eitaa logo
گلزار شهدای کرمان
15.4هزار دنبال‌کننده
22.2هزار عکس
9.1هزار ویدیو
32 فایل
✅ تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🗣️ارتباط با ما: @golzar_admin 🔹تلگرام، اینستاگرام، ایتا، سروش، روبیکا و توییتر : @golzarkerman 🔹پیج روبینو https://rubika.ir/golzarkerman1
مشاهده در ایتا
دانلود
#حاج_حسین_یکتا میگفت : همه دنیا #بسیج شدند میخوان همه چی مون رو بگیرند ... #دین #شهدا #چادر #حرمت #انقلاب همه چی رو ... 📍اینا هشت سال جنگ کردند دیدند نمیشه با این #مردم جنگید ... باورشون #حسینه ... میدونی چیکار کردند⁉️ 📍اومدند شبکه های مجازی رو به راه کردند .. اومدن #تلگرام و #اینستا رو دادن به ما ... گفتند همه چی اینطوری راحت تر میشه ... 📍امریکایی برای #ثانیه ،ثانیه ما برنامه ریختند که... #دین #امام‌حسین #حضرت_زهرا #شهدا #انقلاب رو ازمون بگیرند 📍۲۴ ساعته دارند کار میکند بخاطر همیناااا با این کارهایی که میکنیم ترویج داریم میدیم برنامه هاشون رو😔 ... میگیم #قصدمون از این کارامون کار فرهنگی هست اما نمیدونیم که داریم با همین دست که #وضو میگریم #ترویج میدیم برنامه های اونارو،و این یعنی #فاجعه😞 ... پس قبلش فکر کنید ... 👈و بعد عمل کنید .. مواظب دل #امام‌‌حسینی تون باشید👌 یاعلی.. ‌🔻کانال گلزار شهــღــدای کرمان @golzar_shohaday_kerman
🍃🌷🍃 شال سبـــز🍃🌷🍃 (۲) بزرگتر که شد،عضو شد و اگر چه شغل ازاد داشت اما دست از و به محرومان برنداشت. بهم گفت: مادر زنی از ذریه (س) برام بگیر میخوام دو روز دیگه حضرت زهرا بشم و به خانم محرم باشم خدا خواست و اعظم سادات نصیب ما شد،الحمدالله زندگی خوبی داشتند و ثمره ی زندگی آنها مونس هفت ساله و محمود رضا یک و نیم ساله ست... ظهر اومد خونه گفت مادر من باید برم ،راضی باش که برم...اگر چه برایم سخت بود اما بالاخره رضایت دادم که بره.... خانمش باردار بود،غلام رضا رفت و زمان تولد پسرش پیش ما نــبود بهش زنگ زدم: -مادر پاشو بیا پسرت خیلـی عزیزه شبیه خودته... 💟-مادر اگر چه همه ی شمارو دوست دارم،اما حضرت زینب را بیشتر دوست دارم،فعلا نمیتونم بیام،اسم پسرم را محمود رضا بگذارید به عشـق ... عکس پسرمو برام نفرستید میترسم دلم بلرزد و ایمانم سست بشه...‼️ چند ماهی گذشت و خبری از غلام رضا نبود اعظم سادات،برای بچه ها هم مادر بود هم پدر.. تا بالاخره خودش تماس گرفت و گفت ان شاءالله شما به زودی عازم سوریه خواهید بود و من شمارو ملاقات خواهم کرد... وقتی رفتیم محمود رضا ماهه بود که تازه آغوش پدرش را یافت... مادر کمی بغض میکند و ساکت میشود... ادامه دارد.... 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهــدا @Golzar_Shohaday_Kerman
💠وزیــر مردم به علاقه خاصی داشت و همیشه در بین مردم حضور داشت. عمر خود را برای ارشاد مردم صرف کرد. او معتقد بود : ✅ اگر مردم پیدا کنند و شوند، با وجود رهبری امام سدی محـکم در حمایت اسلام اصیل به وجود خواهد آمد که سیلابی قدرت درهم شکستن آن را ندارد❗️ بدین خاطر به روستاهای دوردست سر می‌زد. مردم آن روستاها باور نداشتند که مملکت روزی به درد دل‌های آن‌ها گوش دهد وهرگاه از محلات شهر برای سخنرانی دعوت می‌شد، با میل می‌پذیرفت. ‼️ 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهــدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🍃بسمـ اللهـ الرحمنـ الرحیمـ 🍃 🇮🇷 📖 زندگینامه و خاطراتِ "شهید محمد حسین یوسف الهی": 🔸به روایت مادر 🔹صفحه ۵۱_۵۰ 🦋 《دوران سربازی》 کم کم پایگاه های ، در مساجد به راه افتاد. این روز ها مصادف بود با پایان تحصیلات دبیرستان محمدحسین و او بیشتر اوقات فراغتش را در مسجد میگذراند. به دلیل ، دانشگاه ها تعطیل شده بود؛ بنابراین محمدحسین از تاریخ ۱۵خرداد ۱۳۵۹ برای گذراندن دوران خدمت به مرکز آموزشی زابل رفت. روزی که از خانواده جدا شد و به زابل رفت، انگار پاره ای از تنم را جدا کرده بودند؛ هرچند او زیاد در خانه نبود، اما من هیچوقت به نبودنش عادت نکردم و دوری از او برایم سخت می گذشت!