#مسیحای_عشق #قسمت_دویست_وچهل_وچهارم صداے ڪوبشهاے متمادے قلبم،تمام راهرو را برداشتہ. دستم مےلرزد. مثل قلبم... نفسهایم بہ شماره افتاده. حس مےڪنم دنیا دور سرم مےچرخد. مسیح با لبخند رو بہ زن مےگوید:بہ نظرم شربت تو ڪابینت بغلے باشہ.. صدایش مےزنم:مســـــیـــح... خنده از روے لبهاے مسیح مےپرد. مےگوید:نیڪے.... من...من نمےدونستم خونہ اے زن بہ طرفم برمےگردد. حس مےڪنم چشمانم سیاهے مےرود... و دیگر هیچ نمے فہمم.. چشمانم را محڪم روے هم فشارـمےدهم. مےخواهم از این ڪابوس وحشتناڪ بیدار شوم. چشمهایم را فشار مےدهم و آرام باز مےڪنم. چہره ے نگران مسیح را برابرم مےبینم. تنہا یڪ قدم با هم فاصلہ داریم. آرام،اما ملتہب مےپرسد :_خوبے؟؟رنگت پریده... قامت بلند مسیح نمےگذارد آشپزخانہ را ببینم. اما..نہ،هنوز هم خوابم. هنوز هم ڪابوس مےبینم. سایہ ے شوِم زنے پشت سِر مرد من دیده مےشود. مرِد من... ؟؟ یڪ قدم عقب مےروم. مسیح همان یڪ قدم را پرـمےڪند. دستمـ را بہ دیوار پشت سرم مےگیرم و برمےگردم.حس مےڪنم محتویات معده ام،بہ سمت دهانم هجوم مےآورند. چشمانم را مےبندم و دستم را روے شڪمم مےگذارم مسیح با نگرانے صدایم مےزند :_نیڪے... نیڪے... نیڪے..... قدمهاے تند و نامرتبے بہ ما نزدیڪ مےشود. چشمهایم را باز مےڪنم. نمےخواهم از دید آن دو،ضعیف بہ نظر برسمـ. زن جلو مےآید. مانتوے بلند دارچینے پوشیده و موهاے خاڪسترےاش از زیر مقنعہ ے قہوهاےاش بیرون ریختہ. چقدر چہره اش آشناست. زن،لیوان بلندے بہ دست مسیح مےدهد : بدید خانم بخورن... چروڪهاے ریز و درشتخ اطراف چشمش،خط هاے افقے روے پیشانے اش.. من این زنه پنجاه سالہ را قبلا ڪجا دیده ام ؟ دستم را بہ ڪمرـمےگیرم تا صاف بایستم. مسیح،مضطرب قاشق را درون لیوان مےچرخاند و صداے بہم خوردن حبہ هاے قند و دیواره ے لیوان،اعصابم را بہم مےریزد. زن آرام بہ مسیح مےگوید :رنگشون پریده... بہ نظرم ضعیف شدن ... صدایش هم برایم آشناست. ڪجا دیدمش؟ مسیح مےخواهد بہ طرفم بیاید،اماـمردد رو بہ زن مےگوید:لطفا ڪمڪ ڪن رو اون مبل بشینن. زن،ڪمڪم مےڪند تا جسِم ڪمتوانم را روے مبل بیندازم. مسیح برابرم زانو مےزند و با نگرانے در چشمهایم خیره مےشود. َم :_بیا اینو بخور... بخور ـ خان ... به قَلَــــم فاطمه نظری _______ @gordan110