#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_وپنجم بغضم را قورت مےدهم و بہ بابا لبخند مےزنم. مامان نیست،وگرنہ بابا،اینقدر بے واهمہ مہربان نمےشد. با هم بہ طرف ماشین مےرویم،حس سبڪے دارم،حس رهایے،حس آزاد شدن از بندے بہ نام ڪنڪور... بابا با خنده مےگوید: خب بالاخره به مردم بگیم دخترمون چے ڪاره مےخواد بشہ.. لبخند بہ لبم مےدود،تصمیمم را سرجلسہ گرفتم. :_وڪیل،خانم وڪیل.. 🌟 صداے موبایلم مےآید،بدون اینڪہ چشمانم را باز ڪنم،با دست بہ دنبالش مےگردم. برش مےدارم و با گوشہ ے چشم اسم فاطمہ را مےبینم. جواب مےدهم. :_الو،جانمـ فاطمہ؟ صداے پر از شادے اش در گوشم مےپیچد :+سلام علیڪم خانم،بابا تو هنوز دل نڪندے از اون رختخواب؟؟ :_باور ڪن تازه چشمام گرم شده بود،هنوز بدنم عادت داره ساعت شش نشده پاشم،چہ خبره حالا ڪبڪت خروس مےخونہ؟ :+اولاڪہ ساعت ده صبحہ،از ساعت شش تا الان چہار ساعت وقت هست،تو مےگے تازه چشمات گرم شده بود؟ بعدم بیا بریم بشر یہ دورے بزنیم از آزادے مون لذت ببریم. :_باشہ،ڪجا بیام؟ :+بیا خونہ ے ما،راستے اشڪالے نداره ڪہ فرشتہ ام باهامون باشہ :_معلومہ ڪہ نہ،چہ بہتر،فقط من قبلش باید یہ سر تا مسجد برم :+باشہ پس مےبینمت زود بیا،خدافظ :_خداحافظ بلند مےشوم،لباس مرتب مےپوشم و راهے خانہ ے فاطمہ مےشوم. مامان بازهم خانہ نیست... سر خیابان چادرم را سر مےڪنم و راه مےافتم . بہ مسجد مےرسم،باز همان حال معنوے بہ سراغم مےآید،دلم مےخواهد پرواز ڪنم.. ولے وقت ندارم الان داخل مسجد بشوم. جلوے در پسربچہ اے پنج،شش سالہ ایستاده،بہ طرفش مےروم. :_سلام گل پسر بہ طرفم برمےگردد :+سلام خانم،من آقاعلے ام،گل پسر نیستم ڪہ.. :_عزیزدلم ڪنارش روے سڪوے مسجد مےنشینم و ڪیفم را در جست و جوے چیزے ڪہ بتواند این جوانمرد را خوشحال ڪند،مےگردم. در همان حال مےگویم :_علے آقا شما مشدے رو مےشناسے؟ :+بلہ ڪہ مےشناسم :_زحمت مےڪشے برے صداش ڪنے؟ :+چشم بالاخره پیدا ڪردم،حاصل ڪاوش مےشود یڪ آبنبات. بہ طرفش مےگیرم، :_بفرمایید علے آقا،این مال شماست.. نگاهے بہ آبنبات و نگاهے بہ صورت من مےاندازد،تردید از چشمانش مےبارد. :+نہ،مامانم گفتہ از غریبہ ها چیزے نگیرم. صدایے از ورودے مسجد مےآید:بگیر علے جان، ایشون غریبہ نیستن. علے بلند مےشود:دایے،مامان بزرگ همہ جا رو دنبالتون گشت. بلند مےشوم،سید جواد است. سرم را پایین مےاندازم _:سلام :+سلام علے مےگوید:خب دایے من مےرم خونہ شمام بیا.. و از ڪنار سیدجواد رد مےشود،سید از شانہ اش مےگیرد:ولے فڪر ڪنم قرار بود یہ ڪارے ڪنے و بہ من اشاره مےڪند،علے انگار تازه یادش آمده مےگوید:واے الان مشدے رو صدا مےڪنم. و بہ طرف مسجد مےدود . سید جواد مےخندد و سر تڪان مےدهد عشقه داییشہ به قلم فاطمه نظری @goordan110