😓 یادم می آید وقتی به مرخصی می آمد، ساکش پر بود از کتاب های استاد ، دکتر ، دیوان شعرا، قرآن و نهج البلاغه. هرچه زمان می گذشت، معلومات او بیشتر می شد و رفتار و کردارش، رنگ و بوی خدایی می گرفت. همیشه اشعاری از مثنوی معنوی زیر لب زمزمه می کرد. ❗️دوران آموزشی او در زابل تمام شد که جنگ ایران و عراق شروع شد. دشمن نفرین شده خواب خوش کودکان خوزستانی را به کابوس مبدل کرد. شور و حرارت محمدحسین هرگز فروکش نکرد. غیرت و تعصب دینی، او را به سمت دفاع از میهن و اسلام و قرآن کشاند و فصل جدیدی را در زندگی من و خودش رقم زد.💫 در همان دوران خدمت سربازی به صورت داوطلبانه به جبهه های غرب اعزام شد. او همان فرد پرتحرک و پرجنب و جوش و اهل خطر بود و من هم همان مادر بی قراری که لحظه به لحظه انتظار دیدن فرزند محبوبش را می کشید. آذرماه ۱۳۶۰ بود که لحظه شماری می کردم خدمتش تمام شود و برگردد. اواخر خدمت برای او شاید طبیعی، اما برای من با شمردن روزها و ساعت ها می گذشت.⏰ ماه آذر به نیمه رسید که محمدحسین به خانه برگشت و من خوشحال و سر از پا نشناخته ، برای آینده اش برنامه ریزی می کردم. اما چیزی نگذشت که همهِ نقش هایم نقش بر آب شد. او به من گفت: « قرار است به زودی به عنوان نیروی بسیجی به جبهه اعزام شوم.» گفتم: «مادرجان! پس ادامه تحصیل و زندگی ات چی؟» گفت: «زندگی که میکنم، اما برای ادامه تحصیل فرصت هست و‌ فعلا که دانشگاهی باز نیست.!» این شد که خودم را برای یک‌ فراق طولانی مدت آماده کردم. ورود او به‌ مجموعه واحد اطلاعات و عملیات لشکر ۴۱ثارالله، پرحادثه ترین و جذاب ترین بخش زندگی وی به شمار می رود که شنیدن خاطرات او از زبان فرماندهان و همرزمانش جالب و شنیدنی است. او که سراسر زندگی اش می تواند الگویی عملی برای همه جوانان باشد تا آن ها بدانند وقتی خداوند گِل آدم را سرشت و از روح خود در آن دمید، فرمود: "ای انسان! تو قابلیت جانشینی من در روی زمین را داری؛ پس به سوی کمال گام بردار که هدف من از خلقت تو همین است و بس!" 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🍃او در محل شرکت می‌کرد ودر صحنه حضوری فعال داشت به همراه دوستانش در تظاهرات شرکت میکرد. تا اینکه درخت🌱 انقلاب به ثمر نشست وجنگ تحمیلی آغاز شد. ایشان قبل از اینکه به جبهه برود عضو بود ودائم در پشت جبهه فعالیت می‌نمود. میل به 🌷 اورا به طرف جبهه کشاند وداوطلبانه به های حق علیه باطل شتافت. وسرانجام در مورخه 23 فروردین 1362 به فیض عظیم شهادت نائل آمد. 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🦋 ((دکل دیده بانی)) آن شب و روز بعد، چند بار از دکل شصت متری بالا و پایین رفت. یک بار برایم پتو آورد. یک بار صبحانه🧀،یک بار نهار 🍛 و چندین بار دیگر به بهانه های مختلف آمد و رفت. رفتار او باعث شده بود که روحیّه ام کاملاً عوض شود. شب، با تاریک شدن هوا آمد دنبالم و گفت: «برویم» این بار خودش اول رفت و بعد من پشت سرش می رفتم. پایین تر از من حرکت می کرد تا بتواند مواظبم باشد. و بالاخره مرا پایین آورد. بارها شنیده بودم که چقدر نسبت به نیروهایش احساس مسئولیّت دارد، ولی هیچ گاه محبت پدرانه اش را از نزدیک حس نکرده بودم. با کار آن شب محمّد حسین، هم توانستم را آن طور که باید ببینم و هم روحیّه ام تغییر کرد.