در خون نشانْد اشکِ یتیمانش خورشیدِ سرنهاده به زانو را خیمه به خیمه,داغ, سرایت کرد آتش زدند معجر و گیسو را 🌹 بر خاک,اشکِ شعله وری افتاد مَشکی کنارِ بال و پری افتاد نیزه قیام کرد و سَری افتاد برهم زدند طاقِ دو ابرو را 🌹 ویران شده ست کوفه که برپا کرد آیینِ خیزران زدنِ لب را آباد شد خرابه که بر سَر زد، تکرارِ تازیانه و بازو را 🌹 میخواست “طرحِ تازه دراندازد” با ذوالفقارِ حیدری اش,#زینب! با دومین خطابه, بخواباند گرد و غبارهای هیاهو را 🌹 پیدا در او,جمالِ خداوندش جاری شد اشک ,از تبِ لبخندش وقتی برای شکرِ مصیبت ها بالا گرفت دستِ دعاگو را 🌹 او خطبه خواند و آینه ,شاعر شد . تا نوبتِ #محمدِ_باقر شد نِی نامه اش شکفت و طراوت داد راهِ #حسین و قافله ی او را 🌹 گرچه که عالمُ العُلَما باشی ایّوبِ ورطه های بلا باشی سخت است که بمانی و در چشمت پرپر کنند هرچه پرستو را 🌹 ای مردِ پنج ساله ی این میدان! ای پنجمین امامتِ جاویدان تفسیرِ #کربلاست به لب هایت ای خطبه خوانِ پنجمِ #عاشورا . عارفه دهقانی #شهادت_امام_باقر