#سالگرد_شهادت_میرزا شادی روح روحانی مبارز، سردار جنگل، میرزا کوچک خان فاتحه باصلوات نثار کنید🖤 شعری بومی که اگر در مفاهیم آن دقیق شویم، عمق درد ناشی از رنج میرزا را می‌توان مستفاد کرد و حمایتی که مردم از او داشته‌اند. حتی این شعر با بُن‌مایه لالایی‌ای که دارد شاید در برهه‌هایی به‌واقع لالایی مادران گیلک برای فرزندان خود بوده است تا آنان را با اسطوره خود آشنا سازند. این شعر از یک سو تنهایی میرزا را نشان می‌دهد و از سویی دیگر حاکی از انتظار مردم گیلان است. چِقَد جَنگلَ خوسی، ملّتَ وَسی؟ خَسته نُبُسی؟ می‌جانَ جانانا (چقدر در جنگل می‌خوابی، برای مردم؟ خسته نشدی؟ ای جان جانان من!) تَرا گَمَه، میرزا کوچیک خانا! (تو را می‌گویم، ای میرزا کوچک خان!) خدا دانه‌یِ که من، نَتانَم خُفتن، از ترس دُشمن، می دیل آویزانا (خدا می‌داند که من، خواب نمی‌توانم، از ترس دشمن، دلم آویزان است (نگرانم)) تَرا گَمَه، میرزا کوچیک خانا! (تو را می‌گویم، ای میرزا کوچک خان!) چِرِ زوتَر نایی، تُندتر نایی، تَنها بَنایی، گیلان ویرانا (چرا زودتر نمی‌آیی؟ تندتر نمی‌آیی؟ گیلانِ ویران را تنها گذاشته‌ای) تَرا گَمَه، میرزا کوچیک خانا! (تو را می‌گویم، ای میرزا کوچک خان!) اَمه رشتی جَغَلان، ایسیم تی فَرمان، کُنیم اَمی جان، تی پا جیر قُربانا (ما بچه‌های رشت، به فرمان توایم، جانمان را به پایت قربان می‌کنیم) تَرا گَمَه، میرزا کوچیک خانا! (تو را می‌گویم، ای میرزا کوچک خان !)

#سالگرد_شهادت_میرزا شادی روح روحانی مبارز، سردار جنگل، میرزا کوچک خان فاتحه باصلوات نثار کنید🖤

#سالگرد_شهادت_میرزا شادی روح روحانی مبارز، سردار جنگل، میرزا کوچک خان فاتحه باصلوات نثار کنید🖤