🙂 هیچ وقت نمی توانم لحظه ای را که روی شانه هایشان نشسته بودم، فراموش کنم. 💠آدمی در عالم خاکی نمی آید به دست ‌‌‌‌ عالمی دیگر بباید ساخت و از نو آدمی ((من بسیجی ام)) در طول مدّتی که محمّد حسین مسئول لشکر شده بود، من و چندین بار به او اصرار می کردیم که به عضویت در بیاید، امّا او زیر بار نمی رفت! و می گفت: «شما دنبال چی هستید؟ 🤔 اینکه یکی به نیروهای سپاه اضافه شود؟ من دوست دارم به عنوان یک خدمت کنم. پس بگذارید راحت باشم.» 😕 گفتیم: «محمّد حسین! مگر سپاه چه اشکالی دارد؟!» گفت: «سپاه هیچ اشکالی ندارد، خیلی هم خوب است، امّا من خدمت در لباس بسیجی را بیشتر دوست دارم.» ☺️ محمّد حسین اینقدر ظرفیت و لیاقت داشت که می توانست از فرماندهان رده بالای سپاه شود؛ امّا این در صورتی بود که به عضویت سپاه در می آمد و رسمی می شد. بارها مسئولین لشکر به او پیشنهاد می کردند، اما چون به عشق می ورزید، نمی پذیرفت؛ 👈🏻تا جاییکه سفارش کرده بود اگر من شدم، روی سنگ قبرم ننویسید ؛ اگر چنین کلمه ای بنویسید روز قیامت جلوی شما را خواهم گرفت.👊🏻 من یک بسیجی‌ام! 💠کجایند مستان جام الست ؟ ‌‌‌ دلیران عاشق، شهیدان مست 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🦋 ((کارخانه یخ)) بچه های ماه ها پیش از هشت ،کارشان را روی منطقه آغاز کرده بودند . محدوده شناسایی، اروندرود و ساحل غربی آن بود؛ یعنی قسمتی که دست ها بود. به خاطر اهمیّت ویژه این عملیّات، تمام کارها با حساسیت خاصّی انجام می‌گرفت و تمام موارد ایمنی برای جلوگیری از لو رفتن عملیّات انجام می شد.👌 بچّه‌ها شبانه روز تلاش می‌کردند جزر و مدّ آب را بررسی کنند. آنها شب‌ها برای شناسایی به آن طرف اروند می‌رفتند و روزها هم ساحل دشمن را زیر نظر داشتند. قرارگاه نیروها ، کمی دور از اروندرود بود..؛ و نهرهای فرعی کوچکی که از اروند منشعب می شد ،راه بچه‌ها را دورتر می کرد؛ چون مجبور می شدند برای رسیدن به اروند ، این نهرها را دور بزنند. برای حلّ این مشکل پیشنهادی داد که روی نهرهای فرعی پل بزنیم. در آن محدوده، کارخانه یخی وجود داشت که بعد از تخریب شده و متروکه مانده بود . قرار شد از قالب های بزرگ یخ که آنجا بلا استفاده مانده بود برای زدن پل استفاده کنیم. آن شب همه بچّه ها شدند. هر کسی قالبی روی دوشش گذاشته بود و به طرف اروند می‌رفت . من و محمّدحسین با هم دوازده تا بردیم. در بین راه ، من دائم خسته می شدم و می نشستم، اما او همچنان کار می کرد و قالب ها را روی دوش میگرفت و میبرد. درهمین فاصله از طرف تماس گرفتند و محمّدحسین را برای شرکت در جلسه ای به قرارگاه خواندند. محمّدحسین پیغام داد که من فعلاً کار واجبی دارم شما یک ماشین بفرستید، کارم تمام شد می‌آیم و دوباره مشغول به کار شد. بچّه ها یکی یکی قالب‌ها را می آوردند و روی نهر ها می گذاشتند. همینطور که سرگرم کار خودشان بودند ،یک دفعه دشمن را زیر آتش گرفت! اتفاقاً یک گلوله خمپاره کنار محمّدحسین به زمین خورد و منفجر شد و ایشان به همراه دو نفر دیگر مجروح شدند. وقتی بالای سرش رفتم، دیدم از ناحیه پا بدجوری آسیب دیده است! خونریزی اش خیلی شدید بود، گویا یکی از شریان‌های اصلی قطع شده بود.😔 بچّه ها بلافاصله با قرارگاه تماس گرفتند و گفتند:« آقا محمّدحسین مجروح شده ، سریع یک آمبولانس بفرستید .» آنها جواب دادند :«چند دقیقه پیش یک آمبولانس برای بردن ایشان به جلسه فرستادیم، از همان استفاده کنید و او را به عقب برگردانید.» آنها برای جلوگیری از لو رفتن عملیّات، مسائل حفاظتی را خیلی رعایت می کردند؛ به همین سبب به جای ماشین معمولی، آمبولانس فرستاده بودند. ما محمّدحسین را سوار آمبولانس کردیم و به عقب فرستادیم. حتی در بیمارستان آبادان، برای اینکه کسی متوجه حضور نیروها در منطقه نشود ،محمّدحسین را به عنوان "یکی از نیروهای ناو تیپ کوثر و مسئول قبضه خمپاره انداز " معرفی کردیم . با رفتن محمّدحسین، روحیه بچه ها هم تغییر کرد. همه ناراحت بودند هیچ کس امید نداشت که او بتواند خودش را به عملیات برساند ! همه او را دوست داشتند و از این قضیّه بسیار ناراحت و نگران بودند. 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهدا @Golzar_Shohaday_kerman
