#دکلمه ای برای امام زمان

فخرالدین عراقى نگارا! جسمت از جان آفریدند ز کفر زلفت ایمان آفریدند  جمال یوسف مصرى شنیدى؟ تو را خوبى دو چندان آفریدند  ز باغ عارضت یک گل بچیدند بهشت جاودان زان آفریدند  غبارى از سر کوى تو برخاست وزان خاک، آب حیوان آفریدند  غمت خون دل صاحبدلان ریخت وزان خون، لعل و مرجان آفریدند  سراپایم فدایت باد و جان هم که سر تا پایت از جان آفریدند  ندانم با تو یک دم چون توان بود؟ که صد دیوت نگهبان آفریدند  دمادم چند نوشم دُرد دردت؟ مرا خود مست و حیران آفریدند  ز عشق تو عراقى را دمى هست کزان دم روى انسان آفریدند #دکلمه های دلی