#مسیحای_عشق #قسمت_صدوهشتاد_وپنجم پیاده مےشوم و اطراف را نگاه مےڪنم،ماشین در شانہ ے خاڪے جاده متوقف شده..بیرون شہر است،بالای ڪوه انگار لبہ ے پرتگاهے ایستاده ایم.. مسیح چند قدم جلو مےرود و صدایم می زند :+بیا اینجا از تاریڪے خوفناڪ فضا بہ امنیت هم شانہ شدن با او پناه مےبرم. ڪنارش مےایستم. دست هایش را در جیب هاے شلوارش ڪرده و نگاهش بہ شہر است،ڪہ مثل نقطہ اے براق،مےدرخشد. :+داد بزن با تعجب بہ طرفش برمےگردم. :_چے؟ :+داد بزن.. هرچے از مردم این دنیا ناراحتے،سر این ڪوه داد بزن.. نگاهش مےڪنم،او هم مرا... :+امتحان ڪن... جواب مےده.. برمےگردد و دورتر،ڪنار ماشین مےایستد و دستش را روے ڪاپوت مےگذارد... بہ طرف دره برمےگردم،همان بغض لعنتے با پنجہ هایشان گلویم را فشار مےدهد. با صداے خفیفے مےگویم:خدا قطره اشڪ اول از چشم راستم بہ سرعت روے گونہ ام مےغلتد و همراه با نم نم باران،خاڪ زیر پایم را تر مےڪند. قطرات بعدے سریع تر و بہ دنبال هم چشمانم را بہ مقصد قلہ ے ڪوه ترڪ مےڪنند گویے براے هم صداشدن با باران، از هم سبقت مےگیرند. محڪم،بلند و با آواے خشمم فریاد مےزنم :خـــــــدا نفس نفس مےزنم،مسیح همان جا ایستاده،بدون اینڪہ نگاهم ڪند،سیگارے آتش مےزند. ِن اعصابم را بہ رخ زمین مےڪشم:خـــــــــدا دوباره عصبی همہ ے غصہ و تنہایے هایم را با لرزش تارهاے صوتے ام،بہ گوش دنیا مےرسانم:خـــــــــــــدا بارش باران شدید مےشود،رمقے برایم نمانده. روے زمین مےنشینم. چشمانم را مےبندم،سنگینے و گرماے اورڪت مسیح روے شانہ هایم مےافتد. توجہے نمےڪنم. تنہا بہ بارش بے امان چشم هایم و بہ صداے گریہ ے ابرها گوش هایم را مےسپارم. این چہ دوگانگے عجیبے است ڪہ در رفتار مسیح موج مےزند به قَلَــــم فاطمه نظری @gordan110