🦋 به نظر من گل سر سبد بسیجیان، بود. سردار سرلشکر در پاسخ به این سؤال که " افراد بسیجیِ نمونه و سرداران استان در طول هشت سال چه کسانی هستند" گفتند: کسی که کلمهٔ پیرامونش اطلاق شود، به نظر من خودش نمونهٔ انسان هاست یا انسان نمونه ای است؛ همان گونه که امام فرمودند: « من در دنیا افتخارم این است که خود یک بسیجی ام»، نشان می دهد که این کلمه خیلی کلمهٔ ارزشمندی است یا موقعی که ما در تعبیرات امام به این نکته می رسیم که پیغمبر اکرم (ص) یک بسیجی بود، نشان می دهد که این تفکّر و این کلمهٔ بسیار مقدّسی است.👌 در دوران جنگ، نیروهای عزیز و ارزشمند زیادی بودند که کمالات بسیار داشتند که تعداد آن ها کم نیست. بعضی از این بچّه های بسیج می آمدند در عملیّات ها ، و عملیّاتی می کردند و می رفتند؛ یعنی برای یک کمک می کردند..... بعضی ها در همهٔ عملیّات ها [بودند]، بعضی ها در جنگ خیمه زده بودند و مقیم دائم جبهه شده بودند ..؛ و منتظران دائم شهادت بودند که اینها خانه، کاشانه، زندگی، پدر، مادر، زن، بچّه و همه چیز خود را فدای این تکلیف کرده بودند. 💠بنظر من در شهر ، گل سر سبد بسیجیان که مثل یک گل همهٔ پروانه ها 🦋را در دور خودش جمع کرده بود و از مخلصین و منتظران شهادت بود، بود که در جبهه ها مشهور به "حسین" بود! او فردی بود که همهٔ عمرش را وقف جنگ کرد. از اول جنگ تا زمان شهادتش در نوک پیکان و سخت ترین و حسّاس ترین نقطهٔ صحنه جنگ حضور داشت. حسین (رحمت اللّه علیه) ابتدا مسئول محور بود. شب ها با تیمی، دشمن را شناسایی می نمود، از میدان های عبور می کرد، سخت ترین معبر ها معمولاً در جنگ به محمّد حسین واگذار می شد. هر معبری که حسین مسئولش بود، این معبر موفّق ترین معبر بود. نبود مسئولیّت و معبری که به محمّد حسین واگذار شود و او از پس آن بر نیاید و اظهار عجز کند!! اهل مرخصی نبود، مگر اینکه...... 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهدا @Golzar_Shohaday_kerman
🦋 🔸فصل اول (ادامه) چند ساعتی با هم بودیم. موقع برگشتن، قدری پول در جیبش گذاشتم و راه افتادم. فکر کردم خوشحال می شود؛ چند قدمی نرفته بودم که دنبالم دوید و پول را به زور در دستم گذاشت. گفتم : « پسر، شهر غریب است، احتیاج پیدا می کنی!» گفت : « من اهل هیچی نیستم، پول به درد من نمی خورد. را خوش نمی آید تو با این دستهای پینه بسته شب و روز در کارخانه قالی ببافی و من اینجا عیش و نوش کنم.» هر چه التماس کردم، قبول نکرد. موقع خداحافظی سرم پایین بود تا اشکم را نبیند. با این احوال بارها شنیده بودم که یک عدّه می گفتند اینها که کردند یا رفتند، از لحاظ مالی تأمین، یا بچّه پولدار بودند و فکرشان راحت است. یا وقتی به جبهه می رفتند می گفتند دولت به اینها فلان و بهمان می دهد تا بروند بجنگند. آنها باید بچّه های فقیر را می دیدند که با چه شور و علاقه ای به جبهه می روند. 👌 علی آقا تا زمانی که در خدمت و و بود، حاضر نشد یک ریال از یا بگیرد. دوستانش شاهد هستند. وقتی به مرخصی می آمد، می رفت کارگری یا سبزی فروشی می کرد تا مخارج خودش را تأمین کند و چشم به بیت المال نداشته باشد. شبها که همهٔ ما خواب بودیم، پشت دار قالی می نشست و تا صبح کار می کرد. 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهدا @Golzar_Shohaday_kerman
