. #شرح_دعای_روز_چهارم_ماه_رمضان ✅ شرح دعای روز چهارم👇👇👇 آنچه در اين فقره دعا لازم به ذکر است، اهميت به پا داشتن دستورات الهی است. قرآن کريم ما را به قيام برای خدا دعوت کرده است؛ آنجا که می فرمايد: "بگو شما را تنها به يك چيز نصيحت مي‌كنم و آن اين كه دو نفر دو نفر، يا يك نفر يك نفر، براي خدا قيام كنيد"، اين قيام‌كردن براي خداوند، با بر پا داشتن دستوراتش جامه عمل می پوشد. زمانی انسان، عملي را انجام مي‌دهد و گاهي عملي را برپا مي‌دارد. علما بين اين دو تفاوت بسياري قائلند؛ مانند خواندن نماز و يا بر پا داشتن نماز. مي‌توان اين دو را دو درجه يا دو مرحله متفاوت از يك عمل دانست. انسان بايد تلاش كند تا از نماز خواندن به اقامه صلوة برسد. قرآن هم ما را به برپا داشتن يا اقامه نماز كه ستون دين است، دستور مي‌دهد و در آيات مختلفي كلمه "اقام" را براي "صلوه" به كار مي‌برد. بی شک توضيح مفصّل اين مفهوم در اين مجال نمی گنجد. در ادامه دعا مي‌خوانيم :"بارالها! شيريني ذكرت را در اين روز به من بچشان". ياد خدا شيرين است همان‌طور كه معرفت، محبت، عشق و نزديكي و ايمان به او نيز شيرين است. در ادعيه گوناگوني كه از اهل‌بيت (ع) به ما رسيده، گاهی شيرينی محبت، گاهی شيرينی معرفت، زمانی حلاوت ايمان و در بيانی حلاوت ياد خدا مسألت شده است. قرآن نيز ما را به ذکر ياد خدا ترغيب مي‌كند. در آيه‌اي مي‌فرمايد: "... واذْكرُوااللهَ كثيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحونَ ؛ خدا را بسيار ياد كنيد شايد كه رستگار شويد". (سوره مبارکه انفال ، آيه 45) و در آيه‌اي ديگر اهل ايمان را از سايرين جدا مي‌كند و صفت ياد خدا را براي آنان بر شمرده و مي‌فرمايد: "اِلَّاالذيِنَ امَنُوا وَ عَمِلُوا الصالِحات وَاذكُروالله كَثيرا ؛ مگر آنان كه ايمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند و خداوند را بسيار ياد كردند." (سوره مبارکه شعراء ، آيه 227) در آيه‌41 سوره مبارکه احزاب هم به طور صريح و با لحن دستور، ما را به فراوان ياد کردن خدا امر مي‌فرمايد: "يا اَيُّها الَّذيِنَ امَنُوا اذْكُروا اللهَ كَثيِراَ ؛ اي كساني كه ايمان آورده‌ايد! خداوند را بسيار ياد كنيد". با تدبّر در قرآن کريم درمي‌يابيم كه بايد مشغول ذکر الهی و غرق در ياد خدا بوده و به طور فراوان و در تمام آنات و ساعت‌ها مشغول ذكر او باشيم. سفارش به ياد خدا در روايات نيز به طور گسترده‌ آمده است. تنها به چند روايت در اين خصوص اشاره مي‌كنيم تا اهميت موضوع بر كسي پوشيده نماند: اميرالمؤمنين علي (ع) مي‌فرمايد: "خوشا به حال كسي كه لب فرو بندد، مگر از ياد خدا". (غرر الحکم، ح 5936) ايشان در حديث ديگري نيز فرموده‌ است: "ياد كردن خدا لذّت محبّان است". (همان ، ح671) همچنين در دو بيان نورانی می‌فرمايد: "ياد خدا كردن، خوبي پرهيزكاران است". (همان، ح5163) "ياد خدا شادي هر تقوا پيشه‌اي و لذّت هر اهل يقيني است". (همان ، ح 5174) در فراز ديگري از دعای روز چهارم ماه مبارک رمضان مي‌گوييم: بار پروردگارا! در اين روز مرا توفيق شكرگزاري ات عطا فرما. يکی از اموري كه بايد همواره انجام دهيم، "شكر خداوند" است. در بيشتر دعاها در كنار سفارش به "ذكر"، توصيه به "شكر" شده است. به عنوان مثال، در دعاي كميل مي‌خوانيم: "... وَ اَنْ توزِعَنيِ شُكْرَكَ وَ اَنْ تُلْهِمَني ذِكْرَكَ ؛ شكر و سپاسگزاري‌ات را روزي من كن و ياد خود را بر من الهام بفرما..." (مفاتيح الجنان، ص102) در اين دعاي شريف نيز پس از "ذكر" صحبت از "شكر" شده است. در همين رابطه با ذکر چند روايت ، بحث را به پايان مي‌بريم. امام صادق (ع) فرمودند: "شكر نعمت‌هاي الهي با دوري از گناهان است و تمام شكر، گفتن اين جمله است: "اَلْحَمْدُلِلَّه رَبِّ الْعالَميِن" (اصول کافی، ج 2، ص95) ايشان در كلام نورانی ديگري فرموده اند: هركس هنگام صبح چهار مرتبه بگويد "اَلْحَمْدُلِلَّه رَبِّ الْعالَميِن" شكر آن روز را ادا كرده است و اگر اين ذكر را هنگام غروب نيز چهار بار بگويد، شكر آن شب را ادا كرده است". (وسائل الشيعه، ج 7، ص172) در حديث ديگري، امام علي (ع) فرمودند: "شكر نعمت موجب زيادي آن مي‌شود". (غررالحکم، ح 6182) پيامبر اكرم (ص) در بيان ارزشمندشان ايمان را دو قسم معرفی و فرمودند: "ايمان دو قسم است، نيمي از آن صبر و نيمي از آن شكر است". (ثواب الاعمال، ص29) 📚 برگرفته از کتاب "تا آسمان" اثر دکتر حسین محمدی فام .

