان و بعد از مدتی ارتباط و ایجاد وابستگی عاطفی فاصله گرفتی، احساسات و عواطف فرد مقابل را در نظر بگیری و فقط به خودت و جریان زیستی و احساسی خودت فکر نکنی! یعنی موظفی قبل از رفتن و فاصله گرفتنت، علت این تغییر احساس و رفتار ناگهانی را توضیح بدهی و فرد مقابل را در برزخِ " شایدها و نبایدها و کافی نیستم‌ها" رها نکنی! مسئولیت پذیر یعنی: "دوستت دارم" و "عاشقت هستم" ها فقط ترکیب چند واژه برای معاشرت‌های معمولی نیستند و رابطه‌، شبیه به سریالی مهیج، برای فراموش کردن اندوه و گذران ساعات نیست که شروع به تماشا‌ کردنش کنی و بعد از چند قسمت حس کنی حوصله‌اش را نداری و باب میلت نیست، یا سریال بهتری پیدا کنی و قبلی را نیمه تمام رها کنی و خیلی راحت سرت را پایین بیندازی و بروی دنبال کارت و نگران هیچ چیز نباشی. رابطه، می‌طلبد که قبل از انتخاب، خوب فکر کنی، تمام جوانب را در نظر بگیری و بعد که وارد گود شدی، یا مسئولیت پذیرانه پای انتخابت بایستی و خودت را وفق بدهی، یا لااقل خودخواهانه و بدون توضیح، میدان را ترک نکنی. آدم‌ها بازیچه نیستند! 👤#نرگس_صرافیان_طوفان

📝 خیلی هایمان یک کسی در زندگیمان داریم که مشتمان پیشش باز است. یک کسی که تمام زیر و بممان را می داند. پدرسوختگی ها، توجیه کردن ها و زیرآبی رفتن هایمان را می شناسد. می داند و می فهمد و بلد است کجا ضعیفیم، کجا عین بچه هاییم، کجا از پس یک ماجرا بر می آییم و کجا نه! می داند دقیقا در این لحظه کم آوردیم و یا تا آخر این ماجرا را می رویم. یک کسی که همه دروغ هایمان را می شناسد و نمی توانیم باهاش هیچ وقت مافیا بازی کنیم. همه ما یک کسی داریم که می داند فلان جمله، فلان نوشته ما خیلی صادقانه نیست، جای صداقت توش هوش و ذکاوت دوست نداشتنی ریختیم. جای خون و روح، با تکنیک و فرم ماجرا را پیش بردیم. یک کسی که بی اندازه ما را بلد است. می داند کی مستیم و کی داریم ادای مستی را در می آوریم، می داند کی قبل از آنکه چیزی بگوییم شیفته کسی یا چیزی شدیم و کی از کسی بیزار شدیم. یکی که ذره ذره ما را بلد است و... همان اندازه که پناهگاهمان است ازش گریزانیم. همان اندازه که شیفته اش هستیم یا عاشقش یک وقت هایی هم دلمان می خواهد برای مدت طولانی نبینیمش. یک نفر که جدا از هر جایگاهی که در زندگیمان دارد، رفیقمان است. خود کلمه رفیق... همه ی ما یک کسی داریم در زندگیمان که این شکلی است یک کسی که زیاد از حد بلدمان است و هیچ راز ناگفته ای میانمان نیست جز همین بلدیت او از ذره ذره بودن ما... 👤 امید بلاغتی

📝 نقل قولی از محمد علی به جا مونده که میگه:«از تک تک دقایق تمرین متنفر بودم، اما می‌گفتم جا نزن، الان رنج بکش و بقیه عمرت رو به عنوان یک قهرمان زندگی کن». آدمایی که اونا رو موفق می‌دونیم همه در یک چیز مشترکن: اونا دیسیپلین دارن. این دیسیپلین رو میشه مابین نظامی‌ها، ورزشکاران تاپ و آدمای موفق در هر حوزه‌ای پیدا کرد. تو وقتی میخوای در کار خودت تاپ باشی، اینطوریه که یا دیسیپلین داری یا حذف میشی. دیسیپلین همون چیزیه که در دراز مدت تو رو پیش می‌بره و انگیزه و اشتیاق چیزیه که باهاش استارت کار رو میزنی. اغلب ما اینطور تصور می‌کنیم که آدمای موفق، آدمای خسته‌ناپذیری هستن که همیشه انرژی انجام هرکاری رو دارن و خستگی براشون معنی نداره. اما اینطور نیست: همه‌ی این آدما هم خسته میشن، هم دچار ملال میشن و هم خیلی وقتا بیزارن از کاری که انجام میدن. این آدما زمانی یک هدفی در ذهن داشتن و اون هدف رو به دیسیپلین و روتینی تبدیل کردن که تونسته اونها رو اینطوری بالا بکشه. انرژی و اشتیاق بعد از مدتی ته می‌کشه اما اگه نقشه‌ی راه داشته باشی و برنامه‌ی مشخصی برای مسیر، چیزی