قطعه‌ای از انوری چنار و کدو‌بُن نشنیده‌ای که زیر چناری، کدوبنی برجَست و بردوید بر او بر، به بیست روز پرسید از چنار که: تو چند روزه‌ای؟ گفتا چنار: عمر من افزون‌تر از دویست گفتا: به بیست روز، من از تو فزون‌ شدم این کاهلی، بگوی که آخر ز بهرِ چیست؟ گفتا چنار: نیست مرا با تو هیچ جنگ کاکنون نه روز جنگ و نه هنگام داوری است فردا که بر من و تو وَزَد بادِ مهرگان آن گه شود پدید که نامرد و مرد کیست! لغات: کدوبن: بوته‌ی کدو. کاهلی: سستی، تنبلی. داوری: قضاوت. باد مهرگان: باد پاییزی. کیمیای سخن، ص ۳۸. #انوری https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

سفر🌺🌺🌺 از اَنوَری اَبیوردی سفر، مربّی مرد است و آستانه‌ی جاه سفر، خزانه‌ی مال است و اوستاد هنر درخت اگر متحرّک شدی ز جای به جای نه جور ارّه کشیدی و نه جفای تبر به شهر خویش درون، بی‌خطر بُوَد مردم به کانِ خویش درون، بی‌بها بُوَد گوهر لغات: جور: ستم. جفا: ظلم. بی‌خطر: بی‌ارزش. واژه‌ی خطیر به معنای باارزش و مهم، از همین ریشه گرفته شده است. کان: معدن. گنجواره‌ی سهیلی، ص ۶۹. #سفر #انوری https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

انوری و سرقت شعرش🌺🌺🌺 انوری شاعر معروف، روزی در بازار بلخ می‌گذشت. شخصی را دید که به خواندن قصاید وی مشغول است و مردم، او را تحسین می‌کنند. انوری پیش رفت و گفت: ای مرد، این اشعار از کیست؟ گفت: از انوری است. انوری گفت: تو انوری را می‌شناسی؟ گفت: چه می‌گویی؟ من خود انوری‌ام. انوری بخندید و گفت: سرقت شعر را شنیده بودم؛ ولی تا کنون نشنیده بودم که شاعر را بدزدند! گلشن لطائف ۱، ص ۱۵. #انوری #سرقت_شعر https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

ابر و گل از انوری با گل گفتم: ابر چرا می‌گرید؟ ماتم‌زده نیست، بر کجا می‌گرید؟ گل گفت: اگر راست همی‌باید گفت بر عمر من و عهد شما می‌گرید چهل چراغ، شکوری، ص ۱۸۸. #انوری #ابر #گل https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303