عارفان بزرگ بُشر حافی بُشر یا بِشر بن حارث مروزی، از زاهدان قرن دوم و سوم هجری قمری، در یکی از روستاهای مرو به دنیا آمد و بعدها ساکن بغداد شد و در همان جا وفات یافت. او یکی از اشراف‌زادگان و ابتدا اهل فسق و فجور بود. ماجرای توبه‌ی بشر را چنین نقل کرده‌اند: روزی امام کاظم - علیه السلام - از کنار خانه‌ی بشر می‌گذشت. صدای ساز و آواز و لهو و لعب، از خانه بلند بود. امام از کنیزی که از خانه‌ی بشر بیرون آمد، پرسید: صاحب این خانه، آزاد است یا بنده؟ کنیز گفت: او آزاد است. امام فرمود: راست گفتی. اگر او بنده بود، از مولای خود می‌ترسید. کنیز برگشت و بدون این که امام را شناخته باشد، بشر را از گفته‌ی امام آگاه کرد. بشر، پابرهنه از خانه بیرون رفت و دنبال امام دوید و در نتیجه‌ی گفت‌و‌گویی با ایشان، از عملش شرمنده شد و توبه کرد. به همین علت، به بشر حافی، یعنی پابرهنه معروف شد. پندها و حکمتهایی از بشر: کسی شیرینی آخرت را درنمی‌یابد که دوست دارد مردم او را بشناسند؛ یعنی دوست دارد که مردم بر صفات کمال او آگاه شوند. نگاه به احمق، چشم را داغ و نگاه به بخیل، دل را سنگ و سخت می‌کند. در ترک ظاهرسازی بکوش و ظاهرسازی نکن. با تلخیص از کتاب عارف پابرهنه، نویسنده عبدالحلیم محمود، مترجم مرحوم دکتر قاسم انصاری، چاپ اول، زوار، ۱۴۰۰، ص ۵۷ و ۶۰. #امام_کاظم #بشر_حافی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

امام کاظم - علیه السلام - فرمودند: هر که زبانش صادق باشد، کردارش پاکیزه است. تحف العقول، ص ۳۸۸. #امام_کاظم(ع) https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

امام موسی کاظم - علیه السلام - فرمودند: هر کس که می‌خواهد قویترین مردم باشد، بر خدا توکل نماید. بحار الانوار، ج ۷، ص ۱۴۳. #امام_کاظم(ع) #توکل https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303