. #توجیه_گناه امام صادق علیه السلام فرمود: روز قيامت، زنى زيبا آورده مى‌شود كه به خاطر زيبايى‌اش فريب خورده است. زن مى‌گويد: خدايا! مرا زيبا آفريدى و گرفتار شدم. مريم عليه السلام، آورده مى‌شود و گفته مى‌شود: «تو زيباترى يا اين؟ او را زيبا قرار داديم و فريفته نشد». و نيز مرد زيبايى آورده شود كه به خاطر زيبايى‌اش فريفته شده و مى‌گويد: پروردگارا! مرا زيبا آفريدى و چنين، گرفتار زنان شدم. در اين هنگام، يوسف عليه السلام آورده مى‌شود و به وى گفته مى‌شود: «تو زيباترى يا اين؟ او را زيبا قرار داديم و فريفته نشد». و مصيبت‌زده‌اى را مى‌آورند كه به خاطر مصيبت، در فتنه افتاده است و مى‌گويد: پروردگارا: گرفتارى‌ام را فراوان كردى و چنين، فريب خوردم. آنگاه، ايّوب آورده شود و به وى گفته مى‌شود: «گرفتارى تو بيشتر بود يا اين؟ وى، گرفتار شد و فريب نخورد».(۱) توجیه گناه، گناه را عادی و جامعه را به انجام آن تشویق می کند و زشت را زیبا جلوه می دهد، توجیه گناه همان عذر بدتر از گناه است. هیچ گناهی به سنگینی «توجیه گناه» نیست، زیرا گنهکار معترف، غالباً در فکر توبه است، ولی توجیه گر در فکر سرپوش نهادن بر گناه است که نه تنها در صراط توبه نیست، بلکه او را در گناه جری تر می کند. توجیه گناه یک بیماری و یک بلای عمومی است که به صورت های مختلف جلوه کرده و خواص و عوام را از صراط مستقیم، منحرف می کند و خطر بزرگ آن، این است که راه های اصلاح را به روی گنهکار می بندد و گاه واقعیت ها را در نظر او مسخ و دگرگون می سازد. . ➖بر اساس آیه ۲۶۸ سوره «بقره»، شیطان هنگام انفاق يا اداى زكات، انسان را از فقر و تنگدستى می ترساند، از این رو خداوند در قرآن می فرماید: «شيطان شما را [به هنگام انفاق] وعده فقر و تهيدستى مى دهد». در واقع خداوند مردم را آگاه می كند كه خوددارى از انفاق به جهت ترس از تهيدستى، فكرى غلط و از وسوسه هاى شيطانى است چون در نگاه اول انفاق و بذل مال، چيزى جز كم شدن مال نيست و اين همان نظر كوته بينانه شيطانى است، لذا بلافاصله مى‌‏فرمايد: «شيطان شما را وادار به معصيت و گناه مى‌ كند». ➖گاه مؤمنان ضعیف الایمان براى فرار از جنگ، خدمت پیامبر(ص) مى آمدند، و به این عنوان که خانه هاى ما در و دیوار درستى ندارد و آسیب پذیر است، صحنه را خالى مى کردند: «وَ یَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنا عَوْرَةٌ وَ ما هِیَ بِعَوْرَة إِنْ یُرِیدُونَ إِلاّ فِراراً»؛ (و گروهى از آنان از پیامبر اجازه مى خواستند و مى گفتند: خانه هاى ما بى حفاظ است!، در حالى که بى حفاظ نبود؛ آنها فقط مى خواستند [از جنگ] فرار کنند.(۵) ➖ عصر جاهلیت نیز، براى توجیه جنایت بزرگ «فرزند کُشى» مى گفتند: از این مى ترسیم که در جنگ ها دختران ما به دست دشمنان بیفتند، غیرت ناموسى ما ایجاب مى کند که نوزادان دختر را زیر خاک پنهان کنیم!، و گاه مى گفتند: اگر فرزندانمان زنده بمانند، قادر بر تأمین زندگى آنها نیستیم. ➖گاه به این بهانه، که اگر ما به جنگ رومیان برویم، ممکن است زیبارویان رومى، دل ما را بربایند، و به حرام بیفتیم! اجازه عدم شرکت در جنگ را از پیامبر(ص) مى خواستند: «وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ ائْذَنْ لِی وَ لا تَفْتِنِّی»؛ (بعضى از آنها مى گویند: به ما اجازه ده [تا در جنگ شرکت نکنیم] و ما را به گناه نیفکن(۶) ➖شیطان نیز با یک مقایسه غلط، نافرمانى صریح خود را در برابر خداوند توجیه کرد گفت: (من از او بهترم؛ مرا از آتش آفریده اى و آدم را از گل!)؛ چگونه ممکن است موجودى شریف تر براى موجودى پست تر سجده کند! «أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِی مِنْ نار وَ خَلَقْتَهُ مِنْ طِین». (۷) 🔶