رباعی، نابترین شعر ایرانی از حسین مسرّت بیت، دوبیت، دوبیتی، ترانه، ترانک، فهلوی، پهلوی، سیتک، چهارمصراع، چهاردانه، چهارخانه و چهارگانه، همه نام رباعی، این کهنترین و اصیلترین گونه‌ی شعر فارسی است. رباعی، به طور عام و دوبیتی( فهلوی: پهلوی) به طور خاص، اصیل‌ترین قالب شعر ایرانی است؛ چرا که اولاً، این وزن در بُحور عَروضی اعراب، سابقه ندارد و ثانیاً، از جهت زبان شناسی، در زبانهای ایرانیِ پیش از اسلام(یعنی زبان اقوام مادی) ریشه دارد. رباعیات مومن یزدی، به کوشش مسرت، مقدمه، ص پنجاه و شش. #رباعی #مومن_یزدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303

دل از مومن یزدی جز نخل وفا، سر نزند از گِل ما رُفته است ز گَردِ غیر، سرمنزل ما در شیشه‌ی ما، دیوِ هوا، کی گنجد؟ جامی است پر از میِ محبت ، دل ما رباعیات مومن یزدی، ص ۸. #دل #محبت #مومن_یزدی https://eitaa.com/joinchat/3003253043Ce1ab333303