🍃🌼برگی از #نهج_البلاغه 🌼🍃خودت را اینگونه زینت بده 🍃🌼امیرمومنان فرمودند: 4️⃣نشانه های پرهيزكاران 🔰و یکی از نشانه های پرهيزكاران اين است كه او را اينگونه می بينی؛👇 🍃در دينداری نيرومند، 🌼نرمخو و دورانديش، 🍃دارای ايمانی پر از يقين، 🌼حريص در كسب دانش، 🍃و با داشتن علم بردبار، 🌼 و در توانگری ميانه رو، 🍃در عبادت فروتن، 🍃و آراسته در تهيدستی، 🌼در سختی ها بردبار، 🍃در جستجوی كسب حلال، 🌼در راه هدايت شادمان، 🍃پرهيزكننده از طمع ورزی، می باشد، 🍃🌼اعمال نيكو انجام می دهد و ترسان است، روز را به شب می رساند با سپاسگزاری، 🌼🍃و شب را به روز می آورد با ياد خدا، 🍃🌼🍃 شب می خوابد اما ترسان، و برمی خيزد شادمان، 🍃🌼🍃 ترس برای اينكه دچار غفلت نشود، و شادمانی برای فضل و رحمتی كه به او رسيده است. 📜 فرازی از #نهج_البلاغه، @gole_zahraa 👈

💚امام علی(علیه السلام): 🔘اندوه من این است که بی خردان و بدکاران این امت، حاکم بر شما شوند و مال خدا را میان خویش، دست به دست گردانند و بندگان خدا را بردگان خویش پندارند و با نیکوکاران در جنگ و با فاسقان همراه باشند‼️ 🔹 #نهج_البلاغه، نامه ۶۲🔹 @gole_zahraa 👈

‍ ‌🌹﷽🌹 حضرت علی (ع) فرمود : كسى كه براى دنيا غمگين باشد (درواقع) از قضاى الهى ناخشنود است و آن كس كه از مصيبتى كه به او رسيده شكايت كند از پروردگارش شكايت كرده است و كسى كه در برابر ثروتمندى به علّت ثروتش تواضع كند، دو سوم دين خود را از دست داده است! و كسى كه قرآن بخواند و پس از مرگ وارد آتش دوزخ گردد از كسانى بوده است كه آيات خدا را استهزاء مى‌كرده و آن كس كه قلبش با محبت دنيا پيوند خورده سه چيز او را رها نخواهد كرد: اندوه دائم، حرصى كه هرگز او را ترك نمى‌كند وآرزويى كه هيچ‌ گاه به آن نخواهد رسيد! حکمت ۲۲۸ #نهج_البلاغه🌹 @GOLE_ZAHRAA 👈

💢 #شرک به خدا و حق مردم از احادیث و آیات قرآن کریم به دست می‌‌آید که اگر انسان پیش از مردن، نتواند از عهده «حقّ الناس» برآید و در همان حال #بمیرد، در آن جهان سخت گرفتار خواهد شد. بعد از شرک، گناهی بدتر از «ظلم در حق مردم» نیست؛ زیرا ممکن است خداوند از حق خودش(حقّ الله) یعنی گناهانی که تنها تخلّف و معصیت الهی باشند، گذشت کند؛ ولی «حق الناس» که در دنیا #ضایع شده است قابل بخشش نیست. بنابراین در حدیث امام باقر(ع) و امام علی(ع) می‌‌‌خوانیم که گناهان سه دسته‌‌اند: گناهی که بخشیده میشود و آن ظلمی است که انسان به خود کرده است، و گناهی که هرگز بخشیده نمی‌‌شود و آن شرک به خدا است: «انَّ الله لا یَغفرُ اَن یُشرکَ بِهِ» و گناهی که از آن گذشت نمی‌‌شود و آن بدهکاری مردم است: «فَالمُدائنه بَینَ العباد». زیرا ظلم به بندگان و حق النّاس، جنبه شاکی خصوصی دارد و تا شاکی گذشت نکند، قاضی نمی‌‌تواند گذشت کند. خداوند در #قیامت وعده اجرای عدالت داده و در مقام عدالت، حق مظلوم از ظالم گرفته می‌‌‌شود. @gole_zahraa 👈 📚 #نهج_البلاغه،خطبه١٧۶ کانال تلگرام و ایتا

