✅جلسۀ چهاردهم:
#ردیف_مقامات::
👌بعد از شناخت مقامات موسیقی قرآن، باید تناسب آنها را با یکدیگر بدانیم تا هر مقامی در موضع مناسب خویش قرار گیرد و قرائت قرآن از نظر فنی، ردیف زیبا و دل نشینی پیدا نماید. برای اینکار، هر یک از مقامات را در نظر گرفته و تناسبش را با دیگر مقامات می سنجیم.
❇️مقام بیات :
بیات را ام المقامات گویند. شاید این نامگذاری به این سبب باشد که بیات با همه مقامات متناسب است و پس از آن هر مقامی را می توان تلاوت کرد. اگر چه مرسوم است پس از بیات، مقامات رست، صبا و نهاوند خوانده شود.
❇️مقام رست :
چون رست ملک المقامات است، پس از هر مقامی تلاوت می شود. پس از مقام رست مقامات چهارگاه، سه گاه و نهاوند خوانده می شود.
❇️مقام سه گاه :
قبل و پس از مقام سه گاه، مقامات چهارگاه و حجاز خوانده می شود.
❇️مقام حجاز :
قبل و پس از حجاز مقامات سه گاه و صبا خوانده می شود.
❇️مقام نهاوند :
قبل و پس از نهاوند مقامات حجاز، چهارگاه و صبا خوانده می شود.
❇️مقام صبا :
قبل و پس از صبا مقامات سه گاه، حجاز و نهاوند خوانده می شود.
·❇️ مقام چهارگاه :
قبل و پس از چهارگاه، سه گاه و صبا خوانده می شود.
لازم به ذکر است که اگر معانی آیات شریفه با ردیف انتخاب قاری مناسبت نداشته باشد باید ردیف دیگری انتخاب گردد و هرگز نباید هدف والای هنر قرائت را که القای معناست فدای موسیقی قرائت نمود، اگرچه در یک قرائت طولانی فقط دو مقام خوانده شود. این سنت مشهور که تلاوت را با مقام بیات شروع می کنند زمانی پسندیده است که با آیات شروع تلاوت تناسب داشته باشد. مثلاً اگر شروع تلاوت با آیات شریفه ای است که احکام فقهی را بیان می کند، مانند:
« وَ یَسْئَلونَکَ عَنِ الْمحیضَ »
نباید با مقام بیات تلاوت شود و زیباتر آن است که با مقام رست خوانده شود.
مطلب بعدی این است که برخی از قراء مصری، ردیف خاصی برای تلاوت خویش دارند و همیشه از آن استفاده می کنند؛ همچون این ردیف ها:
1- مقامات: بیات، رست، چهارگاه، سه گاه، حجاز و بیات.
2- مقامات: بیات، صبا، نهاوند یا حجاز، رست، سه گاه، چهارگاه و بیات.
3- مقامات: رست، سه گاه، بیات، صبا، حجاز و رست.
باید گفت: این ردیف ها برای قاری قرآن ملاک قابل قبولی نیست بلکه باید قبل از تلاوت، ریدف مناسبی که به القاء معنا خدشه وارد نکند تنظیم نمود و سپس تلاوت کرد.
سخن مشهوری است که می گوید: «در هر مقامی که تلاوت با آن آغاز می شود باید با همان مقام تلاوت را ختم کرد» اما باید توجه داشت، هر چند در هنرهای آوازی، مثلاً آواز ایرانی از هر دستگاهی که آواز شروع می شود در همان دستگاه باید فرود آمد، اما هنر قرائت اگر چه در ردیف هنرهای آوازی است، مزیت و شرافتی عالی بر آنها دارد و آن تلاوت کلام وحی و القای معنا با این تلاوت است. پس اگر در زمان ختم تلاوت، معنای آیه شریفه تناسب با مقامی که شروع به تلاوت شده است نداشته باشد، نباید با آن مقام ختم نمود و فرود آمد. بلکه فرود و ختم قرائت باید با هر مقامی که متناسب با معنی آیه شریفه است، باشد.
برچسب‌ها: مقام, مقامات, مقامات قرآنی, تلاوت
🔰#پایان...