🦋 <ادامه> پرسیدم: «حاج آقا چه کسی را می گویند؟» گفتند:« علی آقا ماهانی » تو همین روزهایی که افتخار نوکری بچه های بسیج را داشتم، مدتی هم مسئولیت تدارکات مخابرات منطقه با من بود. دلم می خواست علی آقا بیاید لباسی یا چیزی از بنده بخواهد؛ چون هر وقت او را می دیدی، لباس رنگ و رو رفته ای تنش بود که از بس شسته شده بود ، کم کم داشت نخ نما می شد . روزی دیدم زیرپوش سفیدی را به دست گرفته، می آید. گفتم:«این چیه علی آقا؟!» گفت:«پشت حمام صحرایی افتاده بود. اگه اجازه بدهید، می خواهم استفاده کنم. واقعا حیف است دور انداخته شود.» هر وقت می گفتیم بیا سهمت را بگیر، می گفت : «اینها سهم بچه های زحمت کش است، نه من.» برخورد این عزیز چطور است ، اگر تمام سختی های دنیا را به دوش او بیندازی ، چون اعتقاد راسخ دارد که بچه های جنگ مردان واقعی راه هستند، می گوید کم است. همۂ بچه های منطقه با شهردار آشنا بودند. وقتی علی آقا شهردار می شد، بدون اینکه فرصت کمک به ما بدهد ، کارهایش را انجام می داد.... و چقدر دقیق ! اما وقتی دیگران شهردار می شدند ، می آمد آستین ها را بالا می زد، بسم اللّه می گفت یا صلوات می فرستاد و مشغول مثلا شستن ظروف غذا می شد. هرچه بچه ها مانع می شدند و اصرار می کردند ، علی آقا گوش نمی کرد و ضمن کار می گفت: «من فقط به شما کمک می کنم. کمک از من ، ثوابش مال شما.» همیشه کمک از او بود و شرمندگی از ما... از طهارت و پاکی او بگویم. هر چند برای آدمی به آن درجه از طبیعی بود؛ اما دیدن این آدمها هم خودش سعادتی بود. یادم است به مرور دیگر تجدید وضوی علی اقا هیچ وقت باعث تعجب کسی نمی شد؛ چون همیشه سعی می کرد با وضو باشد. یک بار که برای مرخصی به کرمان با هم همسفر بودیم، وقتی اتوبوس ایستاد ، تجدید وضویی کرد و در جای خود نشست. تقریباً نیمه های شب بود که هنوز چانۂ من از صحبت تکان می خورد. علی آقا گفت:« جواد تو خسته ای ، بگیر بخواب.» متوجه نشدم؛ فکر کردم خودش خسته است و می خواهد من کمتر حرف بزنم. در چرت بودم که حرکات سایه واری روی پلکم را سنگین کرد. زیر چشمی که نگاه کردم ، دیدم... 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🦋 <ادامه> ...او همۂ مصایب را تحمل می کرد؛ اما هیچ وقت گله نکرد و از آدمهای اطرافش خسته نشد. یادم است: بندر عباس که بودیم، علی آقا آمد برای مدتی پیش ما بماند. آن زمان، مشکلات زیادی داشتیم. یکی از این مشکلات، غذا خوردن بچه ها بود که چون امکانات نداشتیم، هرکس غذایش را می گرفت، به گوشه ای می رفت و می خورد که شکل مناسب و خوبی نبود. وقتی علی آقا این موضوع را فهمید، گفت: «تو این همه فضا داری، چرا ده_بیست تا صندلی نمی گذاری تا بچه ها دور هم جمع شوند؟!» گفتم: «پیدا کردن صندلی مشکل است!» با خیال راحت گفت: «این با من! از هر کجا که باشد، گیر می آورم.» تا ما بخواهیم به خودمان بجنبیم، علی آقا ناهار خوری را بر پا کرد. اوایل، هفته ای سه گونی نان خشک از بسیج به بیرون می فرستادیم. با آمدن علی آقا جلوی آن گرفته شد. در غذا خوردن اسراف می شد، به نصف تقلیل پیدا کرد. یا اگر اضافه می آمد، به محلات پایین شهر می برد و بین فقرا تقسیم می کرد. در چهل و پنج روزی که علی آقا آنجا بود، را دگرگون کرد. رفتارها و برخوردها عوض شد. نوعی حس همدلی و علاقه در بچه ها ریشه دوانید. اعزام به ، از پنجاه_شصت نفر، به یکصد و ده نفر رسید؛ چون می دیدند علی آقا قبل از اینکه حرف بزند، عمل می کند. یادم است بعد از اینکه