✍ #نکته : خیلی وقت ها نیت می کنیم #قرآن بخونیم ولی توفیق یارمونم نمی شه، در دعاها یاد می گیریم که توفیق خواندن قرآن رو باید از خداوند بخواهیم امام على عليه السلام: بدانيد كه اين قرآن، خيرخواهى است كه خيانت نمی‌ورزد و راه‏نمايى است كه گم‏راه نمی‌كند و گوينده‏ اى است كه دروغ نمی‌گويد. هيچ كس با اين قرآن نمی‌نشيند، مگر آن كه با افزايشى يا كاهشى، از نزدش بر می‌خيزد: افزايش در هدايت، يا كاهش در نابينايى [و گم‏راهى‏]. بدانيد كه هيچ كس، با برخوردارى از قرآن، فقير نيست، و هيچ كس با محروميت از قرآن، توانگر نيست. پس شفاى دردهاى خود را از قرآن بجوييد و در سختی‌ها و گرفتاریهايتان، از آن كمک بخواهيد؛ چرا كه در آن ، درمان بزرگ‏ترين دردهاست و آن، درد كفر و نفاق و انحراف و گم‏راهى است... و بدانيد كه قرآن، شفاعت كننده‏‌اى است كه شفاعتش، پذيرفته می‌شود و گوينده ‏اى ( / شاكى و خصمى) است كه سخنش تصديق می‌شود. هر كس كه قرآن در روز قيامت، برايش شفاعت كند، شفاعت می‌شود و هر كس كه قرآن در روز قيامت، از او شكايت كند، محكوم می‌گردد. « #نهج_البلاغه از خطبه 176» @gole_zahraa 👈

#حدیث #امـام_علي علیه السلام: شفاى دردهاى خود را از قــــرآن بجوييد و در سختیها و گــــرفتاری هايتان از آن كمك بخواهيد؛ چرا كه در آن، درمان بزرگترين دردهاست و آن درد ڪفر و نفاق و انحـــراف و گـــمراهى است. هر ڪس ڪه قرآن در روز قـــيامت برايش شفاعت كند، شفاعت میشود و هر كس كه قرآن در روز قيـامت از او شڪايت ڪند محڪوم می‌گردد. 📚 #نهج_البلاغه، خطبه ۱۷۶ #اَللّهُــمَّ_عَجـِّـل_لِوَلیِّــکَ_الفَــــرَج 🆔 @gole_zahraa

نهج البلاغه امیرالمومنین ؏ــلے: در رفتن جان از بدن گویند هر نوعی سخن من خود به چشم خویشتن دیدم که جانم می‌رود سعدی #نــــهـــج_البلاغه امام علي عليه السلام : طُوبى لِمَنْ ذَكَرَ الْمَعادَ وَ عَمِلَ لِلْحِسابِ وَ قَنِعَ بِالْكَفافِ وَ رَضِىَ عَنِ اللّهِ. خوشا به حال كسى كه به ياد معاد باشد و براى روز حساب، كار كند و به اندازه روزى خود قناعت نمايد و از خدا خشنود باشد. 📚حکمت 41 @gole_zahraa 👈

سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۱۹۷) قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أرْجى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ.  حکمت ۲۷۸ نهج البلاغه امام علیه السلام فرمود: كار كمى كه (با نشاط) آن را ادامه دهى اميدبخش تر از كار زياد و خسته كننده است. بخش اول ارزش اعمال كم توأم با نشاط امام علیه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته اى اشاره مى فرمايد كه بسيارى از آن غافلند، مى فرمايد: «كار كمى كه (با نشاط) آن را ادامه دهى اميدبخش تر از كار زياد و خسته كننده است»؛ (قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أرْجى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ). «أرْجى» به معناى اميدبخش تر از ماده «رجاء» گرفته شده و به يقين، كارى كه دوام داشته باشد هر چند كم باشد اميدبخش تر از كارهاى زيادى است كه مايه ملالت است و به زودى قطع مى شود. بسيارى افراد هنگامى كه اهميت و فوايد كارى را مى شنوند ـ خواه فوايد مادى داشته باشد يا معنوى ـ به آن هجوم مى آورند، به مقدار زيادى انجام مى دهند و خسته و وامانده شده و درنتيجه، از آن كار سرخورده مى شوند واى بسا كمتر رغبت تكرار آن را پيدا مى كنند. در حالى كه اگر كار كمتر باشد وانسان آن را با ميل و رغبت ادامه دهد بسيار مفيدتر است. كارِ گروه اول مانند رگبارى است كه از آسمان نازل شود و سيلابى راه بيفتد وهمه جا را آب فرا بگيرد و بسيارى از زراعت ها و خانه ها را ويران سازد؛ ولى كار گروه دوم مانند باران هاى نرم نرم طولانى و مفيد است كه همه جا را آباد مى كند بى آنكه ويرانى به بار آورد. كارِ گروه اول مانند كسى است كه داروى شفابخشى را به مقدار زياد وبدون رعايت كميت لازم مصرف مى كند و به جاى درمان، به مسموميت گرفتار مى شود و چه بسا براى هميشه از آن دارو بيزار مى گردد. كار گروه دوم مانند كسى است كه آن دارو را به مقدار كم و طبق دستور طبيب به تدريج در مدت نسبتآ طولانى مصرف مى كند و بهبودى مى يابد و زيانى دامن او را نمى گيرد. شبيه همين كلام حكيمانه در حكمت ۴۴۴ نيز آمده است كه مى فرمايد: «قَلِيلٌ مَدُومٌ عَلَيْهِ خَيْرٌ مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ؛ كار كمى كه دوام يابد بهتر از كار زيادى است كه خسته كننده باشد». ادامه دارد ان‌شاءالله

🌺ستایش پروردگار ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄ #نهج_البلاغه 🌟خدا را ستایش می کنیم بر آنچه گرفته، و آنچه بخشیده ، و بر نعمت هایی که عطا کرده و آزمایش هایی که انجام داد. خداوندی که بر هر چیز پنهانی آگاه و در باطن هر چیزی حضور دارد ، به آنچه در سینه هاست آگاه و بر آنچه دیده ها دزدانه می نگرند داناست. و گواهی می دهم که خدا یکی است و جز او خدایی نیست و گواهی می دهم که حضرت محمد (ص)برگزیده و فرستاده اوست ، آن گواهی که با او درون و بیرون, قلب و زبان ، هماهنگ باشد. 📘 خطبه ۱۳۲ ┄┅═══✼🍃🌹🍃✼═══┅┄ برای_دیگران_هم_ارسال_کنید عضو_کانال_خودتان_شوید👇👇 ✅ http://eitaa.com/gole_zahraa/

✍ #نکته : خیلی وقت ها نیت می کنیم #قرآن بخونیم ولی توفیق یارمونم نمی شه، در دعاها یاد می گیریم که توفیق خواندن قرآن رو باید از خداوند بخواهیم امام على عليه السلام: بدانيد كه اين قرآن، خيرخواهى است كه خيانت نمی‌ورزد و راه‏نمايى است كه گم‏راه نمی‌كند و گوينده‏ اى است كه دروغ نمی‌گويد. هيچ كس با اين قرآن نمی‌نشيند، مگر آن كه با افزايشى يا كاهشى، از نزدش بر می‌خيزد: افزايش در هدايت، يا كاهش در نابينايى [و گم‏راهى‏]. بدانيد كه هيچ كس، با برخوردارى از قرآن، فقير نيست، و هيچ كس با محروميت از قرآن، توانگر نيست. پس شفاى دردهاى خود را از قرآن بجوييد و در سختی‌ها و گرفتاریهايتان، از آن كمک بخواهيد؛ چرا كه در آن ، درمان بزرگ‏ترين دردهاست و آن، درد كفر و نفاق و انحراف و گم‏راهى است... و بدانيد كه قرآن، شفاعت كننده‏‌اى است كه شفاعتش، پذيرفته می‌شود و گوينده ‏اى ( / شاكى و خصمى) است كه سخنش تصديق می‌شود. هر كس كه قرآن در روز قيامت، برايش شفاعت كند، شفاعت می‌شود و هر كس كه قرآن در روز قيامت، از او شكايت كند، محكوم می‌گردد. « #نهج_البلاغه از خطبه 176» @gole_zahraa 👈