🌺#شرح_دعای_روز_چهارم_ماه_رمضان                  ✳️ روز چهارم ✅ #آیت_اللّه_مجتهدی (ره) اللهمّ قوّنی فیهِ على إقامَةِ أمْرِکَ واذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِکْرِکَ وأوْزِعْنی فیهِ لأداءِ شُکْرَکَ بِکَرَمِکَ واحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وسِتْرِکَ یـا أبْصَرَ النّاظرین. خدایا نیرومندم نما در آن روز به پا داشتن دستور فرمانت وبچشان در آن شیرینى یادت را ومهیا کن مرا در آنروز راى انجام سپاس گذاریت به کـرم خودت نگهدار مرا در این روز به نگاه داریت وپرده پوشى خودت اى بیناترین بینایان 🔻

. 💢↶ شرح دعای روز چهارم ✍آیت اللہ مجتهدی تهرانی ره 【اَلّلهُمّ قَوِّنی فیهِ عَلى إقامَةِ أمْرِکَ】 خدایا به من قوہ بدہ تا در ماہ رمضان بتوانم به ‌خوبی عبادت و امر تو را اطاعت کنم عبادت قوہ می‌خواهد و قوہ عبادت غیر از قوہ جسمانی است ⬅️ ممکن است شخصی ۶۰ سال سن داشته باشد اما قوہ عبادتش از جوانان بیشتر باشد باید دعا کنیم که در ماہ رمضان خدا به ما قوہ عبادت عطا کند در دعای کمیل هم آمدہ که خدایا قوہ بدہ به من با جوارحم در خدمت تو باشیم ◽️⇦ برکت زندگی در پرتو عبادت است 【وَ اَذِقْنی فیهِ حَلاوَةَ ذِكْرِکَ】 یعنی خدایا شیرینی عبادت را به ذائقه ما بچشان تا قرائت دعاهای افتتاح و کمیل و توسل و روزہ و نماز به ما مزہ کند ⬅️ روایت قدسی داریم که اگر عالمی و طلبه‌ای به علمش عمل نکند کمتر عذابی که می‌کنم این است که شیرینی مناجاتم را از دل و قلبش می‌برم 【وَ اَوْزِعْنی فیهِ لِأداءِ شُكْرَکَ بِکَرَمِکَ】 خدایا به کرمت کاری کن که من ادای شکرت را بکنم ⬅️ شکر خدا تنها گفتن الهی شکر نیست اگر من از نعمت‌های خدا به ‌جا استفادہ کنم خدا را شکر کرده‌ام اگر چشمم نامحرم را نبیند و گوشم آواز حرام نشود، نعمت چشم و گوش را بجا آورده‌ام 【وَاحْفَظنی فیهِ بِحِفظْکَ وَ سِتْرِکَ】 خدایا در این ماہ رمضان من را از انجام گناہ حفظ کن ⬅️ مردم این را می‌خوانند اما معنی‌اش را نمی‌دانند باید این دعا برای مردم معنا شوند روایت است که اگر گناہ بو داشت، دو نفر پیش هم نمی‌نشستند و اگر مردم از عیب هم با خبر بودند کسی مرده‌ای را دفن نمی‌کرد ◽️⇦ ایمـان هم «بـو» دارد پیامبر اسلام (صلّى‌الله‌عليه‌و‌آله) وارد خانه شد و گفت: من بوی اویس را می‌شنوم اویس چون مادرش اجازہ ندادہ بود منتظر نماند تا پیامبر (صلّى‌الله‌عليه‌و‌آله) به مدینه باز گردد اما بوی خوشش در منزل پیامبر ماندہ بود 【یا أبْصَرَ النّاظرین】 ای خدا که از همه کسانی‌ که نظر می‌کنند تو بصیرتر و بیناتری 🕊 ای خدائی که تو بینا به همه اعمال ما هستی به ما توفیق بدہ که در ماہ رمضان گناہ نکنیم به حفظ و ستر خودت #شرح_دعای_روز_چهارم_ماه_رمضان .