🔸ترتیل صفحه 328 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده_مقام نهاوند 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

#ترتیل #صفحه_328 سوره مبارکه #انبیاء #سوره_21 #جزء_17 قاری: #منشاوی

328

قرآن ترجمه المیزان سوره 21 سوره مبارکه الانبياء صفحه 328 وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ ۖ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ (73) و آنان را پيشوايانى ساختيم که به دستور ما هدايت مى کردند، و انجام دادن کارهاى نيک و بر پاداشتن نماز و دادن زکات را به ايشان وحى کرديم و [آنان ]فقط پرستشگر ما بودند. (73) وَلُوطًا آتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ تَعْمَلُ الْخَبَائِثَ ۗ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِينَ (74) و به لوط حکمت و علم داديم و او را از آن شهرى که [اهلش] کارهاى زشت مى کردند رهانيديم، همانا آنان مردمى بد و نافرمان بودند. (74) وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا ۖ إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (75) و او را به رحمت خود درآورديم، زيرا وى از شايستگان بود. (75) وَنُوحًا إِذْ نَادَىٰ مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّيْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ (76) و نوح را [ياد کن] آن گاه که پيش از اين [پيامبران نامبرده] ندا کرد [:پروردگارا! من مغلوبم، يارى ام کن. ] پس به نداى او پاسخ داديم و او و خانواده اش را از آن اندوه بزرگ نجات داديم. (76) وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآيَاتِنَا ۚ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِينَ (77) و او را در برابر مردمى که آيات ما را تکذيب نمودند يارى کرديم; همانا آنان مردم بدى بودند، پس همگيشان را غرق کرديم. (77) وَدَاوُودَ وَسُلَيْمَانَ إِذْ يَحْكُمَانِ فِي الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِيهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَكُنَّا لِحُكْمِهِمْ شَاهِدِينَ (78) و داوود و سليمان را [ياد کن] آن گاه که درباره آن کشتزار ـ که گوسفندان مردم شبانه در آن چريده بودند ـ قضاوت مى کردند و ما شاهد قضاوتشان بوديم. (78) فَفَهَّمْنَاهَا سُلَيْمَانَ ۚ وَكُلًّا آتَيْنَا حُكْمًا وَعِلْمًا ۚ وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُودَ الْجِبَالَ يُسَبِّحْنَ وَالطَّيْرَ ۚ وَكُنَّا فَاعِلِينَ (79) پس [حکم] آن را به سليمان فهمانديم و هر يک را حکمت و دانش داديم و کوه ها را مسخّر کرديم که با داوود تسبيح مى گفتند و [نيز ]پرندگان را، و ما کننده [اين کار ]بوديم. (79) وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَكُمْ لِتُحْصِنَكُمْ مِنْ بَأْسِكُمْ ۖ فَهَلْ أَنْتُمْ شَاكِرُونَ (80) و صنعتِ پوششى [زره] را به سود شما به وى آموختيم که شما را از آسيب جنگتان حفظ کند، پس آيا شما سپاسگزاريد؟ (80) وَلِسُلَيْمَانَ الرِّيحَ عَاصِفَةً تَجْرِي بِأَمْرِهِ إِلَى الْأَرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا ۚ وَكُنَّا بِكُلِّ شَيْءٍ عَالِمِينَ (81) و براى سليمان باد تند را [مسخّر کرديم ]که به فرمان او به سوى آن سرزمينى که در آن برکت نهاديم (شام) حرکت مى کرد و ما به هر چيزى داناييم. (81) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊

🌷 نکته تفسیری صفحه ۳۲۸🌷 پیشوایان هدایتگر: خداوند در آیات قبل، از پیامبر محبوبش ابراهیم سخن گفت، به فرزند و نوه‏ ی گرامی اش یعنی اسحاق و یعقوب اشاره کرد و از پیامبر هم عصرش لوط سخن به میان آورد. در این آیه نیز در مورد ایشان فرموده است: «ما آنان را پیشوایانی قرار داده ایم که مردم را به فرمان ما هدایت می کنند، و انجام کارهای خوب و برپا کردن نماز و دادن زکات را به ایشان وحی کردیم، و آنان همیشه ما را عبادت می کردند.» نکته‏ ی مهم آیه این است که آن پیامبران الهی، «ائمّه» (جمع امام) نامیده شده اند. مقام نبوّت یعنی دریافت پیام¬های خدا و رساندن آن ها به مردم؛ امّا مقام امامت یعنی اجرای دستورها و برنامه های الهی. آن ها در این مرحله، مربّی انسان ها و مجری احکام خدا هستند و وظیفه دارند محیط پاک و شایسته ای را برای مردم فراهم کنند. وظیفه‏ ی پیامبر، نشان دادن راه است، و مأموریت امام، رساندن پیروان به مقصد . پس مقام امامت، مقامی بسیار مهم تر و سنگین تر از مقام نبوّت است؛ هرچند ممکن است برخی از پیامبران ـ مانند حضرت ابراهیم ـ هر دو مقام را دارا باشند و نیز امکان دارد که برخی از امامان ـ مانند امامان دوازده گانه‏ ی ما ـ پیامبر نباشند. آری، امام، ناخدای کشتی نجات انسان هاست که به یاری خدا، در توفان های سهمگین حوادث روزگار، کسانی را که از او پیروی کنند، به ساحل نجات می رساند. امامت، منصبی است که از سوی خدا به شخصی داده می شود و تنها او می داند چه کسانی می توانند از عهده‏ ی این مأموریت حساس برآیند. در روایتی از امام هشتم می خوانیم: «مگر مردم می توانند منزلت حقیقی امامت و جایگاه آن را در امّت اسلامی درک کنند تا مجاز باشند امام را خودشان انتخاب کنند؟ قدر و منزلت امامت، بالاتر از آن است که افکار مردم، حقیقت آن را درک کند و آراء و نظریاتشان به آن برسد یا امامی را با اختیار خودشان انتخاب کنند. امامت، مقامی است که خداوند پس از آنکه ابراهیم را «پیامبر» و «دوست» خود قرار داد، به او عطا کرد؛ فضیلتی که با آن به ابراهیم شرافت ویژه ای بخشید و یاد و نام او را اعتلا داد... سپس خدا او را بدین ‏صورت گرامی داشت که امامت را در پیامبران و امامانی که از نسل خالص و پاک او بودند، قرار داد و فرمود: وَ وَهَبنا لَه{ اِسحاقَ وَ یَعقوبَ نافِلَة...» [و امام آیه ی مورد بحث و آیه ی قبل آن را تلاوت فرمود]. #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