یادداشتی بر " به ترس هایم سلام می کنم " نوشته‌ی دکتر مجتبی تجلی این مجموعه شامل شش داستان کوتاه است. همه می دانیم که قرار نیست یک اثر هنری چیزی بگوید، بلکه قرار است چیزی را نشان دهد. بنابراین وظیفه منتقد و نویسنده به شکل هم زمان این است که از هم و از خودشان بپرسند هر یک از داستان ها چه چیز را می خواهد نشان مان دهد؟ آیا چیزی را که می خواست نشان بدهد را در داستان ها دیدیم؟ آیا داستان فضایی را ساخت که در آن زندگی کنیم؟ داستان اول سوق تاریک تقابل خوبی و بدی است و همان اول تکلیف خواننده را روشن می کند. راه من و تو یکی نیست، راهزنی و قتل و غارت کجایش به یاغی حکومت بودن و دادخواهی می خورد. داستان، تاریخی را می گوید که شخصیت ها هم زمان با هم نیستند. به نوعی بازی زمانی شکل گرفته است. یکی در گذشته و یکی در حال، اما نویسنده با چیره دستی روایت را باورپذیر کرده است. یکی از ویژگی های این مجموعه داستان، نثر روان است. از آن جایی که نویسنده خود به نوعی درگیر افکار فلسفی است و بیشتر داستان ها بر مفهوم استوار است با این نگاه می توان گفت که مخاطب خاص را می طلبد و شاید فهم آن برای عام سخت باشد. اما با این حال نویسنده، خواننده را با خود همراه می کند. از دیگر محاسن این مجموعه استفاده از زبان گنابادی است و همچنین اختصاص بخشی از عواید فروش آن به ترویج فرهنگ استفاده بهینه از آب قنوات. اما در انتها آنچه از این مجموعه داستان بر می آید این است که نویسنده ی خراسانی این مجموعه داستان، با تفکری روشن و قلمی روان آتیه ای خوش را در جامعه ی ادبی ما خواهد داشت. #به_ترس_هایم_سلام_میکنم #مجتبی_تجلی #عارفه_روئین #گناباد٢٠- صدای مردم گناباد 👇👇👇 💠 @gonabad20ir sedayegonabad.ir