#مسیحای_عشق #قسمت_پنجاه_وپنجم بغضم را قورت مےدهم و بہ بابا لبخند مےزنم. مامان نیست،وگرنہ بابا،اینقدر بے واهمہ مہربان نمےشد. با هم بہ طرف ماشین مےرویم،حس سبڪے دارم،حس رهایے،حس آزاد شدن از بندے بہ نام ڪنڪور... بابا با خنده مےگوید: خب بالاخره به مردم بگیم دخترمون چے ڪاره مےخواد بشہ.. لبخند بہ لبم مےدود،تصمیمم را سرجلسہ گرفتم. :_وڪیل،خانم وڪیل.. 🌟 صداے موبایلم مےآید،بدون اینڪہ چشمانم را باز ڪنم،با دست بہ دنبالش مےگردم. برش مےدارم و با گوشہ ے چشم اسم فاطمہ را مےبینم. جواب مےدهم. :_الو،جانمـ فاطمہ؟ صداے پر از شادے اش در گوشم مےپیچد :+سلام علیڪم خانم،بابا تو هنوز دل نڪندے از اون رختخواب؟؟ :_باور ڪن تازه چشمام گرم شده بود،هنوز بدنم عادت داره ساعت شش نشده پاشم،چہ خبره حالا ڪبڪت خروس مےخونہ؟ :+اولاڪہ ساعت ده صبحہ،از ساعت شش تا الان چہار ساعت وقت هست،تو مےگے تازه چشمات گرم شده بود؟ بعدم بیا بریم بشر یہ دورے بزنیم از آزادے مون لذت ببریم. :_باشہ،ڪجا بیام؟ :+بیا خونہ ے ما،راستے اشڪالے نداره ڪہ فرشتہ ام باهامون باشہ :_معلومہ ڪہ نہ،چہ بہتر،فقط من قبلش باید یہ سر تا مسجد برم :+باشہ پس مےبینمت زود بیا،خدافظ :_خداحافظ بلند مےشوم،لباس مرتب مےپوشم و راهے خانہ ے فاطمہ مےشوم. مامان بازهم خانہ نیست... سر خیابان چادرم را سر مےڪنم و راه مےافتم . بہ مسجد مےرسم،باز همان حال معنوے بہ سراغم مےآید،دلم مےخواهد پرواز ڪنم.. ولے وقت ندارم الان داخل مسجد بشوم. جلوے در پسربچہ اے پنج،شش سالہ ایستاده،بہ طرفش مےروم. :_سلام گل پسر بہ طرفم برمےگردد :+سلام خانم،من آقاعلے ام،گل پسر نیستم ڪہ.. :_عزیزدلم ڪنارش روے سڪوے مسجد مےنشینم و ڪیفم را در جست و جوے چیزے ڪہ بتواند این جوانمرد را خوشحال ڪند،مےگردم. در همان حال مےگویم :_علے آقا شما مشدے رو مےشناسے؟ :+بلہ ڪہ مےشناسم :_زحمت مےڪشے برے صداش ڪنے؟ :+چشم بالاخره پیدا ڪردم،حاصل ڪاوش مےشود یڪ آبنبات. بہ طرفش مےگیرم، :_بفرمایید علے آقا،این مال شماست.. نگاهے بہ آبنبات و نگاهے بہ صورت من مےاندازد،تردید از چشمانش مےبارد. :+نہ،مامانم گفتہ از غریبہ ها چیزے نگیرم. صدایے از ورودے مسجد مےآید:بگیر علے جان، ایشون غریبہ نیستن. علے بلند مےشود:دایے،مامان بزرگ همہ جا رو دنبالتون گشت. بلند مےشوم،سید جواد است. سرم را پایین مےاندازم _:سلام :+سلام علے مےگوید:خب دایے من مےرم خونہ شمام بیا.. و از ڪنار سیدجواد رد مےشود،سید از شانہ اش مےگیرد:ولے فڪر ڪنم قرار بود یہ ڪارے ڪنے و بہ من اشاره مےڪند،علے انگار تازه یادش آمده مےگوید:واے الان مشدے رو صدا مےڪنم. و بہ طرف مسجد مےدود . سید جواد مےخندد و سر تڪان مےدهد عشقه داییشہ به قلم فاطمه نظری @goordan110