♦️یاداور می شوم تمامی قسمت های این نوشتارها به یکدیگر #پیوست می باشد/کافی است بالای این پست را به ترتیب #ضربه بزنید تا به #اولین پیام برسید...🌿🌹🌿
🔰⚜🔰⚜🔰⚜🔰⚜🔰⚜
👌سعي بر حفظ #اوزان شود. #بسيار_مهمّ
🥀#چقدر_این_مطالب_مفید_بود؟؟
✅جلسۀ چهاردهم:
#ردیف_مقامات::
👌بعد از شناخت مقامات موسیقی قرآن، باید تناسب آنها را با یکدیگر بدانیم تا هر مقامی در موضع مناسب خویش قرار گیرد و قرائت قرآن از نظر فنی، ردیف زیبا و دل نشینی پیدا نماید. برای اینکار، هر یک از مقامات را در نظر گرفته و تناسبش را با دیگر مقامات می سنجیم.
❇️مقام بیات :
بیات را ام المقامات گویند. شاید این نامگذاری به این سبب باشد که بیات با همه مقامات متناسب است و پس از آن هر مقامی را می توان تلاوت کرد. اگر چه مرسوم است پس از بیات، مقامات رست، صبا و نهاوند خوانده شود.
❇️مقام رست :
چون رست ملک المقامات است، پس از هر مقامی تلاوت می شود. پس از مقام رست مقامات چهارگاه، سه گاه و نهاوند خوانده می شود.
❇️مقام سه گاه :
قبل و پس از مقام سه گاه، مقامات چهارگاه و حجاز خوانده می شود.
❇️مقام حجاز :
قبل و پس از حجاز مقامات سه گاه و صبا خوانده می شود.
❇️مقام نهاوند :
قبل و پس از نهاوند مقامات حجاز، چهارگاه و صبا خوانده می شود.
❇️مقام صبا :
قبل و پس از صبا مقامات سه گاه، حجاز و نهاوند خوانده می شود.
·❇️ مقام چهارگاه :
قبل و پس از چهارگاه، سه گاه و صبا خوانده می شود.
لازم به ذکر است که اگر معانی آیات شریفه با ردیف انتخاب قاری مناسبت نداشته باشد باید ردیف دیگری انتخاب گردد و هرگز نباید هدف والای هنر قرائت را که القای معناست فدای موسیقی قرائت نمود، اگرچه در یک قرائت طولانی فقط دو مقام خوانده شود. این سنت مشهور که تلاوت را با مقام بیات شروع می کنند زمانی پسندیده است که با آیات شروع تلاوت تناسب داشته باشد. مثلاً اگر شروع تلاوت با آیات شریفه ای است که احکام فقهی را بیان می کند، مانند:
« وَ یَسْئَلونَکَ عَنِ الْمحیضَ »
نباید با مقام بیات تلاوت شود و زیباتر آن است که با مقام رست خوانده شود.
مطلب بعدی این است که برخی از قراء مصری، ردیف خاصی برای تلاوت خویش دارند و همیشه از آن استفاده می کنند؛ همچون این ردیف ها:
1- مقامات: بیات، رست، چهارگاه، سه گاه، حجاز و بیات.
2- مقامات: بیات، صبا، نهاوند یا حجاز، رست، سه گاه، چهارگاه و بیات.
3- مقامات: رست، سه گاه، بیات، صبا، حجاز و رست.
باید گفت: این ردیف ها برای قاری قرآن ملاک قابل قبولی نیست بلکه باید قبل از تلاوت، ریدف مناسبی که به القاء معنا خدشه وارد نکند تنظیم نمود و سپس تلاوت کرد.
سخن مشهوری است که می گوید: «در هر مقامی که تلاوت با آن آغاز می شود باید با همان مقام تلاوت را ختم کرد» اما باید توجه داشت، هر چند در هنرهای آوازی، مثلاً آواز ایرانی از هر دستگاهی که آواز شروع می شود در همان دستگاه باید فرود آمد، اما هنر قرائت اگر چه در ردیف هنرهای آوازی است، مزیت و شرافتی عالی بر آنها دارد و آن تلاوت کلام وحی و القای معنا با این تلاوت است. پس اگر در زمان ختم تلاوت، معنای آیه شریفه تناسب با مقامی که شروع به تلاوت شده است نداشته باشد، نباید با آن مقام ختم نمود و فرود آمد. بلکه فرود و ختم قرائت باید با هر مقامی که متناسب با معنی آیه شریفه است، باشد.
برچسب‌ها: مقام, مقامات, مقامات قرآنی, تلاوت
🔰#پایان...
🔰⚜🔰⚜🔰⚜🔰⚜🔰⚜