همه غذایشان را تمام می کردند، علی آقا شروع به خوردن می کرد. دلیل آن هم این بود که نان خشک های روی میز را جمع می کرد و در کیسه ای که همراهش بود، می ریخت تا بعداً در آبگوشت بریزد و مصرف کند. هر وقت تکه نانی را روی زمین می دید، بر می داشت. بچه ها که این وضعیت را دیدند، دیگر دور نان را نمی گرفتند؛ چون می فهمیدند این کار اسراف است. در این مدت کوتاه، ندیدم علی آقا از آشپزخانه غذا بگیرد. از باقی مانده غذای بچّه ها استفاده می کرد. دیگر ما هرگز غذای غیر قابل مصرف نداشتیم. غذای محرومان هم دست نخورده تحویل داده می شد. هیچ وقت قبول نکرد که در جایی جداگانه بخوابد. شب که میشد، همان جا در بین بچه ها می خوابید و نیمه های شب در جایی خلوت به می ایستاد. روزی یکی از بچه های تبلیغات گفت: «نیمه شب که بیدار شدم، دیدم..... 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🔰 رهبر معظم انقلاب: بسیج یعنی به صحنه آمدن و به میدان آمدن. چه میدانی؟ میدان چالش‌های حیاتی و اساسی. ۸۴/۳/۵ 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 ویژه گرامیداشت 💢فعالیت خالصانه خادمین💢 راه ما راه علی تحت فرمان ولی  تا بر لبم آیه ایمانست آزاده ام! ما تا ابد در راه سرخمان پاینده ایم✌️  تا زنده ایم تا آخرین نفس رزمنده ایم! 🇮🇷 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🦋 بعد با عشق و علاقه کار را یاد میداد، حرف ها و رمزها را می آموخت و یکباره در یک مانور آزمایشی، آنها را امتحان میکرد. "معتقد بود، که صدای بیسیم چی نباید بلرزد. اگر صدایش بلرزد، یعنی ترسیده است. و هر کس بترسد زودتر زمین‌گیر می‌شود." میگفت :« بیسیم چی، گوش و چشم و زبان فرمانده است . صدایی که از بیسیم می‌آید، باید نشان‌دهنده و قوت باشد؛ نه ترس و ضعف.» با گزینش صحیح او، ما همیشه بهترین و نمونه ترین نیروهای مخابراتی را داشتیم. برادر "منصور صومعه" که تا آن ساعت سرش را پایین انداخته بود، سر بلند می کند و می گوید: در بندر عباس بودیم که دیدیم علی آقا با یک دوچرخه وارد شد. حالا این دوچرخه را با چه سختی ای بار اتوبوس کرده و آورده بود، بماند؛ در صورتی که برای انجام کلیه کارها وسیله نقلیه داشت و همه استفاده می کردند. شخصیتی مثل علی آقا که جای خودش را داشت. اما تا زمانی که آنجا بود، از همان دوچرخه استفاده می‌کرد . با اینکه می‌دانستم هیچ حقوقی از بسیج نمی گیرد و حق دارد از امکانات بیت المال استفاده کند. بسیج بندرعباس، در بلواری واقع شده بود که وسیله‌های نقلیه برای دور زدن و رسیدن به بسیج می بایست تا انتهای آن می‌رفتند . علی آقا هم با آن وضعیت شدید مجروحیت از ناحیه دست و پا، رکاب زنان، بلوار را از همان بریدگی انتها دور می زد و می آمد که مدت زیادی طول می کشید؛ با اینکه می توانست دوچرخه را به راحتی به این طرف بلوار بیاورد و مستقیم وارد بسیج بشود. با اعتقاد راسخ میگفت: « موارد مطابق شرع و عرف جامعه است . بهتر از هر کس هم باید رعایت کند.» مطلبی دیگر که به نظرم رسید این است که بگویم شما حتما یکی از شعارهای بچه‌های بسیج را هنگام تمرینات رزمی شنیده‌اید که هنگام انجام این حرکات، مربی سوال می‌کند؛ روحیه؟!.... و بچه‌ها جواب می‌دهند : عالیه ! این یعنی چی؟ یعنی اینکه ما در سخت‌ترین شرایط، خودمان را نمیبازیم . من این حفظ روحیه را به نحو شایسته ای در ایشان دیده بودم ؛ یعنی علی آقا در برابر مصایب و مشکلات و دردهای جسمی، برای همه درس بزرگی بود.👌 گاهی اوقات بدون اینکه متوجه بشود، در چهره ایشان خیره می شدم و می دیدم از فشار درد، عرق به صورتش نشسته است؛ اما به روی خود نمی آورد. وقتی در چنین لحظاتی نگاهمان با هم تلاقی می‌کرد، همان چهره عرق کرده از درد، با گشاده رویی تبسم می کرد.