حاجت روا عاقبت بخیری دعای من برای شما وهمه ی عزیزان گروه 😍😘🙏🙏👍

📝 قبلا خیلی قضاوت و دید دیگران برام مهم بود و روی تصمیم گیری ها و حالاتم اثر میذاشت اما الان خیلی کمتر ، چون هیچکس ، تاکید میکنم هیچکس نمیدونه من از چه جنگ هایی بیرون اومدم، از چه آتیش هایی گذشتم و الان اینجام. میپذیرم که آدمها آزادن بە اندازە ی درک خودشون وسعت دید داشته باشند و نمیتونم مجابشون کنم برای قضاوت نکردن، خاصه در مورد سوگ که متاسفانه تا از نزدیک تجربه اش نکنی نمیتونی درک‌درستی ازش داشته باشی. پس به حال خودشون رهاشون میکنم و طوری زندگی میکنم که خودم انتخاب کنم و دوست داشته باشم. یکبار سرنوشت و دنیا زندگیم رو ازم دزدید، شادی و خوشبختیم رو گرفت برای بار دوم نمیزارم آدمها با قضاوت های توخالیشون حق خودم و تصمیمات و انتخاب هام از زندگی رو هم بگیرند. 👤 نیلوفر

📝 تو را به جای همه کسانی که نشناخته ام دوست می دارم تو را به خاطر عطر نان گرم برای برفی که آب می شود دوست می دارم تو را به جای همه کسانی که دوست نداشته ام دوست می دارم تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم برای اشکی که خشک شد و هيچ وقت نريخت لبخندی که محو شد و هيچ گاه نشکفت دوست می دارم تو را به خاطر خاطره ها دوست می دارم برای پشت کردن به آرزوهای محال به خاطر نابودی توهم و خيال دوست می دارم تو را برای دوست داشتن دوست می دارم تو را به خاطردود لاله های وحشي به خاطر گونه ی زرين آفتاب گردان تو را به خاطر دوست داشتن دوست می دارم تو را به جای همه کسانی که نديده ام دوست می دارم تو را برای لبخند تلخ لحظه ها پرواز شيرين خا طره ها دوست می دارم تو را به اندازه ی همه ی کسانی که نخواهم ديد دوست می دارم اندازه قطرات باران، اندازه ی ستاره های آسمان دوست می دارم تو را به اندازه خودت، اندازه آن قلب پاکت دوست می دارم تو را برای دوست داشتن دوست می دارم تو را به جای همه ی کسانی که نمی شناخته ام... دوست می دارم تو را به جای همه ی روزگارانی که نمی زيسته ام... دوست می دارم برای خاطر عطر نان گرم و برفی که آب مي شود و برای نخستين گناه... تو را به خاطر دوست داشتن... دوست می دارم تو را به جای تمام کسانی که دوست نمی دارم... دوست می دارم ❤️ #ولنتاین_مبارک 👤 #پل_الوار

