#مسیحای_عشق #قسمت_صدوهشتاد_وششم ڪدام مسیح را باور ڪنم؟ مسیح قلدر و عصبے ظہر،یا مسیح آرام الان ڪہ خوب مےداند چطور مےشود آرامش را بہ جانم برگرداند. آشوبش را باور ڪنم،یا آرامشش را.. رگـ برجستہ ے گردنش را فراموش ڪنم،یا برق چشم هاے خندانش را.. بلند مےشوم،اورڪت را بہ طرفش مےگیرم. بےتوجہ،سیگارش را زیر پا لہ مےڪند و بہ طرف ماشین مےرود. بہ دنبالش ڪشیده مےشوم،در را برایم باز مےڪند. مےنشینم و ڪت را روے صندلے عقب مےگذارم. مسیح هم مےنشیند،باران،شدید نبود اما سرشانہ هاے او را خیس ڪرده. ماشین را روشن مےڪند و بعد درجہ ے بخارے را بالا مےبرد. :+آروم شدے؟ سر تڪان مےدهم. +:دستاتو بگیر جلو دریچہ،سرما نخورے.. این دو رفتار،از یڪ انسان،آن هم در یڪ روز واقعا عجیب است.. چند دقیقہ مےگذرد،نمےدانم چرا راه نمےافتد... :+نیڪے؟ بہ طرفش برمےگردم،نگاهش روے گونہ هایم مےلرزد. اشڪ هایم را با نگاه مےشمارد. دستش روے زانویش مشت مےشود. :+نیڪے میشہ ڪمڪم ڪنے؟ نگاهم را بہ روبہ رو مےدوزم. انگار نہ انگار ڪہ من از رفتارش شاڪے ام.. البتہ،حق دارد.. چہ توقع بیہوده اے دارم... مگر جایگاه مسیح در زندگےمن بیشتر از یڪ... صدایش،فڪرم را قفل مےڪند :+لطفا ڪمڪم ڪن... سر تڪان مےدهم،بدون اینڪہ نگاهش ڪنم ادامہ مےدهد :+راستش من تا حالا از ڪسے معذرت خواهے نڪردم...ولے الان مجبورم،یہ ڪارے ڪردم ڪہ باید براے جبرانش از یہ نفر عذرخواهے ڪنم،ولے نمےدونم چطورے ؟ سعےمےڪنم لحنم بےتفاوت باشد و نگاهم فقط بہ جلو.. مےگویم به قَلَــــم فاطمه نظری @gordan110