☺️ بارها شده بود که بچه ها دور هم جمع می‌شدند و ورزش می کردند . یکی شنا میرفت ، یکی طناب میزد .... و هر کس سعی می‌کرد از دیگری بیشتر باشد . نوبت به علی آقا که می رسید از همه جلوتر بود. با زبان عمل می فهماند که این جراحت ها باعث ضعف بدن و روحیه من نخواهد شد. به آقا مصطفی منصوری می‌گویم: شما بفرمایید.... نگاهم می‌کند و می‌گوید: «ما را به یاد کسی می‌اندازید که میترسم در موردش حرف بزنم، را شاهد می‌گیرم که نمی‌خواهم بزرگنمایی کرده باشم . اما شما تا حالا شنیده اید وقتی نام یکی از بزرگان عالی مرتبه دین مبین می آید، کسی بگوید خدا بیامرزدش؟! من در حال حاضر چنین حالی دارم . 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهدا @Golzar_Shohaday_kerman
#سردار_بی_مرز 🦋 خاطرات شهید حاج قاسم سلیمانی🌹 💠شرط ژنرال قاسم سلیمانی!! به لحاظ سنی، خیلی کوچک بودم و وقتی که برای اعزام به جبهه اقدام کردم، از شهر رابر من را اعزام نکردند. رفتم شناسنامه ام را دستکاری کردم و از #بسیج بردسیر در آذر ماه سال ۶۱ اعزام شدم. برای اولین مرتبه، من را بردند گیلانغرب.نزدیک شهر یک پادگان بود، در آن مستقر شدیم؛ وقتی لباس آوردند، کوچکترین شماره را به من دادند؛سه بار آن را کوتاه کردم!! در محوطه پادگان قدم میزدم که یک مرتبه، شخصی را دیدم که یک دست لباس بسیجی بر تن داشت و یک چفیه بر گردن. آمد نزدیک من ، سلام کرد و گفت: چطوری؟ بچه کجایی؟ گفتم:بچه رابر هستم. گفت:چه کسی تو را اعزام کرده؟ گفتم:من از بردسیر اعزام شدم. گفت:نمیترسی تو را برگردانند؟؟ گفتم:نه؛ میروم پیش #قاسم_سلیمانی .همشهری من است. از او می‌خواهم دستور بدهد در جبهه بمانم. گفت: اگر قاسم سلیمانی بگوید برگرد، برمیگردی؟ گفتم: .... #شهید_حاج_قاسم_سلیمانی 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🦋 "فصل اول: بهار" اولین روزهای سال ۱۳۶۱ بود. در حالی که از مقابل ساختمان "جیرفت" رد میشدم، فکر میکردم چطور باید عقب افتادگی تحصیلی را جبران کنم و خودم را به هم کلاسی ها برسانم.🤔 در همین حال صدای آهنگران، مثل آهن ربایی قوی، مرا از خیابان فرمانداری تا پشت میز برادر نوزایی، فرمانده بسیج کشاند. توی ساختمان بسیج حال و هوای خاصی وجود داشت. بچه‌های رفته با صورت های نورانی خود به دیگران انرژی مثبت می‌دادند. ✨ لحن سرشار از ادب و متانت، وقار و سنگینی و لب‌های متبسم شان را که می دیدی، میگفتی برای کار کوچکی از بهشت به شهر آمده اند و الان است که برگردند. آهنگران می خواند: سر راهم نگیر مادر، مکن تو التماس دیگر، که دارم میروم جبهه. به یاد مادرم افتادم و بغضی شیرین در گلویم نشست. 😣 آن‌طرف‌تر، توی حیاط، ماشین هایی می‌آمدند و می‌رفتند. راننده‌ها در تکاپو بودند. توی سالن ساختمان بسیج صحبت از جبهه و اعزام بود. اعزام کلمه ای بود که آن روزها هزاران معنی داشت؛ معنی خداحافظی، معنی مادر، معنی ، معنی و خیلی معانی دیگر. شنیدن واژه ی اعزام آدم را تکان می داد. وقتی می شنیدی فردا اعزامه، همه آن معانی در ذهنت ردیف می شد. می دیدی که ایستاده ای جلوی مادرت و میگذاری دستان مهربانش را دور گردنت حلقه کند و مادرانه ترین بوسه های دنیا را روی صورتت بگذارد. خودت را غرق تفنگ، قطار فشنگ و‌نارنجک می دیدی و دست آخر تابوت خودت را، که روی دست مردم شهر می چرخد. با شنیدن کلمه اعزام همه این تصاویر می ریخت توی کله آدم. این تاثیر شنیدن کلمه اعزام بر رزمنده‌ ها بود. در دیگران هم این کلمه اثرات خودش را داشت. در همسران و مادران آواری از دلهره بود. روزهای اعزام چه بسیار بودند پدران و مادرانی که عشق به فرزند، دل آشوبشان می کرد. اگر می‌توانستند همه راه‌های اطلاع رسانی را کور می کردند تا کاروان ها بروند و میوه دل آنها کنده نشود.