آنگاه پیامبر زره خود را به او پوشاند و ذوالفقار را به کمر او بست و پرچم را دست او داد و به امام علی یاد آوری کردن که قبل از آغاز نبرد دشمن را به آیین اسلام دعوت کنند و اگر نپذیرفتند به آنان می‌توانند با پرداخت جزیه(نوعی مالیات ) و خلع سلاح آزادانه زیر پرچم اسلام زندگی کنند و بر آیین خود باقی بمانند و اگر هیچکدام را نپذیرفتند نبرد رو آغاز کنن
سپس پیامبر فرمودن:
بدان که هرگاه خداوند فردی را به وسیله ی تو راهنمایی و به حق هدایت کند،بهتر از آن است که بهترین شتران از آن تو باشند و آنها را در راه خدا صرف کنی!
وقتی مجاهدان اسلام به نزدیکی قلعه ی دشمن رسیدند،دلاوران یهود از دژ بیرون آمدند،حارث برادر مرحب،قهرمان معروف یهودیان،نعره زنان به سوی علی شتافت؛نعره او چنان وحشت آفرین بود که سربازان پشت سر حضرت امیر المومنین علی بی اختیار عقب رفتند
اما حضرت حیدر کرار با قدرت الهی در قلعه را (دری که به گفته برخی چنان عظیم بود که پنجاه نفر نتوانستند آن را حرکت دهند)از جا کند و راه را برای ورود سربازان اسلام به درون قلعه هموار ساخت.