#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۲۳۶) وقال علیه السلام: لَوْ رَأَى الْعَبْدُ الآجَلَ وَمَصِيرَهُ لاََبْغَضَ الاَْمَلَ وَغُرُورَهُ.   حکمت ۳۳۴ نهج البلاغه امام علیه السلام فرمود : اگر انسان، سرآمد زندگى و عاقبت كار خود را مى ديد، آرزوهاو غرور ناشى از آن را دشمن مى شمرد. بخش اول: اگر پايان كار را مى ديديد... امام علیه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته اى اشاره مى فرمايد كه هركس در آن بينديشد و با تمام وجود باور كند از دنياپرستى كنار خواهد رفت. مى فرمايد: «اگر انسان، سرآمد زندگى و عاقبت كارش را مى ديد، آرزوها و غرورش را دشمن مى شمرد»؛ (لَوْ رَأَى لْعَبْدُ الآجَلَ وَمَصِيرَهُ لاََبْغَضَ الاَْمَلَ وَغُرُورَهُ). سرآمد زندگى و پايان عمر بر هيچكس روشن نيست؛ خواه جوان باشد يا پير، سالم باشد يا زمين گير، زيرا هر روز ممكن است حادثه اى رخ دهد. و حتى جوانان و افراد سالم و نيرومند را با خود از اين جهان ببرد. اينكه انسان از پايان عمر خويش به طور دقيق آگاه نيست، گاهى سبب اشتباه او مى شود و زندگى را جاودانه مى پندارد، دامنه آرزوهايش گسترش پيدا مى كند و غرور ناشى از آن تمام وجود او را فرا مى گيرد. البته مكتوم بودن پايان زندگى فلسفه مهمى دارد و آن اين است كه: اگر هركس از پايان عمر خود باخبر بود، هرگاه پايان آن را نزديك مى ديد در اضطراب شديدى به سر مى برد و زندگى در كام او تلخ مى شد و اگر پايان آن را دور مى ديد در غفلت و غرور فرو مى رفت، خداوند آن را مكتوم داشته تا انسان دائمآ در ميان خوف و رجا باشد، نه زندگى در كامش تلخ شود و نه غرور و غفلت و آرزوهاى دور و دراز او را احاطه كند. ادامه دارد انشاءالله

#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۲۴۳) وقال علیه السلام: ..... وَالسَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ، ......  حکمت ۳۴۳ نهج البلاغه امام علیه السلام فرمود: ....... و باطن آنها آزموده خواهد شد ...... بخش دوم: در دومين هشدار مى فرمايد: «باطن اشخاص آزموده خواهد شد»؛ (وَالسَّرَائِرُ مَبْلُوَّةٌ). انسانها در كشاكش امتحانهاى سخت قرار مى گيرند تا آنچه در باطن دارند آشكار گردد و معلوم شود تا چه حد در ادعاهاى خود صادقند. همانگونه كه قرآن مجيد خطاب به ياران پيامبر اكرم صلی الله علیه و آله مى فرمايد: «(وَلَنَبْلُوَنَّكُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِينَ مِنْكُمْ وَالصَّابِرِينَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَكُمْ)؛ ما همه شما را قطعاً مى آزماييم تا معلوم شود مجاهدان واقعى و صابران از ميان شما كيانند، و اخبار شما را بيازماييم!». در حديث شريفى از اميرمؤمنان على علیه السلام در خطبة الوسيلة مىخوانيم : «وَالاَْيَّامُ تُوضِحُ لَکَ السَّرَائِرَ الْكَامِنَة؛ گذشت روزگار آنچه را در باطن نهفته شده براى تو آشكار مى سازد». ادامه دارد انشاءالله