" دیوار بلند حاشا‌کاری " زرق و برقِ مدرنیته و مد و برند، خانه‌روشنای‌یی تمدن این روزهای آدمیزاد مصرف‌گرای پر‌مدعا شده است. دور این زیبایی‌ و نور اما همیشه دیواری بلند میکشند. جلو دیوار ، جلوه‌های دلربایی را مدام دستمال می کشند و آب و جارو میزنند. طوری که آینه میشوند. نه آینه‌ای که خودت را در آن ببینی ، آیینه‌ای که آنها را خودت ببینی .آیینه‌ی وارونه! پشت دیوار اما خبرهایی دیگری است. در آن لایه زیرین و پسین که با دیوار حاشا ، از چشم‌ها پنهان کرده‌اند از همه قِر و فِرها، فقط آدم‌های گرسنه مانده‌اند و زباله‌ها و البته گند‌آبی که از زیر و ته انسان میرود و بوی تعفن و پست مانده‌گی میدهد. چشم‌ها به روی این‌ها باید بسته بماند. اما اگر تنت بخارد برای دیدن باید قد‌درازی کنی، دوربین‌ات را سر دست بگیری و از لبه دیوار افتاده ، به هر مصیبتی" چَشم " دوربین را به حقیقت بیندازی و عکسی بگیری. اما می‌اندیشم روزی این دیوار از بن فرو خواهد افتاد. اسم آن روز را میگذارم : " روز تنهاییِ مطلق انسان "! #بانکوک #مدرنیته #عکس_نوشت #آدمی #تنهایی_آدمی #مجتبی_تجلی @gonabad20