📝 توی کتابی که لارا برام پست کرده، یه‌جاییش با یه ادبیات قشنگی که سانتی‌مانتال هم نیست که مثل خوره بیفته به‌جون آدم، از اون حامی‌ای حرف زده که بعداز ترک الکل، لازم داری تا هروقت کم میاری، حواسش بهت باشه. اسم اون حامی، اسم مستعارش بلک‌اشتونه که معمولا صداش می‌کنن بلکی. قصه‌اشم اینه که بلکی یه‌شب ولنتاینی که داشته از کلاب می‌زده بیرون، مست می‌شینه کنار پله‌های یکی از این آپارتمانای سنگی بروکلین و شروع می‌کنه فون‌بوک موبایلشو جستن که ببینه به کی زنگ بزنه که امشب خوش بگذرونه و بگذره اما توی دلش، ته ذهنش می‌دونسته که از ای تا زد به‌جز حرف اس، به حرف دیگه‌ای توی اون گوشی لعنتی احتیاج نداره چون فقط اون کسی که اگه فقط یه‌شب، یه‌شب دلش بخواد کنارش فقط دراز بکشه، همون اس لعنتیه. بلکی بعدا برای کسی که باید حامیش باشه تعریف می‌کنه که همون‌شب دوباره برمی‌گرده کلاب و تا صبح با هرکی دستش می‌رسیده از ای تا زد می‌خوابه. فرداصبحش که قهوه‌شو سرمی‌کشه، لپ‌تاپش رو برمی‌داره و یه ایمیل برای اس می‌فرسته و تمام دیشبش رو دقیقه به دقیقه شرح می‌ده و آخرش هم می‌نویسه که وسط یکی از همون هماغوشیا برمی‌داره شماره‌ی اس رو از گوشیش حذف می‌کنه و ویسکی رو تا ته سر می‌کشه. بیست‌وچهارساعت بعدش اس این یه‌خط جوابو برای بلکی می‌فرسته: « بی عزیزم نیازی به این‌همه شکنجه دادن خودت نبود اگر واقعا مطمئن بودی که باید از بین تمام حروف الفبای انگلیسی، به حرف اس زنگ بزنی». بلک‌اشتون بعدنا توی یکی از جلسات ترک برای حامی تعریف می‌کنه که حس دوست داشتن توی خود آدم باید این‌قدر قوی باشه که ترس رو بکشه که اون‌قدر جسارت بده که انگار پای میز قماری و هرکارتی ممکنه زندگیتو بالا و پایین کنه ولی معتادش بشی که ریسک کنی و هرشب که میای پای میزه بگی امشب شب منه. کلارنس که آرشیتکت جوونیه که تازگی جایزه یه طراحی توی توکیو رو برده و بلکی مربیش محسوب می‌شه برای ترک الکل، یه‌جایی از این کتاب می‌نویسه: « حالا اگر اصرار دارید حتما ولنتاین باشد، لپ‌تاپتان را باز کنید و به کسی که دوست دارید نامه بنویسید و ابدا اهمیتی ندهید که جواب می‌دهد یا نه چون پای میز قماری هستید که خودتان حداقل با آن کیف می‌کنید. بگذارید احساس‌تان فقط در ماهیچه قلبتان وول نخورد و یادتان باشد آدمی که دوستش دارید، هم آدم است. می‌توانید ایمیل خود را این‌طور شروع کنید: اس عزیزم ... و بی‌هیچ رفتار اقلیدسی و مهارت فلسفی حرف خود را بزنید. او را به یک کاپ‌کیک شکلاتی دعوت کنید و بگویید دوست دارید کنار گردن او را ببوسید. پیچیده نباشید و از آدام الیوت شعری ننویسید چون شما نامزد انتخاباتی نیستید. قرار است حرف دلتان را بدون دانستن پشت کارت‌ها بگویید. پس سیاست‌مدار نباشید و یادتان باشد تمام جهان را همین ما هنرمندان سیاست‌مدار به گه کشیده‌ایم». *** توی واتس‌اپ از لارا تشکر می‌کنم و می‌رم سراغ هم‌زدن سوپ روی اجاق و وسط قل‌قل قابلمه و صدای بارون قشنگ تهران با خودم می‌گم چندنفر الان روی کره‌ی زمین امشب دقیقا این‌قدر خودشون رو بلدن که برن پای این میز و وقتی رفتن، دیگه به ته‌ش فکر نکنن. آبلیمو رو اضافه می‌کنم به سوپ و از پنجره بیرون رو تماشا می‌کنم و با خودم می‌گم یعنی چندنفر فردا توی دنیا کاپ‌کیک شکلاتی می‌خورن؟

📝 ما زندگی می‌کنیمـ که پخته شویم! خامی٬ از آن نقطه‌ضعف‌های حقارت‌بار است. وقتی اتفاقات زندگی‌ات را مرور می‌کنی و می‌بینی تا چه حد خام عمل کرده‌ای٬ مچاله می‌شوی. خاصه اگر تصورت از خودت پختگی باشد و بعدها بفهمی توهمی بیش نبوده٬ مچالگی و درخودفرورفتگی‌ات عمیق‌تر می‌شود. اما همین درد ناشی از خامی٬ همین مچالگی٬ بهای پختگی‌ایست. باید با زندگی درگیر شوی تا بشناسی‌اش. باید اعتماد کنی و خیانت ببینی٬ تا یاد بگیری کِی و کجا نباید اعتماد کنی و بالعکس. باید راست بگویی و دروغ بشنوی تا بفهمی هر اتفاقی را از زوایای مختلف‌اش بررسی کنی. باید گفتگو کردن را تمرین کنی تا خامیِ یک‌طرفه به قاضی رفتن را پاک کنی‌. باید سکوت و صبر را جدی بگیری تا از رفتارهای عصبی و ری‌اکشن‌های تکانشی فاصله بگیری. و همان‌طور که می‌بینید جاده‌ی پختگی٬ آگاهی و خودساختگی پر از آسیب است که گریزی هم ازشان نیست. در هر صورت دست از سرزنش کردن خودمان برداریم٬ به شکست‌ها و آسیب‌ها و تجارب تلخ‌مان به دید بهای رشد و پیشرفت و پختگی نگاه کنیم و اجازه ندهیم آدم‌ها قدرت‌مان را ازمان بدزدند..‌. 👤 مریم کمالی نژاد