هدایت شده از کانال اشعار شمس (ساقی)
(اَلسّلامُ علَیكَ یا اَباعبداللهِ الحُسَین)
#خیمه‌‌ی_مهتاب
وقتی همه ـ آلاله ها را ، سر بریدند
وقتی که مردان خدا در خون تپیدند
آوای قرآن ، بر فراز نیزه ، گل کرد
هرچند گل را ناجوانمردانه چیدند
ظلمت اگرچه زوزه میزد چون شغالان
خورشید را بر خیمه ی مهتاب دیدند
آزادگان وقتی قفس‌ها را شکستند
تا بیکران آسمان‌ها ، پر کشیدند
مرغان عاشق بال و پر را باز کردند
تا آسمان عشق , سوی حق پریدند
دلبستگان زندگی وامانده در راه
دلدادگان حق به سرمنزل رسیدند
عِطر شهادت در میان دشت پیچید
وقتی شقایق‌ها به صحرا می‌دمیدند
آنان که در بند حقارت مانده بودند
خود را به اعماق دنائت می‌کشیدند
چشمان‌شان چون ماتِ برق سکه‌ها شد
کور از هوس ، زیبایی حق را ندیدند
مردانگی را با طلا ، تعویض کردند
نامردمی ها را برای خود خریدند
در زیر بار بردگی و شرم و عِصیان
درماندگان خوف و خفت قد خمیدند
بر خارطبعان ماند شرم و روسیاهی
آلاله‌ها ، با سربلندی ، روسپیدند
تا مست گردند از می (ساقی) کوثر
با عشق، جام "ارجعی" را سرکشیدند
کردند بیدار آن به غفلت خفتگان را
آسوده دل ، تا روز محشر، آرمیدند.
سید محمدرضا شمس (ساقی)
http://eitaa.com/shamssaghi