😞 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🦋 ادامه فصل اول: "بهار" آن روز توی ساختمان "جیرفت"، همه چیز بوی می‌داد و بوی اعزام؛ عملیاتی که سال قبل نصیب ما نشده بود. سه ماه فقط آموزش نظامی دیده بودیم و نگهبانی داده بودیم. وقت آن رسیده بود عقده دو ماه نگهبانی دادن در ای خاموش را با شرکت در عملیاتی پر سر و صدا از دل باز کنم. اما اول باید مطمئن می‌شدم عملیاتی در کار است. اصلاً نمی خواستم دوباره به جبهه برگردم و روزگار مشابهی را بگذرانم. اگر چه از آن دو ماه که در جبهه نورد بودم، خاطرات خوش برایم مانده بود، به جای تکرار آن وضعیت، ترجیح می دادم در جیرفت بمانم و به درس و مدرسه ام برسم. 📚 مگر اینکه عملیات در کار بود. فقط در آن صورت حاضر بودم به جبهه برگردم و آن سال قید درس و مدرسه را بزنم. به اتاق برادر نوزایی رفتم. نشسته بود پشت یک میز چوبی ساده. عینکی با دسته های سیاه و شیشه های قطور، روی چشمانش داشت. ریش انبوه و سیاه و لباس سبز با آرم روی جیب، ظاهر یک پاسدار را به او داده بود. ایستادم جلوی میزش. سلام کردم و به او گفتم که تازه از جبهه برگشته‌ام و تصمیم دارم بشینم پای کتاب و درسم را بخوانم و حاضر نیستم به جبهه بی عملیات برگردم. گفتم:برادر نوزایی! توروخدا راستش رو به من بگید. این بار عملیاتی هست یا نیست؟! نوزایی گفت : کاکا، حالا حتماً باید عملیات باشه تا شما برید جبهه؟ گفتم: ها. اگه عملیات نباشه، نمیرم. باید برم مدرسه. آقای نوزایی انگار مجاز به افشای اسرار نظامی نبود. با این حال در مقابل اصرار هم گفت: به امید خدا به زودی یه خبرایی میشه. حرفش را گرفتم. او نمی‌توانست جار بزند که قرار است عملیات شود. چون به گوش منافقان می‌رسید و آنها هم می‌گذاشتند کف دست عراقی‌ها و عملیات لو می رفت. با خودم گفتم حتما عملیات در راه است؛ وگرنه چه خبر هایی ممکن است در جبهه بشود؟ از این گذشته، نوزایی غیر از اینکه گفته بود به زودی خبر هایی می‌شود، با نگاه و لبخند و نحوه بیان همان جمله کوتاه انگار هزار بار گفته بود: قطعاً عملیات داریم؛ اگر واقعاً راست می‌گویی، برو آماده باش جوابم را گرفته بودم؛ باید تصمیم را می‌گرفتم. گرفتم! 🔻کانال رسمی گلزار مطهر شهـدا @Golzar_Shohaday_Kerman
🔲 بخشی از نامه سپهبد شهید سلیمانی خطاب به بسیجیان در سال ۹۴ ✅ تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🆔 @golzarkerman
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 پیشنهاد دانلود | بسیجی کیست؟ ✅ تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🆔 @golzarkerman
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
مشاهده در پیام رسان ایتا
📹 سخنرانی سردار معروفی، به مناسبت هفته ی بسیج، در گلزارشهدای کرمان ✅ تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🆔 @golzarkerman
📸 حضور بسیجیان از شهرستان ماهان به مناسبت هفته ی بسیج، در کنار مزار شهیدان سردار سلیمانی و حسین پور جعفری ✅ تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🆔 @golzarkerman
🔸امام خامنه ای: بسیجی اصلا احتیاجی به محافظه کاری ندارد و به دنبال از دست دادن چیزی نیست، یک کارت عضویت در بسیج دارد که آن هم سند شهادتش است... بسیج لشکر مخلص خداست. تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🆔@golzarkerman
📸 گزارش تصویری دیدار هزاران نفر از بسیجیان سراسر کشور با رهبر انقلاب تنها کانال رسمی گلزار شهدای کرمان 🆔@golzarkerman