شاعران معاصر سهراب سپهری سهراب سپهری، شاعر و نقاش نامی، در پانزدهم مهر سال ۱۳۰۷ شمسی در کاشان به دنیا آمد. پس از گرفتن دیپلم ، تحصیلات عالی خود را در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران آغاز کرد و موفق به اخذ لیسانس نقاشی دانشکده با رتبه‌ی اول شد. در سال ۱۳۳۳ در اداره‌ی کل فرهنگ و هنر، به کار مشغول گشت. سپس در سال ۱۳۳۷ در اداره‌ی کل اطلاعات و روابط عمومی وزارت کشاورزی، برای مدت کوتاهی، سِمَت سرپرستی بخش سمعی و بصری را با همکاری احمد شاملو و منوچهر شیبانی بر عهده داشت. پس از آن، برای همیشه کار دولتی را ترک کرد و تا پایان زندگی، به تلاشهای هنری و آفرینشهای نقاشی و شعر پرداخت. سهراب پس از بازگشت از سفری برای درمان سرطان خون در خارج از کشور، در اول اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در تهران درگذشت و در صحن اما‌م‌زاده سلطان علی در قریه‌ی مشهد اَردهالِ کاشان آرمید. مهمترین آثار او، عبارتند از: مرگ رنگ، زندگی خواب، آوار آفتاب، شرق اندوه، صدای پای آب، مسافر، حجم سبز، ما هیچ ما نگاه و هشت کتاب(مجموعه‌ی شعر.) اینک بخشی از یکی از شعرهای معروف او آب آب را گِل نکنیم در فرودست انگار، کفتری می خورَد آب یا که در بیشه‌ی دور، سیره‌ای پَر می‌شوید یا که در آبادی، کوزه‌ای پر می‌گردد آب را گل نکنیم شاید این آب روان می‌رود پای سپیداری تا فرو شوید اندوهِ دلی دست درویشی شاید نان خشکیده فرو برده در آب... چه گوارا این آب! چه زلال این رود! مردم بالا‌دست، چه صفایی دارند! چشمه‌هاشان جوشان، گاوهاشان شیر‌افشان باد من ندیدم دِهشان بی‌گمان پای چپرهاشان، جا‌پای خداست... با تلخیص از بر کران بیکران، ص ۴۴۶ - ۴۵۱ و ۴۵۴ - ۴۵۵. #شاعران‌معاصر #سهراب‌سپهری https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303