࿐჻ᭂ⸙🍃💔🖤🍃⸙჻ᭂ࿐ 💠 دعاهای قرآنی ، (قسمت ۲۳) 🌹 ۱۹. عذاب دوزخ 🌹 رَبَّنا اصْرِفْ عَنّا عَذابَ جَهَنَّمَ إنَّ عَذابَها كانَ غَراماً (فرقان: ۶۵) ، پروردگارا! عذاب دوزخ را از ما بگردان، همانا عذاب جهنم هميشگی است.🤲🌸 🔰 خدای متعال، عادل و حساب گر است و بهشت و دوزخ را بر اساس عملكرد انسان‌ها برای آنها مقدّر می سازد. 🔥 مقدمه رهايی از عذاب جهنم، پرهيز از گناه و ظلم و كفر است. خداوند كسی را بی جهت به دوزخ نمی برد و عذاب نمی كند.! 💥آنها كه آخرت و حساب و كتاب قيامت را از ياد می برند، به خاطر لذّتی زودگذر سراغ ظلم و گناه می روند و عذاب هميشگی جهنم را برای خودشان می خرند. مكن كاری كه بر پا سنگت آيد جهان با اين فراخی تنگ آيد چو روزی نامه‌خوانان نامه خوانند تو را از نامه خواندن ننگت آيد [۱] 💢 روز قيامت، برخی ايمن و آسوده‌اند و حسابی آسان دارند و به سرعت به بهشت می روند. برخی هم نگران و مضطرب و گرفتاراند و مدتی طولانی برای حساب‌رسی معطّل می شوند و در پايان هم، سرنوشت آتش ابدی دوزخ بر آنها رقم زده می شود. 💯 بزرگ ترين رستگاری در قيامت، همان نجات از عذاب جهنّم است. ✅ دعای فوق، در زمره دعاهای بندگان ويژه خداوند است. قرآن از كسانی به عنوان «عباد الرحمان» ياد می‌كند كه اهل بهشت‌اند و ويژگی های روحی و عملی و رفتاری آنها را برمی شمارد. [۲] 🤲 يكی از خواسته‌های اين بندگان ويژه الهی، همين دعاست كه از خدا می خواهند عذاب دوزخ را از آنها برگرداند، زيرا جهنم، جايگاهی بسيار بد و سرانجامی بسيار شوم و تلخ است. اي پرده‌پوش معصيتِ عاصيان،تمام بر درگه تو ديده اميد خاص و عام كار تو عفووبخشش و انعام روزوشب شغل تو فضل‌ورحمت و اكرام صبح‌وشام راضي مشو به شعله نيران شوم مقيم يا در ميان آتش سوزان كنم مُقام [۳] 🔥 دوزخ، تجسّم گناهان ما در همين دنياست. ✅ شرط رهايی از شعله‌های آن، #پيمودن_ره_بندگی و #گريز_از_وسوسه‌های_نفس‌امّاره‌وشيطان است.💯 ⚠️ اگر ما بنده رحمانيم، پس پيروی از شيطان چرا⁉️ ⚠️ اگر خداوند، بهشت را برای بندگان صالح و پرهيزگار آفريده است، پس دوزخی شدن چرا⁉️ 📌پیام های آیه : ✨۱- یاد معاد از ویژگی‌های بندگان خاصّ خداست. «رَبَّنَا اصْرِفْ عَنّٰا عَذٰابَ جَهَنَّمَ» ✨۲- بندگان خاصّ خداوند، بیش از آنکه طمع بهشت داشته باشند، از آتش دوزخ خوف دارند. یَبِیتُونَ... یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنّٰا عَذٰابَ جَهَنَّمَ[4] -------------------- 📖[۱]: باباطاهر عريان. 🌸[۲]: سوره فرقان: ۶۳- ۷۷. ✍[۳]: صامت بروجردی. 📗[4]تفسیر نور، جلد ۶، صفحه ۲۸۱