نمی‌تونه مانع کارت بشه. خیلی وقتا انرژی و اشتیاق زیادی برای شروع کاری داریم اما بعد از مدتی می‌بینیم که هیچی از اون انرژيه نمونده. مثلا میخوایم زبانی رو یاد بگیریم، یک ماه اول سخت کار می‌کنیم اما از ماه دوم به بعد خسته می‌شیم و کلا میذاریمش کنار. اما برنامه‌ای اگه داشته باشیم و خودمون رو متعهد به انجام دادنش کنیم، به اون چیزی که میخوایم میرسیم. تو مدرسه این برنامه رو معلما به ما میدادن. تو زندگی تا سن مشخصی، پدر و مادر مسیر رو به ما نشون می‌دادن. اما تو بزرگسالی کسی رو نداریم که ما رو هدایت کنه یا حتی ما رو مجبور به انجام کاری بکنه. بخاطر همینه که اون نقش هدایت‌گر رو باید خودمون انجام بدیم. این حس تنبلی و کرختی که داریم یکی از فیچرهای مغزه. یکی از کارهای عمده‌ی مغز، تخصیص انرژیه. یعنی حواسش هست که انرژي رو به چه ارگان‌هایی بده و اینکه تا جای ممکن اجازه نده تو انرژی زیادی مصرف کنی. آدما قدیما برای پیدا کردن یک ریشه‌ی خوراکی کیلومترها راه می‌رفتن و بخاطر کمبود و نایاب‌ بودن غذا، مغز طوری تکامل پیدا کرده که انرژی بدن رو درست هزینه کنه و اجازه نده انرژی هدر بره. خیلی وقتا که کاری رو به تعویق میندازیم، به این خاطره که مغز اون کار رو تهدیدی برای مصرف انرژی می‌بینه و سعی می‌کنه تو رو عقب نگه‌داره که انجامش ندی. مثلا یک پایان‌نامه داری که باید نوشته بشه، و می‌بینی که کلی تحقیق باید انجام بدی، ده تا استاد رو ببینی، ده جلد کتاب بخونی و ... قد یه کوه بزرگ میشه. مغز اینجا میگه خب چه کاریه این همه انرژی مصرف کنیم. بگیر بخواب! و گوشی رو دست میگیریم خودمون رو برای مدتها مشغولش می‌کنیم. در حالی که میدونیم باید کاری رو انجام بدیم اما هی به تعویقش میندازیم. مغز ما یک ارگان قدیمیه که نمی‌دونه اینترنت اختراع شده که میشه راحت غذا سفارش داد، فکر می‌کنه باید کیلومترها راه بریم برای یه میوه‌ی شیرین. پس در کل، تلاش کردن در هر فرمتی، یک کار انرژی‌بره و برای هر آدمی صادقه. چون داری روندی رو میری که خلاف جهت سیستم بدنته. اینکه همه‌ی آدمها بطور دیفالت در سطح مشخصی باقی می‌مونن و همه مثل هم هستن، همینه. اینکه آدمی در کاری تاپ میشه، بخاطر اینه که میاد بر این عملکرد مغزش غلبه می‌کنه. دقیقا همونطور که ورزش کردن یک کار عبث و بیهوده و خلاف تکامل بدنه، کار فکری بیش از حد هم همینه. همه‌ی این کارا آدم رو خسته می‌کنن و بدن خیلی دوست داره بیخیالش بشه و کاری که راحته رو انجام بده. دیسیپلین اما همچون یک ریل میاد مسیری جلو پات میذاره که باید اون رو طی کنی. شما باید خودت رو متعهد بدونی که هر اتفاقی هم که پیش بیاد، از مسیرت منحرف نشی. اینجا دیگه هیچ بهونه‌ای قبول نیست: من باهوش نیستم و دوستام رو ندیدم و سفر نرفتم و انگیزه ندارم و ... باید کنار گذاشته بشه. دقیقا مثل دیسیپلین یک فرد نظامی، باید جلو بری. کسی هم نیست که مجبورت کنه و دشواری کار هم همینه که خودت باید این اجبار رو روی خودت بذاری. هدف دراز مدتت رو به برنامه‌ی هفتگی، ماهیانه و سالیانه تبدیل کنی و یک نقشه راه داشته باشی. تو این مسیر هم خسته میشی هم ناامید و بی‌انگیزه، اما هر اتفاقی افتاد باید پیش بری. اگه هدف و مسیرت درست باشه، قطعا به اون نتیجه‌ای که میخوای میرسی. من مستندی دیدم درباره علیزاده و مشکاتیان و لطفی و مابقی. این آدما بطور جنون‌آمیزی روزها و هفته‌ها و ماهها تمرین می‌کردن. علیزاده جایی گفت صبحونه میخوریم ساز دستمون بود، نهار همین بود و شام همین بود. و این قضیه برای هر آدمی که در کارش شهره شده صادقه. انگیزه و اشتیاق تو رو تا جایی پیش میبره بعد ولت می‌کنه، اما دیسیپلین میتونه تو رو تا دوردست‌ها ببره.